نتایج مطالعۀ جدیدی که به تازگی در British Medical Journal منتشر شده است، خبر از رابطۀ میان مصرف داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (همان مسکن‌ها) و خطر افزایش نارسایی قلبی دارد.
داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (Non-Steroidal Anti-Inflammatory Drugs) گروهی از داروهای رایج هستند که برای تسکین درد و کاهش التهاب استفاده می‌شوند. این داروها با مهارکردن آنزیم‌های COX-1 و COX-2، که مسئول تولید پروستاگلاندین هستند (Prostaglandins، گروهی از ترکیبات شبه‌هورمون که باعث افزایش التهاب می‌شوند) درد را تسکین می‌دهند.
طبق اظهارات این تیم تحقیقاتی، به سرپرستی جیوونی کارائو (Giovanni Carrao) از دانشگاه میلان-بیکوکا (Milano-Bicocca)، مطالعات گذشته شواهد قدرتمندی دال بر تأثیر منفی مسکن‌ها (که شامل مهارکننده‌های COX-2 و یا نسل جدید مسکن‌ها نیز می‌شود) بر روی قلب و افزایش خطر نارسایی قلبی، ارائه کرده‌اند. از همین رو، در دستورالعمل‌های کلینیکی نهادهای مختلف از جمله “جامعۀ قلب و عروق اروپا” (European Society of Cardiology) آمده است که مصرف این مسکن‌ها برای بیماران در معرض خطر نارسایی قلبی محدود شده و برای آن دسته از بیمارانی که نارسایی قلبی دارند به کل قطع شود.
در حال حاضر اطلاعات محدودی از ارتباط نارسایی قلبی با مصرف مسکن‌ها (مسکن‌های معمولی و مهارکننده‌های COX-2) و تأثیر دوز مصرفی در این ارتباط، از مطالعات بالینی به دست آمده است. با در نظر گرفتن این مطلب، تیم تحقیقاتی بر آن شد که تأثیر دوز مصرفی مسکن‌ها بر نارسایی قلبی را تخمین بزند.
۹ مسکن مرتبط با خطر نارسایی قلبی
محققان سوابق پزشکی ۵ جمعیت مختلف از ۴ کشور: آلمان، ایتالیا، بریتانیا و هلند را گردآوری و ارزیابی نمودند. بیش از ۱۰ میلیون مصرف‌کنندۀ مسکن در این جمعیت حضور داشتند. نتایج بررسی نشان دادند که در کل ۲۷ داروی مسکن مختلف در این جمعیت مورد استفاده قرار گرفته بود که از این میان ۴ مسکن مهارکنندۀ اختصاصی COX-2 بودند. نتیجۀ کلی این ارزیابی نشان داد که مصرف‌کنندگان فعلی (افرادی که طی دو هفته پیش از این مطالعه مسکن مصرف کرده بودند) نسبت به مصرف‌کنندگان سابق (افرادی که حداقل تا شش ماه پیش از این مطالعه مسکن مصرف نکرده‌بودند) ۱۹ درصد شانس بیشتری برای ابتلا به نارسایی قلبی دارند.
پس از دخالت دادن چندین عامل مؤثر دیگر در ارزیابی‌ها، محققان ۷ داروی مسکن و ۲ داروی مهارکنندۀ COX-2 که بیشترین تأثیر را در ایتلا به نارسایی قلبی داشتند، تفکیک نمودند:
- دیکلوفناک (Diclofenac)
- ایبوپروفن (Ibuprofen)
- ایندومتاسین (Indomethacin)
- کتورولاک (Ketorolac)
- ناپروکسن (Naproxen)
- نیمسولاید (Nimesulide)
- پایروکسیکام (Piroxicam)
- اتوریکوکسیب (Etoricoxib، مهارکننده)
- روفکوکسیب (Rofecoxib، مهارکننده)
علاوه بر این، محققان یک ارتباط وابسته به دوز مصرفی نیز در این زمینه شناسایی کردند. در دوزهای بسیار بالا، دیکلوفناک، اتوریکوکسیب، ایندومتاسین، روفکوکسیب و پایروکسیکام دوبرابر خطرناک‌تر از سایر مسکن‌ها هستند.
