Kevin Esvelt نقشه‌ای برای ریشه‌کن کردن بعضی از خطرناک‌ترین بیماری‌های عفونی سیاره دارد. تنها مانع او در مسیرش ما هستیم.
همان‌طور که رئیس Sculpting Evolution Group در MIT Media Lab، کوین اسولت هر روز را صرف فکر کردن درباره‌ی انقراض می‌کند. Esvelt یک بیوشیمیدان است و به‌دنبال توسعه دادن روشی برای ریشه‌کن کردن بیماری‌های مشخصی، قبل از این‌که آن‌ها ما را ریشه‌کن کنند، است. به جای درگیرشدن با یک بیماری بعد از ابتلا، مثل روشی که بیشتر ژن‌تراپ‌ها انجام می‌دهند، Esvelt می‌خواهد از بیماریها، قبل از حمله‌شان جلوگیری کند. با استفاده از CRISPR/Cas9 ویرایش ژنی و ژن درایو – یک مکانیسم طبیعی که به طور انتخابی یک ژن را از یک نسل به نسل بعدی انتقال می‌دهد، Esvelt در این روش توانست یک بیماری را با بلوکه کردن ارگانیسم‌هایی که آن‌را حمل می‌کنند، برطرف کند. برای مثال Esvelt با کریسپر توانست انتقال مالاریا را در همه‌ی پشه‌ها بلوک کند. این موضوع همان‌قدر که مفید به نظر می‌رسد، بسیاری از مردم را هم نگران می‌کند. Esvelt و Elie Dolgin با یک‌دیگر برای چگونگی رفع یک بیماری و ازخودگذشتگی‌های لازم بحث کردند.
E.D.: آیا CRISPR واقعا می‌تواند بیماریها را از بین ببرد؟
K.E.:برای تمام حیواناتی که به عنوان وکتور یا مخزن بیماریها عمل خواهند کرد، باید بتوانیم ارگانیسم‌هایی که در مقابل هر نوع عفونت ویرال ایمن شده‌اند، بسازیم. بنابراین این بدان معنی است که بیماری مثل مالاریا که توسط پشه‌ها منتقل می‌شوند، یا ابولا که مخزنی در خفاش‌ها دارد، یا بیماری لایم که به صورت اولیه توسط موش‌های پاسفید حمل می‌شود.
E.D: چه چیزی CRISPR را در این‌گونه مبارزه با بیماری منحصر به فرد می‌کند؟
K.E.: کریسپر به ما کمک می‌کند که یک رخدادی که به صورت طبیعی رخ می‌دهد و ژن درایو نامیده می‌شود را برای انتقال ژن‌های منتخبمان، تحت کنترل خود در آوریم. این بدان معنی است که ما ارگانیسمی را می‌توانیم طراحی کنیم که بتواند مقاومت بیماری را به یک گونه‌ی کاملا جدید منتقل کند. به طور ایده‌آل ما می‌خواهیم به صورت لوکالیزه شده و در مقیاس کوچک شروع کنیم، و نتایج کار را مشاهده کنیم، و فقط پس از آن در صورتی که تضمین شده باشد، مقیاس پروژه را افزایش دهیم.
E.D.: چه چیزی تعیین‌کننده‌ی تضمین آن است؟
K.E.: در واقع برای مردم باید بسیار مساله‌ی بزرگی باشد تا برای تغییر یک گونه‌ی کامل مشتاق باشند، که در میان ملل مختلف گسترده است، که همه مورد توافق باشد – و همه‌ی آن‌ها برای انجام آن بدون در نظر گرفتن سود یک فیلد آزمایش برای نشان دادن امن و کارا بودن آن، موافق باشند. مالاریا یکی از تنها مواردی است که به نظرم مناسب آن باشد. گروهی به نام Target Malaria هم‌اکنون روی این موضوع کار می‌کند درحالیکه با بسیاری از کشورهای آفریقایی در سطوح مختلف صحبت می‌کنند تا ببینند آیا راهی برای توافق است یا نه.
E.D.: و برای بیماری‌های دیگر مانند لایم؟
K.E.: مساله این‌جاست: از نظر فنی ما می‌توانیم آن‌را انجام دهیم ولی از نظر اجتماعی و دیپلماتیک ما قادر به انجام آن نیستیم. پس چیزی که نیاز داریم یک نسخه از ژن درایوی است که بتواند گسترش یابد و در عین حال خودفرساینده باشد. در این صورت هر کشور می‌تواند برای خود تصمیم بگیرد که آیا این نوع از ژن درایو را می‌خواهند یا نه. ما هنوز روی آن سیستم کار می‌کنیم، ولی من زیاد نگران موانع تکنیکی نیستم. سوال این جاست که آیا راه‌حل‌های تکنیکی مانند این برای حل مشکلات اجتماعی و دیپلماتیک کافی خواهد بود یا نه.
