فروپاشی عصبی و شکستگی ذهنی شرایط دارای پیشینه ای هستند که باعث استرس فیزیکی و احساسی که گاهی زندگی روزانه فرد را غیرممکن می‌سازد می شوند.
با وجود اعتبار کلی جامعه ی پزشکی خیلی وقت نیست که از واژه ی فروپاشی ذهنی برای توضیح وضعیت خاص پزشکی استفاده می کند.
با این وجود، یک به اصطلاح فروپاشی عصبی به عنوان یک نشانه ی وضعیت پزشکی ذهنی مشخص و تعریف شده مانند افسردگی، اضطراب و اختلال استرس پس از ضربه تعریف می شود.
بنابراین نشانه های که مردم از آن به عنوان فروپاشی عصبی نام می برند بر اساس وضعیت پزشکی مشخص عنوان می شوند.
۱۶ نشانه و علائم
هر گاه فروپاشی عصبی با هیچ گونه وضعیت پزشکی مطابقت نداشت اختلال عصبی یا روانی، علائم مشخصی را به همراه ندارد.
اینکه فروپاشی چگونه ملاحظه می شود به طور کاملا عملکردی بین فرهنگ ها، مناطق، و حتی خانواده ها متفاوت است.
با این وجود ۱۶ نشانه و علامت فروپاشی عصبی یا روانی عبارت اند از:
- احساس اضطراب، افسردگی، پریشانی و یا به طور مداوم تحریک پذیری
- احساس عدم وجود کمک، ناامیدی و داشتن عزت نفس کم
- خارج شدن یا اجتناب از شرایط عادی اجتماعی
- اطلاع دادن بیماری برای اجتناب از کار و از دست دادن قرار های ملاقات
- برنامه ی خواب نامنظم یا پرخوابی یا خواب ناکافی
- تغذیه و بهداشت ناسالم، اغلب به دلیل فراموشی یا عدم انگیزه برای خوردن یا تمیز کردن است
- مشکل تمرکز یا به خاطر سپردن رویدادهای روز
- احساس خستگی مفرط و خستگی احساسی که اغلب بدون علت است
- فقدان انگیزه و علاقه به چیزی
- ناتوانی در لذت بردن و یا رضایت بخشی از چیزهایی که به طور معمول لذت و رضایت را به ارمغان می آورد
- درد ناخوشایند و درد شدید
- مشکل همراهی با دیگران یا تحمل دیگران
- افکار خودکشی یا فکر کردن به آسیب رساندن به خود
- عدم علاقه به روابط جنسی و تغییرات قاعدگی
- حرکت یا صحبت کردن آرام تر از حد معمول
- فریبنده های ترسناک، کابوس های شدید و علائم مبارزه یا پرواز مانند ضربان قلب، دهان خشک و عرق کردن، زمانی که هیچ تهدید یا خطری وجود ندارد
- در موارد شدید یا درمان نشده به خصوص زمانی که در ارتباط با وضعیت های پزشکی روانپریشی است، علائم همچنین ممکن است شامل توهم، پارانویا، وهم و عدم بینش باشد.
درمان و پیشگیری
موارد کمی به کاهش علائم احساسی و فیزیکی می انجامد. به علاوه، بسیاری از گزینه های درمان برای یک فروپاشی عصبی به پیشگیری از وضعیت کمک می‌کند.
