سندرم ری (Reye’s syndrome) نوعی انسفالوپاتی پیشرونده سریع است. نشانه‌های آن عموماً استفراغ، کاهش هوشیاری، تشنج یا حمله‌های عصبی، تغییرات شخصیتی و گیجی را شامل می‌شود. علیرغم اینکه در این سندروم مسمومیت کبدی رخ می‌دهد، معمولاً زردی مشاهده نمی‌شود. دید دوتایی، کاهش قدرت شنوایی، از دست دادن عملکرد عضلات، یا فلج بازوها یا پاها، مشکلات در گفتار و ضعف در بازوها یا پاها از دیگر نشانه‌های این سندروم هستند. ۲۰ تا ۴۰ درصد موارد به مرگ منجر می‌شود و يك سوم رهایی یافتگان با آسیب‌های مغزی قابل توجهی روبرو خواهند بود. از انجا كه این بیماری در ۹۰ درصد موارد همراه مصرف اسپرین دیده شده‌است، لذا در حال حاضر مصرف اسپرین جز در مورد بیماری كاوازاكی در كودكان ممنوع شده‌است و با این اقدام پیشگیرانه شیوع این سندروم به میزان زیادی (تا حد ۹۰ درصد) كم شده‌است.
علت
اگرچه علت این سندروم هنوز مشخص نیست، اما به دلیل استفاده از آسپیرین برای درمان آبله مرغان یا آنفلوآنزا در کودکان پدیدار می‌شود. نقص ذاتی در متابولیسم عامل خطر برای این سندروم شناخته می‌گردد.
علايم و نشانه‌ها
این بیماری دارای ۵ مرحله است:
مرحله I
- بثورات یا راش (Rash) در كف دست و پا
- استفراغ ممتد كه علیرغم غذا نخوردن همچنان ادامه می‌یابد
- خواب الودگی یا لتارژی (Lethargy)
- گیجی یا كنفوزیون (Confusion)
- كابوس
- فقدان تب معمول است
- سردرد
مرحله II
- خواب الودگی شدید در مرحله قبل كما كه استوپور نامیده می‌شود (Stupor)
- تنفس‌های سریع و عمیق كه هیپرونتیلاسیون نام دارد (Hyperventilation)
- بروز كبد چرب كه توسط بیوپسی تشخیص می‌خورد
- شدید شدن رفلس‌های تاندونی (Hyperactive reflexes)
مرحله III
- تداوم علایم دو مرحله قبلی
- در این مرحله بروز كمای سطحی محتمل است
- در این مرحله بروز ادم مغزی محتمل است
- بندرت احتمال ایست تنفسی وجود دارد
مرحله IV
- كما از مرحله قبلی عمیق‌تر شده است
- مردمك گشاد و پاسخ حداقل به نور
- اختلال عملكرد مختصر ولی پایدار كبد
مرحله V
- این مرحله بدنبال مرحله چهار به سرعت بروز می‌كند
- كمای شدید و عمیق
- تسنج
- نارسایی چند ارگانی (Multiple organ failure)
- شل شدن عضلات بدن (Flaccidity)
- بالا رفتن امونیاك خون تا حد بیش از ۳۰۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر (Hyperammonemia)
