یکی از مشکلاتی که زندگی روزمره ما دارد این است که به مقدار زیاد به پلاستیک وابسته هستیم؛ پلاستیک ماده است که همه انواع آن از سوخت‌های فسیلی تولید می‌شود؛ که هم کثیف هستند و هم استخراج آن‌ها سخت و گران‌قیمت است. بر طبق فدراسیون پلاستیک بریتانیا در حدود ۴ درصد از نفت تولیدی جهان برای ساختن پلاستیک مصرف می‌شود. در نگاه اول به نظر می‌رسد که مقدار کمی باشد و با در نظر گرفتن میزان تولیدی ۹۵ میلیون بشکه در روزه، این ۴ درصد می‌شود ۳.۸ میلیون بشکه نفت در روز. ولی محققین دانشگاه Bath گفته‌اند که یک راه بهتر برای تولید پلی‌کربنات وجود دارد که محصول این روش پلاستیکی است که برای ما کاربرد وسیعی دارد و می‌توان از آن برای تولید شیشه عینک یا بطری آب و یا پوشش‌های ضد خش بر روی تلفن یا DVD استفاده کرد. در آزمایشگاه، آن‌ها می‌توانند با استفاده از شکر و کربن دی اکسید، این محصول جایگزین پلاستیک را تولید کنند؛ آن هم در فشار هوا کم و دمای اتاق.
پلی‌کربنات ساخته شده از قند می‌تواند مزایای زیادی داشته باشد. علاوه بر این که دیگر از نفت استفاده نمی‌شود، همچنین دیگر نیازی به BPA برای ساخت آن وجود دارد؛ که ماده است سمی و دارای تاثیرات مخرب بر روی جنین و کودکان. همچنین دیگر نیاز نیست که فسوژن استفاده شود؛ ماده‌ای کاملا سمی که از آن در جنگ جهانی دوم استفاده شد.
به عنوان یک مزیت دیگر می‌تواند زیست‌تخریب‌پذیری این ماده تولیدی را نام برد، آن هم با استفاده از باکتری‌های رایج درون خاک؛ به علت افزایش پایدار جمعیت کره زمین، این موضوع در حال تبدیل شدن به یک خطر افزاینده‌ای است. پلاستیک تولیدی ما یک جایگزین قابل بازیافت است که در صورت سرمایه‌گذاری بر روی آن قیمت کمتری هم خواهد داشت و به علت زیست‌تخریب‌پذیری آن دیگر موجب آلودگی اقیانوس و زمین‌های ما نخواهد شد. این نوع پلاستیک جدید همچنین یک جایگزین مناسب برای پلاستیک‌های زیستی‌ای است که امروزه از آن مصرف می‌شود که از گیاهان بدست آمده است.
یکی دیگر از جدابیت‌های این قسمت تحقیق این است که محققین برای تولید این پلاستیک از تیمیدین استفاده کرده‌‌اند که قند یافت شده در DNA است. بنابراین این پلاستیک می‌تواند به سلول‌های انسانی بچسبد و بر روی آن رشد کند. این می‌تواند مسئله خیلی کاربردی‌ای برای محققین در صنعت مهندسی بافت باشد که بتوانند در نهایت با استفاده از مهندسی بافت انسانی برای پیوند تولید کنند.