استراتژی های درمان و پیشگیری از بروز فروپاشی عصبی عبارتند از:
- مشاوره، معمولا درمان رفتاری شناختی یاCBT
- صحبت کردن با دکتر درباره داروهای ضد افسردگی، ضد اضطراب و داروهای ضد آفتی
- تلاش برای کاهش یا حل و فصل منابع استرس، مانند درگیری ها در خانه و محل کار
- انجام تمرینات برای حمایت از آرامش روانی و فیزیکی، مانند تنفس عمیق و مدیتیشن
- انجام تمرینات مانند یوگا و تا کی که ترویج کشش حرارتی ملایم و یا حرکت همراه با تنفس کنترل شده است
- گرفتن حداقل ۲۰ دقیقه تمرین شدید و شدت متوسط، یا ۱۰ دقیقه تمرین شدید روزانه
- تلاش برای بیرون رفتن حداقل چند دقیقه در روز یا پیدا کردن سرگرمی هایی که باعث تشویق خارج شدن از خانه می شوند
- صحبت کردن با دوستان، خانواده، شرکا و هم اتاقی ها در مورد احساسات ناراحت کننده
- تنظیم بهداشت سالم، خوابیدن، و خوردن برنامه ها، و پایبندی به آنها
- جستجوی گروه های حمایت محلی یا آنلاین ساخته شده برای افرادی که علائم مشابهی دارند
- ایجاد یک محیط خواب بدون حواس پرتی برای بهبود بخشیدن به خواب باکیفیت
- اجتناب از مصرف بیش از حد کافئین، الکل و نیکوتین
- اجتناب از استفاده از مواد مخدر غیرقانونی
علل و فاکتورهای خطر
هر چیزی که موجب استرس بیشتر احساسی و فیزیکی بدن شود، می تواند منجر به نارسایی عصبی یا ایجاد یک وضعیت پزشکی اساسی شود.
اما موقعیت های خاص، عوامل ژنتیکی و تجربیاتی وجود دارند که نسبت به دیگران در ارتباط بیشتری با اختلالات عصبی یا روانی هستند.
علل و فاکتورهای خطر برای فروپاشی عصبی عبارت انداز:
- غم و اندوه زیاد
- تجربه ی ضربه
- زندگی در یک رابطه خشونت آمیز
- مشاغل دارای شرایط استرس بالا
- مشاغل مرتبط با فرسودگی احساسی
- سابقه خانوادگی مشکلات سلامت روان
- انزوای شدید شخصی
- عصبانیت و استرس ناشی از عواملی مانند مانند جنگ
- تعارض شدید اجتماعی، به خصوص اگر کار و زندگی در خانه را تحت تأثیر قرار دهد
- بیماری های شدید یا مزمن پزشکی یا صدمات
تشخیص
ایده خوبی است که در هر زمان که با استرس های جسمی یا احساسی در زندگی روزمره، روال ها یا فعالیت های روزانه مواجه شوید با یک پزشک صحبت کنید.
اما اغلب افراد مبتلا به اصطلاح فوپاشی عصبی قادر به تشخیص میزان علائم خود نیستند و یا ممکن است نیاز به کمک داشته باشند.
متأسفانه، بسیاری از مردم تمایلی به کمک خارجی برای بیماری های ذهنی از ترس قضاوت شدن ندارند.آنها ممکن است فکر کنند که آنچه برای آنها اتفاق می افتد، به نوعی تقصیر آنهاست یا گزینه هایی برای درمان وجود ندارد.
اگر فرد موردعلاقه، دوست و یا هم اتاقی شما چندین نشانه فروپاشی عصبی را نشان دهد، فرد باید به دنبالکمک پزشکی یا حمایت باشد.
وضعیت های مرتبط
شرایط پزشکی که می تواند نشانه هایی را که معمولا با فروپاشی های عصبی همراه باشد، شامل:
- افسردگی بالینی یا بیماری مبتنی بر اضطراب
- غم و اندوه پیچیده
- PTSD یا اختلال استرس حاد (ASD)
- اختلالات تنظیم
- اختلال دو قطبی
- جنون جوانی
- اختلال هویت دچار (DID)
- درد مزمن و شرایط التهابی
فروپاشی عصبی اگرچه اصطلاحی رسمی نیست، اغلب برای تشریح شرایطی که شامل بسیاری از علائم ذهنی و فیزیکی که به طور موقت غیرفعال است، به ویژه زمانی که علت ناشناخته است، استفاده می‌شود.
نکته
اکثر مردم دوره ای از غم و اندوه شدید، اضطراب و ناامیدی به ویژه پس از وقایع بسیار شدید را تجربه می کنند.اما هنگامی که کسی قادر به انجام کارهای روزمره نیست، از جامعه رانده می شود یا شروع به آسیب به خود می کند، نیاز به کمک های پزشکی دارد. مدیریت داروها و درمان برای کمک به درمان بیشتر شرایط پزشکی تخریب عصبی وجود دارد.
