آنوریسم آئورت شکمی (بخش اول)
آنوریسم آئورت شکمی (قسمت سوم)
درمان
هدف نهایی درمان این بیماری، پیشگیری از تورم بیشتر آئورت و پارگی آن خواهد بود. به‌طور کلی، پروسه‌ی درمان فرد از تحت نظر قرار دادن تا جراحی متغیر است. پزشک شما، با توجه به اندازه و سرعت رشد آنوریسم شما و اندازه‌ی آن، شیوه و متد درمان را انتخاب می‌کند.
ارزیابی پزشکی
اگر تورم ایجاد شده در آئورت شکمی شما کوچک باشد و علائم بالینی خاصی را ایجاد نکند، احتمالا پزشک شما آزمایش‌های مختلفی را تجویز خواهد کرد که شامل بررسی‌ها و تست‌های متناوب و منظمی است تا اطمینان حاصل شود که تورم آئورت شما رشد نکرده و ثابت مانده است.
همچنین پزشک سایر بیماری‌های شمارا که می‌تواند باعث وخیم‌تر شدن این بیماری شود را کنترل می‌کند تا آنوریسم شما گسترده‌تر نشود. همچنین پزشک از شما درباره‌ی وجود یا عدم وجود علائم و نشانه‌هایی که می‌تواند به آنوریسم شما مربوط باشد، سوال می‌کند.
انتظار می‌رود که پس از تشخیص آنوریسم، حداقل هر شش ماه یک‌بار تصویربرداری سونوگرافی انجام شود.
فواصل انجام تست‌های تصویربرداری به اندازه آنوریسم شما و نیز به سرعت رشد آن بستگی دارد.
اگر شما به آنوریسم آئورت شکمی مبتلا باشید، بطور کلی جراحی هنگامی توصیه می‌شود که تورم موجود در آئورت شما ۵.۵-۵ سانتی‌متر یا بزرگ‌تر از آن باشد. همچنین اگر تورم موجود در شریان آئورت شما به‌سرعت در حال رشد باشد، جراحی یکی از روش‌های درمانی پیشنهادی خواهد‌بود. به علاوه اگر شما دارای علائم آزار دهنده‌ی آنوریسم آئورت شکمی باشید، برای رهایی از آن، جراحی تنها روش درمانی موثر خواهد بود.
روش‌های درمانی
انواع شیوه‌های جراحی برای درمان آنوریسم آئورت شکمی عبارت‌اند از:
- شیوه‌ی جراحی با شکم باز: عمل جراحی شکم باز برای ترمیم آنوریسم آئورت شکمی انجام می‌شود که شامل برداشتن قسمت آسیب دیده‌ی آئورت و جایگزین کردن آن قسمت با یک لوله‌ی مصنوعی مشابه رگ، به آن محل می‌باشد. این شیوه‌ی جراحی نیاز دارد تا شکم شما بطور کامل باز شود. پس از انجام عمل جراحی برای بهبودی پس از عمل، به یک‌ماه یا بیشتر ریکاوری کامل نیاز دارید.
- جراحی داخل عروقی: جراحی داخل عروقی متداول‌ترین روش برای ترمیم آنوریسم آئورت شکمی است و نسبت به جراحی باز شکم ، حالت تهاجمی کمتری دارد. در این روش پزشک یک گرفت (graft) را به انتهای یک کاتتر (لوله‌ی نازکی که وارد بدن می‌شود) متصل کرده و آن را از طریق شریانی که در پای شما قرار دارد وارد کرده و به سمت شریان آئورت هدایت می‌کند.مدت زمان لازم برای بازیابی و ریکاوری بیمار در این روش نسبت به جراحی باز شکم بسیار کوتاه‌تر است اما روش جراحی داخل عروقی در ۳۰ درصد از بیماران قابل انجام‌دادن نیست.
گرفت یک ساختار لوله ای است که زوايد فلزی دارد که به قسمت متورم شده آئورت منقل شده و در آن جا توسط زواید خود به دیواره ی آئورت محکم می‌شود. در حقیقت این وسیله باعث تقویت دیواره‌ی آئورت در قسمت های ضعیف شده، می شود و از پارگی آن جلوگیری می‌کند.
پس از انجام جراحی داخل عروقی و قرار دادن گرفت در محل متورم شده آئورت، بیمار باید بطور منظم و پیوسته وضعیت خود را دنبال کرده و عکس‌برداری های مختلف مانند سونوگرافی را انجام دهد تا اطمینان حاصل شود که گرفت همچنان در محل خود قرار دارد و از جای خود کنده نشده است.
ضریب اطمینان بهبودی و امید به زندگی در هر دو روش جراحی باز شکمی و داخل عروقی تقریبا مشابه هم می‌باشند.
روش و متد درمان بیمار به فاکتور ها و عوامل متعددی شامل: محل تورم، اندازه تورم،سن بیمار و … بستگی دارد.
پزشک شما پس از بررسی وضعیت شما، بهترین و موثر ترین روش درمانی را انتخاب می‌کند.
