محققان ابتدا الگوهای آسیبی مختلف نخاع را بر روی موش‌های آزمایشگاهی امتحان کردند تا به نتایجی در زمینه استفاده از سلول های بنیادی دست یابند. در نتیجه، مشخص شد که درمان آسیب دیدگی‌ها با سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی با ماتریکس فیبرینی بر بازسازی فعالیت های حرکتی تأثیر گذاشته و سبب بهبود آن‌ها می‌گردد.
همچنین سبب کاهش حفره‌های آسیبی در این نواحی شده و فعالیت آستروگلیاها که پس از آسیب دیدن بافت عصبی وظبفه فاگوسیتی یافته‌اند را کاهش می‌دهد. رهبر تیم، پروفسور yana mukhamedshina توضیح می‌دهد:
ما برای بررسی مدل آسیب نخاعی contusion [نوعی آسیب که باعث پارگی مویرگ‌های خونی می‌شود] را انتخاب کردیم چرا که بیشتر جراحان مغز و اعصاب با این مدل آسیب مواجه هستند. همچنین چربی منبع خوبی برای سلول‌های بنیادی بوده و از طرفی لیپوساکشن آسان و متداول می‌باشد و در عین‌حال روشی بی خطر است. به علاوه در این حالت از سلول‌های بنیادی خود شخص یا همان سلول‌های بنیادی اتولوگ استفاده می‌شود. در مورد تحقیق ما پیوند با استفاده از سلول های بنیادی مزانشیمی با ماتریکس فیبرینی به یک منطقه آسیب دیده بدون مداخلات جراحی انجام شد. در واقع به جای عمل جراحی از نوعی چسب که در روشهای درمانی پزشکی کاربرد دارد استفاده شد. به عنوان نتیجه می‌توانیم بیان کنیم که سلول‌های مزانشیمی بیمار را می‌توان در طول پیوندهای مکرر استفاده کرد و به نتایج موفقیت آمیزی در این زمینه رسید.
مقاله مرتبط: لیپوساکشن
مهمتر از همه، محققان نگران بروز دوره حاد و ناگهانی تخریبی در مراحل آزمایشات خود بودند و به این نتیجه رسیدند که همیشه نمی‌توان از روش جایگزینی سلول‌های بنیادی درست بلافاصله پس از آسیب دیدگی و در حین پاکسازی آن ناحیه توسط فاگوسیت‌ها استفاده کرد. می‌دانیم که این بیماران اغلب باید با روشهای مکرر و متفاوت تحت معالجه قرار بگیرند و از مزایای استفاده از سلول‌های بنیادی امکان‌پذیر کردن این شرایط است. این تیم اکنون نیازمند اصلاح مقررات و قوانین موجود در محصولات سلولی زیستی می‌باشد تا بتواند کارآزمایی‌های بالینی را آغاز کند.
