فیبروز ریوی یک بیماری کشنده است که با کوتاه شدن تلومر در ارتباط است که در حال حاضر درمان موثری برای ان وجود ندارد.
محققان در مرکز تحقیقات سرطان اسپانیا به موفقیت‌هایی در درمان بیماری در موش بوسیله روشی که در ان طول تلومر افزایش می‌یابد دست یافتند. کاهش طول تلومر با افزایش سن ارگانیسم‌ها نیز در ارتباط است و این اولین باری است که فیبروز ریوی یک بیماری مرتبط با افزایش سن شناخته می‌شود.
روش درمانی محققان در این مطالعه برطرف کردن مشکل مولکولی بوجود اورنده این بیماری در افرادی که تلومرهای کوتاهی دارند،است.
تلومرها ساختاری پروتئینی دارند و در اخر هر کروموزوم قرار گرفته‌اند و مانند پوششی از کروموزوم در هنگام تقسیم سلولی محافظت می‌کنند ولی تلومرها تنها زمانی می‌توانند وظیفه محافظتی خود را انجام دهند که به اندازه کافی بلند باشند. اگر کوتاه باشند کروموزوم اسیب دیده مانع از تقسیم سلولی می‌شود. کوتاه شدن تلومر با افزایش سن در ارتباط است و یکی از عوارض کوتاه شدن تلومر فیبروز ریوی است که در اسپانیا ۸۰۰۰ نفر به ان مبتلا هستند.
در این بیماری در بافت ریوی زخم‌هایی به وجود می‌اید که باعث می‌شود ظرفیت تنفسی فرد بسیار پایین بیاید.الودگی محیط نقش بسیار مهمی در این بیماری بازی می‌کند.افرادی با فیبروز ریوی دارای تلومرهای کوتاهی هستند چه بیماری ان‌ها زمینه ارثی داشته باشد چه نداشته باشد.یک فرضیه برای علت این بیماری این است که وقتی تلومر کوتاه می‌شود سلول‌های اسیب دیده برنامه ترمیم را فعال می‌کنند که باعث می‌شود زخم‌های موجود در ریه به فیبروز تبدیل شوند.
مطالعات نشان می‌دهد فعال کردن انزیم تلومراز باعث افزایش طول ان شده و امکان دارد در درمان فیبروز ریوی تاثیر مثبت داشته باشد.در موشها این ازمایش نتیجه مثبت داشته و بعد از تنها ۳ هفته از درمان موشها بهبودی در عملکرد ریه خود نشان دادند.
در این ازمایش محققان از ویروسی استفاده کردند تا ژن مورد نظر خود را وارد سلول کرده و بخش اسیب دیده ژن را ترمیم کنند.مطالعات در این زمینه با وجود نتایج مثبت نشان داده شده در موشها هنوز فاصله زیادی با ازمایشات کلینیکی دارد.موش هایی که در این ازمایش استفاده شد بعد از ترمیم تلومر ان‌ها توسط ژن نه تنها بیشتر زنده مانند بلکه شرایط سلامتی ان‌ها بهبود نیز پیدا کرد.
