موسیقی به عنوان هنری دلنشین و آمیخته با روان، بخشی از زندگی هر فردی را به خود اختصاص می‌دهد. همانطور که هر شخص سعی در تأمین نیاز‌های جسمانی خود با تغذیه صحیح مواد مغذی دارد، جامعه‌ی پر هیاهوی اطرافمان نیازی اجتناب‌ناپذیر برای غنی‌سازی روح و روانمان را ایجاد کرده است. بی‌شک موسیقی با توانایی اثرگذاری بر روان و سایر تشکیلات حیاتی، غذایی دلنشین برای روح انسان خواهد بود.
دکتر مجازی با همت تمامی اعضای خود و با بهره‌گیری از منابع معتبر علمی سعی در ارائه تازه‌های دنیای علم به کاربران فهیم خود داشته است. در این میان با توجه به ارزش هنر در زندگی بشری تیم دکتر مجازی تصمیم به ارائه برنامه‌ریزی شده‌ای از مقالات، تحت عنوان ضرب‌آهنگ مرتبط با دنیای موسیقی به کاربران خود می‌باشد. این مجموعه گنجینه‌ای برای بزرگداشت هنرمندان بزرگ عرصه موسیقی کلاسیک و ارائه برترین آثار آن‌ها خواهد بود. در کنار موارد فوق به تأثیرات عمیق پزشکی و روان‌شناختی موسیقی بر بدن خواهیم پرداخت. امید است شما نیز ما را در این راه زیبا همراهی نمایید.
فردریک فرانسوا شوپن (Frédéric François Chopin) متولد مارس ۱۸۱۰ در زلازولای لهستان، یکی از تأثیرگذارترین موسیقی‌دانان کلاسیک و نوازندۀ برجستهٔ پیانو است. شوپن فرم‌های محتلفی را در موسیقی ابداع کرد، اما فرم‌های سونات پیانو، والس، نوکتورن و اتود قالب عمدۀ فعالیت‌های هنری وی هستند. وی در ۳۹ سالگی بر اثر سل ریوی درگذشت.
پدر شوپن به دنبال ورشکستگی کارخانۀ توتونی که در آن کار می‌کرد، به‌عنوان معلم خانگی مشغول به کار شد. او با ژوستینا ازدواج کرد که فردریک فرانسوا نتیجه‌ی این ازدواج و تنها پسرشان بود.
خانوادۀ فردریک پس از تولد وی، به ورشو نقل مکان کردند. پدرش نیکلا در مدارس مختلف مشغول به تدریس شد و پس از مدتی یک آکادمی شبانه‌روزی به نام خود تاسیس کرد. نیکولا فلوت می‌نواخت. مادر فردریک نیز صدای خوشی داشت. فرزند بزرگ این خانواده نیز پیانو می‌نواخت. فردریک از سن شش سالگی نزد یک استاد پیانو از اهالی چکسلواکی به نام آدالبرت زیونی به آموختن موسیقی همت گماشت. شوپن همیشه در زندگی‌اش به این استاد ارادات می‌ورزید و از او به نیکی یاد می‌کرد. زیونی یکی از علاقه‌مندان باخ بود و گام‌های معتدل باخ را به شاگرد خود آموخت. اولین اجرای فردریک در جمع در هشت سالگی بود و به نواختن یک کنسرتو پرداخت. فردریک با نواختن پیانو آشنا شد و درست از همین زمان به صورت تفریحی به ساختن قطعات کوچک اقدام کرد. پدرش پس از دیدن این‌همه توانایی فرزندش بلافاصله او را نزد ژوزف السن، بهترین استاد موسیقی شهر ورشو به شاگردی گذاشت. وی نقش به‌سزایی در پرورش موسیقایی شوپن ایفا کرد. شوپن در سال ۱۸۲۸ سفر کوتاهی به برلن کرد. او در آن جا به دیدار چند موسیقی‌دان بزرگ رفت اما هیچ گاه جرات نکرد خودش را به آن‌ها معرفی کند.
او در این مدت به چند اپرای بزرگ رفت و پس از چند هفته به ورشو بازگشت و به تخصیل و تحقیق در موسیقی و تصنیف پرداخت. او به دلیل عشقی سوزان و ناکام مصمم شد که شهر ورشو را ترک کند اما هدفی از ترک این شهر در سر نداشت. زندگی شوپن پس از آشنایی با مادام اُرور دردُوان معروف به ژرژ ساند، که رمان‌نویس مشهور و زنی فمینیست بود دچار تحول بسیار شد. آن‌ها در نه سال که با یک‌دیگر زندگی کردند شوپن توانست در سایه‌ی مراقبت‌ها او آثار برجسته‌ای خلق کند. هنگام آشنایی شوپن بیست‌وهشت‌ساله و ژرژ ساند سی و چهار ساله بود. پس از جدایی آن‌ها شوپن وضعیت سلامتی‌اش را از دست داد و دیگر به آفرینش‌گری قبل نبود. شوپن در هفدهم اکتبر ۱۸۴۹ در حالی که تنها سی و نه سال سن داشت در منزل خواهرش درگذشت. او را در گورستان پرلاشز به خاک سپردند اما به وصیت خودش و به ابتکار خواهرش، قلب او را به میهن اصلی‌اش لهستان بردند و امروزه در کلیسایی در ورشو نگه‌داری می‌شود. او بیش از نیمی از عمر کوتاهش را بیرون از لهستان زندگی کرد. «نغمه‌های زیبای شوپن اما نزدیک به دو قرن پس از مرگش هیچ‌گاه خاموش نشده‌اند.
شوپن جز چند قطعه پراکنده که آن‌ها هم با پیانو همراهی می‌شوند همه هنر خود را وقف ساختن آثاری برای پیانوی تنها کرد، تا جایی که به گفته برخی مورخان موسیقی تاریخ تحول این ساز را می‌توان به دو دوره قبل و بعد از شوپن تقسیم کرد.» همه‌ی آثار شوپن برای پیانو نوشته شده‌اند. از آثار شوپن می‌توان به «اتود انقلابی اپوس ۱۰ شماره‌ی ۱۲ در سی مینور، نکتورن، اپوس ۹ شماره ۲، پولونز شماره ۶، اپوس ۵۳، پولونز تراژیک، اپوس ۴۴ در اف شارپ مینور، مازورکا در آ مینور، اپوس ۱۷ شماره ۴، شرزو شماره ۱ در بی مینور اپوس ۲۰، والس خداحافظی در آ فلات ماژور، اپوس ۶۹، شماره ۱ اشاره کرد.
در پایان شما را به شنیدن تعدادی از مشهورترین قطعات این هنرمند بزرگ دعوت می‌کنیم.
