انتشار این مقاله


چرا طوطی‌ها تقلیدکننده‌های فوق‌العاده‌ای هستند؟

چند سازگاری به طوطی‌ها اجازه داده است که با وجود مشکلاتی که وجود دارد به تقلید صدا بپردازند.

یک زن اهل ایالت میشیگان چهارشنبه ۱۹ام جولای در یک پرونده‌ی عجیب که شامل تهدید به مرگ‌های مرموز و یک طوطی به عنوان شاهد عینی بود، محکوم به قتل شد.

طبق گزارش Detroit News، گلنا دورام در می ۲۰۱۵ به تیراندازی به هسر خود، مارتین دورام، محکوم شد. پلیس در گزارش خود در این رابطه عنوان کرد که این حادثه یک قتل-خودکشی ناشیانه بوده است. چندین مورد این پرونده را در سطح ملی مورد توجه قرار داد که برجسته‌ترین آن‌ها این بود که همسر سابق مارتین دورام ادعا کرده که طوطی او سخنان پایانی دورام را تکرار می‌کند! در ویدیوی ضبط شده از سخنان طوطی این سخنان شنیده می‌شد: “خفه شو… شلیک نکن!” سخنان پرنده نتوانست در دادگاه مورد استناد قرار بگیرد چون هیچ راهی برای اثبات این‌که این سخنان مربوط به منابع دیگر مانند تلویزیون و موارد دیگر از این دست نیست، و حتما مربوط به صحنه جرم بوده، پیدا نشد.

چند سازگاری به طوطی ها اجازه داده است که با وجود محدودیت‌هایی که دارند به تقلید صدا بپردازند. پرندگان بوسیله ارگانی به نام سیرینکس که درست بالای ریه‌هایشان قرار گرفته است صدا تولید می کنند. یک مجموعه‌ی پیچیده از ماهیچه‌ها که سیرینکس طوطی را احاطه می‌کند، این امکان را به طوطی می‌دهد که نسبت به پرنده‌های دیگر کنترل بیشتری بر روی صداهایی که تولید می‌کنند، داشته باشند.

همچنین طوطی‌ها قادرند از زبان و باز و بسته کردن منقارشان برای کنترل صداهای خروجی استفاده کنند؛ مانند ما انسان‌ها که از زبان و دهان‌مان هنگام صحبت کردن استفاده می‌کنیم. ولی پرندگان باید از یک روش جایگزین برای ادای صداهایی که نیازمند استفاده از دندان یا لب‌ها هستند استفاده کنند. آن‌ها از مری خود برای عبور هوا از معده به بیرون و تولید صدای “پ” و “ب” بهره می‌گیرند (به جای استفاده از لب‌ها). هم‌چنین آن‌ها زبان‌شان را روی منقارشان فشار می‌دهند تا صدای ” ل” تولید کنند.

سازگاری دیگری که طوطی‌ها را به مقلدان خارق‌العاده ای تبدیل کرده، ادراک است. مطالعه‌ای که سال ۲۰۱۵ در نشریه PLoS One  منشر شد نشان داد  که طوطی‌ها در مغز خود هسته‌‌ها و [یا به صورت دقیق‌تر] تجمعاتی از ماده‌ی خاکستری دارند که مشابه هسته‌های مسئول تولید صدا در پرنده‌ی آوازخوان است. این شبکه‌های عصبی که حداقل ۲۹ میلیون سال پیش تکامل یافته‌اند به نظر می‌رسد در توانایی تقلید و تولید صدای طوطی‌ها نقش دارند.

در طبیعت طوطی‌ها از این توانایی برای یافتن هم گروهی‌هایشان و جفت استفاده می کنند. هم‌چنین آن‌ها هنگام ملحق‌شدن به یک دسته دیگر لهجه و آوازهای آن‌ها را تقلید می‌کنند.

Irene Pepperberg، محققی از دانشگاه هاروارد، می‌گوید:

طوطی تنها در طبیعت به سادگی از بین می‌رود زیرا نمی‌تواند هم‌زمان هم بخورد و هم مراقب شکارچی‌ها باشد! آن‌ها برای زنده ماندن مجبورند تا عضوی از یک دسته باشند. و همین موضوع علت تقلید صدای انسان توسط طوطی‌هاست، آنها صدای انسان‌ها را تقلید می‌کنند تا عضوی از دسته‌ی آن‌ها شوند.

رضا کوفه‌ای


نمایش دیدگاه ها (0)
دیدگاهتان را بنویسید