دوپامین نوروترنسمیتری است که پیام‌های عصبی را بین نورون‌ها منتقل می‌کند و علاوه بر پاسخ‌های فکری و احساسی انعکاس‌های حرکتی را نیز کنترل می‌کند. دوپامین بعنوان هورمون خوشحالی شناخته می‌شود، و مسئول احساس خوشحالی ما است. با این حال، کاهش یا افزایش شدید مقدار دوپامین می‌تواند مشکلات جدی سلامتی را ایجاد کند.
اگر دوپامین به مقدار بسیار کمی آزاد شود می‌تواند موجب بیماری پارکینسون شود، در صورتیکه مقدار زیاد آن می‌تواند شیدایی، توهم و حتی اسکیزوفرنی را ایجاد کند.
هارالد سیت از موسسه‌ی فارماکولوژی دانشگاه علوم پزشکی وین توضیح داد:
“آزاد سازی دوپامین، که باعث لذت و خوشحالی می‌شود، دلیل رو آوردن مردم به اعتیاد است تا بتوانند به سطح‌های بالاتری از دوپامین برسند.
دلیل اینکه انسان‌ها به طور مداوم به دنبال ارضای امیالشان هستند، دوپامین است.”
با توجه به سخنان متئوس ویلیت از بخش روانپزشکی و روان درمانی دانشگاه علوم پزشکی وین؛ آزادسازی زیاد دوپامین در زمان نامناسب می‌تواند باعث مهم شدن بیجای چیزهای ناچیز شود، و حتی می‌تواند شیدایی، توهم یا اسکیزوفرنی را ایجاد کند.
هنوز مشخص نیست که این آزادسازی زیاد چگونه اتفاق می‌افتد و تحقیقات مشخصی در این باره در دانشگاه علوم پزشکی وین در حال انجام است.
به هر حال، اوله هورنیکیویز از بخش تحتقیقات مغزی در دانشگاه علوم پزشکی وین توانسته یک دلیل ایجاد بیماری پارکینسون را توضیح دهد: “گروه تحقیقاتی متوجه کمبود دوپامین در قسمت‌های مشخصی در مغز شدند و آن را دلیل ایجاد بیماری دانستند.”
