گاباپنتین یا نوروتین نوعی ترکیب ضدتشنج با خاصیت تسکین دهندگی میباشد که در قالب کپسول، قرص و شربت در دسترس است. گاباپنتین دارای مصارف گسترده ای از جمله: کنترل حملات ناگهانی در بیماران مبتلا به صرع، درمان نورالژی پس از زونا و سندرم پای بی قرار. در زمینه درمان حملات صرع، گاباپنتین با کاهش فعالیتهای غیرعادی مغز – به خصوص هیجان – تاثیر خود را اعمال میکند.
نورالژی پس از زونا نوعی درد مزمن است که بیمار را پس از بهبود زونا درگیر میکند. گاباپنتین با تغییر دادن کیفیت درک درد موجب کاهش حس سوزش و درد شدید این وضعیت میشود؛ حالتی که می تواند تا سالها پس از تشخیص بیماری (زونا) فرد را درگیر کند.
با این حال مکانیسم عملکرد گاباپنتیت در بهبود دادن علایم سندرم پای بی قرار کاملا شناسایی نشدهاست. گاباپنتین همچنین میتواند در پاره ای از موارد، مانند نوروپاتی ناشی از دیابت – که حس درد و یا کرختی ناشی از دیابت و آسیب عصبی متعاقب آن است – به عنوان مسکن استفاده شود. گاباپنتین در زمینه بیماری های زنان نیز کاربردهای مهمی دارد که از این میان می توان به بهبود حالت گرگرفتی در بانوان یائسه و بیماران تحت درمان سرطان سینه اشاره نمود.
این ماده هم چنین درمان موثری برای وابستگی های الکلی محسوب میشود. در مطالعه جدیدی که اخیرا در این زمینه صورت گرفته است، مشاهده شد که آن دسته از بیمارانی که دوز بالایی از گاباپنتین را دریافت میکنند، با احتمال بیشتری (۴ برابر) استعمال الکل را ترک نموده و با یک احتمال دو برابری از زیاده روی در شرب خمر نیز اجتناب مینمایند. گاپاپنتین تنها دارویی است که تاثیرش در بهبود خلف و کیفیت خواب بیماران وابسته به الکل اثبات شدهاست.
عوارض جانبی
گاباپنتین نیز مانند هر داروی دیگری تعدادی عوارض جانبی نیز با خود به همراه دارد. بر اساس اطلاعات مدلاین پلاس، این دارو می تواند موجب خواب آلودگی و گیجی شود. گاباپنتین هم چنین می تواند باعث بروز سرگیجه، سردرد، لرزش های غیرارادی، اختلالات بینایی، اختلالات حافظه، حالت تهوع، استفراغ، اسهال، افزایش وزن و التهاب مفاصل شود. نوروتین علاوه بر آن، قادر به ایجاد پاره ای از تغییرات نامطلوب روانی از جمله: فکر به خودکشی می باشد. مدلاین پلاس توصیه می کند که در صورت بروز هر گونه راش پوستی، خارش، ورم صورت، مشکلات تنفسی و حملات عصبی مشکل را سریعا با پزشک خود در میان بگذارید. بر اساس گزارشات اف.دی.ای مصرف گاباپنتین در کودکان ۳ تا ۱۲ سال میتواند منجر به بروز عوارض روانی نامطلوب شود. کودکان ممکن است گرفتار اختلالات تکاملی، حس دشمنی، بیش فعالی و اختلالات تمرکز بشوند.