چند سال پیش، گفتگوی دانشجوی جوانی را در استنفورد با نام Heejung Kim شنیدم. او برنده‌ی جایزه‌ی فوق‌العاده معتبر از انجمن Experimental Social Psychology شده‌بود. Kim سوال ساده‌ای پرسید: آیا گفتگو با دیگران در مورد فرآیندهای افکار مداوم، به تفکر شما کمک می‌کند؟ یافته‌های Kim جالب و به یاد ماندنی بود؛ زیرا پاسخ کاملا مخالف آمریکایی‌های با نژاد آسیایی و آمریکایی‌های با نژاد اروپایی بود.
چرا دانشجویان آسیایی کمتر در کلاس صحبت می‌کنند؟
او بعدا نتایج خود رادرPersonality & Social Psychology منتشر کرد. Kim که اکنون استاد دانشگاه UC Santa Barbaraاست، خاطرنشان کرد که استادان آمریکایی گاهی اوقات در مورد دانش آموزان آسیایی که اغلب در کلاس سکوت می‌کنند و ذر بیان و ارائه‌ی ایده‌هایشان بی‌میل هستند، ابراز نگرانی می‌کنند.در آن زمان فرضیه‌ای‌وجود داشت که امروزه ادامه دارد: مهم است که دانش آموزان در کلاس صحبت کنند. بخشی از منطق و علت آن، این است که صحبت کردن در مورد ایده‌ها و افکارتان، شما را به متفکر بهتری تبدیل می‌کند. صحبت کردن در مورد ایده‌های شما نیز احتمالا خوب است؛ زیرا به شما اجازه می‌دهد تا شخصیت و استقلال خود را بیان کنید و به این ترتیب ابراز افکارتان با کلمات، در داشتن تفکر روشن و شفاف، غالبا مهم تلقی می‌شود.
مقاله مرتبط: “بلندی صدای” تفکرات ما بر چگونگی قضاوتمان از صداهای خارجی اثر می‌گذارد
Kim اشاره کرد که با این حال استدلال آسیایی،ارتباط نزدیکی میان صحبت کردن و تفکر در نظر نمی‌گیرد. به عنوان مثال، تکنیک‌های بودایی، از طریق دوره های طولانی سکوت استرس ایجاد می‌کنند. (Wright، ۲۰۱۷).
تحقیقات دیگر توسط Kim و دیگران نشان داده‌است که آسیایی‌ها، برخلاف آمریکایی‌های معمول با نژاد اروپایی، ترجیح می‌دهند بطور انفرادی خود را برجسته نکنند.
در مطالعه‌ای که Kim جایزه‌ی پایان‌نامه SESP را دریافت کرد، او از دانشجویان آمریکایی با نژاد آسیایی و آمریکایی با نژاد اروپایی خواست تا بر مشکلات مشابه شکل ۱ کار کنند. فرض کنید مجموعه‌ای از ۹ جعبه در سمت چپ یک سری منطقی است، کدام الگو در سمت راست (a، b یا c) باید در جعبه خالی ظاهر شود؟
نتایج (نمایش داده‌شده در شکل ۲) نشان می‌دهد که آمریکایی‌های با نژاد اروپایی، وقتی که تشویق می‌شدند تا در مورد فرایندهای تفکر خود بلند سخن بگویند، بهتر عمل می‌کردند. اما برای دانشجویان آمریکایی با نژاد آسیایی، دقیقا مخالف بود که در سکوت بهتر عمل می‌کردند.
پیامدهای روانشناسی آموزشی
همانطور که Kim اشاره کرد، مدارس آمریکایی اغلب دانش‌آموزان را تشویق می‌کنند که با صدای بلند فکر کنند و اغلب حتی ، با این فرض که بحث در مورد افکار آن‌ها با شخص دیگر، کمک خواهد کرد که دانش‌آموزان مشکلات را بهتر حل کنند، بر آن اصرار و پافشاری می‌کنند. این تاکتیک آموزشی برای آمریکایی های اروپایی پاسخگو است، اما می‌تواند نتیجه معکوسی را در دانش‌آموزان آمریکایی آسیایی منجر شود.
مقاله مرتبط: اساس موفقیت؛ شیوه‌ی تفکر
آیا باید به زمینه و سابقه‌ی فرهنگی یک فرد توجه کنیم یا باید با همه همانند همدیگر رفتار کنیم؟ این پژوهش پاسخی روشن برای این سوال فراهم می‌کند: اگر فرض کنیم که هر کس فکر می در راه یکسان، ممکن است اشتباهی بزرگ مرتکب شویم. برای یک دقیقه در مورد آن فکر کنید، با صدای بلند، و یا بی‌صدا، هر کدام که شما ترجیح می‌دهید.
