بر اساس اولین مطالعه به منظور سنجش قدرت لگدهای جنین در رحم، پاهای کوچک و گوشتی آن‌ها لگدی می‌زند که بیش از چهار کیلوگرم نیرو به دیواره‌ی رحم وارد می‌کند. برای محاسبه‌ی این نیرو، دانشمندان مدل‌هایی کامپیوتری بر پایه‌ی اسکن‌های MRI ساختند که حرکت جنین را از ۲۰ تا ۳۵ هفتگی ردیابی می‌کند.
یافته‌ها حاکی از آن است که قدرت لگدها بین ۲۰ تا ۳۰ هفتگی به بیشترین میزان خود می‌رسد. ولی بعد از سی هفتگی، نیرو واضحاً کمتر می‌شود؛ احتمالاً به این خاطر که فضای آزاد رحم به علت رشد سریع جنین کوچک‌تر خواهد شد. به نظر دانشمندان، لگد زدن به دو طریق به نوزادان کمک می‌کند: اولاً این که آن‌ها به تدریج ورزیده می‌شوند. این کار به رشد عضلات و استخوان‌ها کمک می‌کند. ثانیاً این تلاش داخل رحمی! قدرت مفاصل را به حداکثر می‌رساند. کشیدگی حاصل از لگد زدن به مفاصل کمک می‌کند تا به طور مناسبی شکل بگیرند.
گزارش این یافته‌ها در Journal of the Royal Society Interface منتشر شده است و بیان می‌دارد، داشتن مفاصلی که به خوبی شکل گرفته‌اند، می‌تواند از بروز استئوآرتریت در بزرگسالی جلوگیری کند.
