تاکنون هیچ وقت مثل این بار یک تار مو چنین مفید واقع نشده بود! بررسی پروتئینهای مو میتواند راه جدیدی برای کشف هویت افراد پیش رو گذارد حتی اگر توالییابی DNA مؤثر واقع نشود.
تشخیص هویت افراد با دی DNA آنها برای امور جنایی یا باستانشناسی استفاده میشود اما مشکلات خودش را دارد. درست است که DNA در شرایطی میتواند تا هزاران سال سالم بماند ولی در شرایطی مثل درون آب و زیر نور و گرما به سرعت تجزیه میشود. در سال ۲۰۰۹ این مسأله شورای ملی تحقیق ایالات متحده را به این فکر انداخت تا به دنبال راهی قابل اعتمادتر و قانونیتر برای تستهای تشخیص هویت باشد که در صورت عدم حضور DNA نیز جوابگو باشند.
موها از پروتئینهایی ساخته شدهاند که در کنار یکدیگر قرار گرفته و ساختمان آن را تشکیل میدهند. مثل هر پروتئین دیگریهم برای ساخت آنها کد ژنتیکی لازم است. زمانی که در این ژنها جهش رخ دهد، میتواند موجب تغییرایی ناچیز در توالی آمینواسیدها شود که این مولکولها را میسازند.
با هدف استفاده از چنین تغییراتی برای شناسایی افراد، تیم تحقیقاتی تکنیکی را پایهریزی کردهاند برای تجزیهی پروتئینهای مو و جدا کردن قطعات حاصل برای بررسی توالی آنها. مقایسهی این نتایج با پایگاه دادهای برای پروتئینهای مو میتواند به شناسایی محلهایی که آمینواسیدهای ناخواسته قرار گرفتهاند منجر شود.
مدارک تعیینکننده
با استفاده از این روش تیم توانست تعداد قابل توجهی از این تغییرات را در توالی پروتئینهای موی ۷۶ فردِ در قید حیات شناسایی کند که باید به این لیست هویت تعدادی از کسانی را که در طی سالهای ۱۷۵۰ تا ۱۸۵۰ فوت کردهاند، اضافه کنیم. محققان طرح ادعا دارند که توانستهاند تغییراتی چنان نادر را پیدا کنند که ممکن است فقط در ۱ از ۱۲۵۰۰ نفر اتفاق بیافتد.
چون پروتئین فراوانتر و مستحکمتر از DNA است، همین مسأله راههای زیادی را به روی محققان در زمینههای زیستشناسی باستانی و قانونی باز خواهد کرد که قبل از این در دسترس نبودند تا این حد که شاید بتوان مشخص کرد فردی که در یک سایت باستانشناسی پیدا میشود مربوط به خود آن ناحیه است یا اگر نیست از کجا آمده؟!
مشکلی که در این جا خودنمایی میکند این است که این تکنیک نمونههایی بیشتر از مو را نیاز دارد ولی محققان در حال تلاش اند تا این مفدار را کاهش دهند! ولی اگر این کار ممکن نشود مشکلاتی اساسی پدید میآید؛ چون معمولاً مجرم در صحنهی جرم موهایش را کوتاه نمیکند!