کنسرسیومی جهانی با تحقیقات جدید در مطالعه‌ی MRI بیماران مبتلا به اختلال دو قطبی، نشان داده است که افراد در مناطقی از مغز که احساسات را کنترل می‌کند، متفاوتند. با آشکارسازی تغییرات مشخص و ثابت در مناطق کلیدی مغز و یافته‌هایی که در Molecular Psychiatry منتشر شده، نقش مکانیسم‌های زیر بنایی در اختلال دوقطبی مشخص‌تر شد.
Ole A:
ما اولین نقشه جهانی از اختلال دوقطبی و چگونگی تاثیر آن بر مغز را رسم کردیم و مشخص کردیم که چگونه مغز افراد زمانی که از این بیماری رنج می‌برند متفاوت خواهند بود.
Andreassen نویسنده ارشد این مطالعه و استاد اختلالات روانی در دانشگاه اسلو است.
طیق گفته‌ی سازمان جهانی بهداشت، اختلال دو قطبی حدود ۶۰ میلیون نفر را در جهان تحت تاثیر قرار می‌دهد. این بیماری یک اختلال روانی ناتوان کننده با پیامدهای جدی برای افراد مبتلا و خانواده‌های آن‌هاست.
دانشمندان تلاش کرده‌اند تا مکانیسم‌های نوروبیولوژیکی این اختلال را شناسایی کنند. این مطالعه بخشی از یک کنسرسیوم بین‌المللی است که با تصویر برداری عصبی و انفورماتیک موسسه USC Stevens در دانشکده پزشکی کک، توسط ۲۶ گروه تحقیقاتی انجام شده‌است.
هزاران اسکن MRI
محققان ۶۵۰۳ اسکن MRI را بررسی کردند که از ۲۴۴۷ اسکن مربوط به بزرگسالان مبتلا به اختلال دوقطبی و ۴۰۵۶ اسکن، مربوط به افراد سالم بود. در این مطالعه سن شروع بیماری، سابقه جنون، خلق‌وخو و تفاوت‌های جنسی را نیز مورد بررسی قرار دادند.
این مطالعه نشان دهنده‌ی نازک شدن ماده خاکستری در مغز بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی در مقایسه با افراد سالم است. در بیماران مبتلا به اختلال دو قطبی که سابقه جنون نیز دارند، نازک شدن قشر مغز شدیدتر است.
این مطالعه همچنین شرایط متفاوتی را در مغز افراد مبتلا که داروهای لیتیم و ضدصرع مصرف کرده‌اند نشان داد؛ قشر مغز بیمارانی که با لیتیوم تحت درمان بودند، کمتر نازک شده‌بود که این خود نشان‌دهنده‌ی اثر حفاظتی این دارو بر مغز است. این مطالعات سرنخ‌های مهمی در باره محل اثر داروهای مورد استفاده برای این بیماری نشان می‌دهد.
تشخیص زود هنگام
تحققات آینده در این باره خواهند بود که چگونه دارو و درمان‌های مختلف می‌توانند مغز را تحت تاثیر قرار دهند و آن را بهبود ببخشند. نقشه‌برداری از مناطق آسیب‌دیدۀ مغز نیز برای تشخیص زودرس و پیشگیری مهم است. بررسی این نقشه می‌تواند راهی برای بررسی اثر بخشی داروها هنگام درمان نیز باشد. در حال حاضر ما با کمک جمعی از روانشناسان دنیا به دنبال یک منبع جدید درمان برای بهبود زندگی این بیماران هستیم.
