مشاهدات مربوط به ادغام سیاه‌چاله‌ها در جهان بسیار دور می‌تواند نشان دهد که آیا تمام سیاه‌چاله‌ها از ستارگان تشکیل شده‌اند یا خیر.
اکتشافات اخیر در مورد امواج گرانشی حاصل از سیاه‌چاله‌ها و ادغام ستاره‌های نوترونی، در عصر جدید علم نجوم آغاز شده است. اکنون ما می‌توانیم از این امواج پیش‌بینی شده در فضا-زمان برای بررسی پدیده‌هایی بهره بگیریم که در غیر این صورت کشف نشده خواهند ماند. به عنوان مثال می‌شود نور را به مبدا سیاه‌چاله‌ها تاباند. طبق نظریه ابر استاندارد، سیاه‌چاله‌ها از ابر نواختر متولد شده‌اند و این یعنی آن‌ها نمی‌توانند زودتر از ستاره‌های اولیه شکل گرفته باشند. Savvas Koushiappas از دانشگاه براون در جزیره Rhode و Abraham Loeb از دانشگاه هاروارد با بررسی و انجام محاسبات مربوط به اولین دورانی که سیاه‌چاله‌های باریونی (baryonic) – که از موادی که در ستاره‌ها و سیاره‌ها دیده می‌شوند، تشکیل شده – می‌توانند شکل بگیرند، به آزمودن این ایده پرداختند.
بیشتر بخوانید: احتمالاً رد اولین ستاره‌های جهان را یافته‌ایم
فرض بر این است که تشکیل سیاه‌چاله‌ها به دنبال تشکیل ستاره‌ها بوده است. محققان نرخی را که در آن برخورد سیاه‌چاله‌ها باید با انتقال‌های سرخ (جابه‌جایی خطوط طیفی به سمت طول موج‌های بزرگتر) بزرگ نمایان شود را محاسبه کرده‌اند. آنان متوجه شدند که فراتر از انتقال سرخی در حدود ۴۰ –جایی که اشیا مشاهده شده در حدود ۶۵ میلیون سال پس از بیگ بنگ تشکیل شده‌اند- نرخ برخورد‌ها باید به کمتر از یک برخورد در سال کاهش یابد.
این دوره باید در دسترس نسل بعدی رصد خانه‌های امواج گرانشی باشد. اگر ابزار‌های موجود دریابند که در این دوره، سیاه‌چاله‌ها بیش از یک بار در سال به هم برخورد داشته‌اند، به این معنی است که حداقل برخی از سیاه‌چاله‌ها قبل از وجود ستارگان تشکیل شده‌اند. آن‌ها یا بقایای اولیه از جهان تازه متولد شده هستند یا فرآورده‌هایی از مناطقی که به طور غیر عادی چگالند، که نسبت به نتایج پیش‌بینی شده‌ی مدل‌های فعلی مرسوم‌ترند. یافتن شواهدی برای سیاه‌چاله‌های بسیار کهن می‌تواند ماهیت ماده تاریک یا منشا ساختار کیهانی در جهان اولیه را روشن کند.
