آیا تابحال دربارهی محققی که خودش بالونی را برای آزمایش به معدهاش فروبرد چیزی شنیدهاید؟! خوب نتایج باعث انفجارِ… فرضیهی او گشت!
یکی از محققان باجرئت، به عنوان قسمتی از تحقیقات ابتدایی برای یافتن علل گرسنگی، قبل از قورت دادن بالون خالی که متصل به یک لولهی هوا بود، چیزی نخورد. تا رسیدن به معده، بالون از هوا پر شد. با محاسبهی فشار معلوم شد که معده هنگام خالی بودن منقبض میشود. در واقع همین انقباضات هستند که قبل از خوردن غذا موجب نوعی درد میشوند. مدتها فکر بر این بود که این انقباضات هوس ما برای خوردن غذا را به وجود میآورند.
با این حال تحقیقات بیشتر نشان داد که هوس و میل ما برای غذا نه تنها فقط با انقباضات معده ایجاد نمیشود، بلکه با برداشتن خود معده نیز از بین نمیرود (مورد آزمایشی این تحقیق وضعش وخیمتر از قبلیست)!
همانطور که معلوم مشخص است، گرسنگی از ظرف شکم نیست، این مغز است که آن را القا میکند. (صدای قار و قور شکم در واقع به حرکات گازهای گوارشی و شیرههای آن در رودهی کوچک مربوط میباشد). هیپوتالاموس در ساقهی مغز به طور عمده فعالیتهای غیرارادی انسان را تنظیم میکند که یکی از آنها رفتار خوردن میباشد. بنابراین شاید هیپوتلاموس به قورت دادن بالن (حتی به نام علم) نیز پاسخ دهد!