تعریف
سندرم تونل کارپال یک بیماری دستوبازو است که موجب بیحسی، خارش و علایمدیگر میشود. علت این بیماری تنگشدگی یک عصب درمچ است.
تعدادی از عواملی که منجر به سندرم تونل کارپال میشوند شامل آناتومی مچ فرد، برخی مشکلات اساسی پزشکی و شاید الگوهای بکاربردن دست.
تونل کارپال یک مسیرعبور باریک در سمت کفدست میباشد که توسط استخوانها و رباطها احاطهشدهاست. این تونل یک عصب اصلی را که به دست و ۹رباطی که انگشتان را خممیکند، محافظتمیکند.
بههم فشردگی عصب موجب بیحسی، خارش و سرانجام ضعفدست که سبب سندرم تونل کارپال میشوند.
خوشبختانه، اکثر افرادی که دچار این بیماری میشوند، با درمان مناسب میتوانند از خارش و بیحسی خلاصشوند و عملکرد دست و مچشان را بازیابند
نشانهها
سندرم تونل کارپال اغلب با بیحسی یا خارش تدریجی در شست شروعمیشود، انگشست سبابه و میانی که بطور نوسانی ظاهر و ناپدید میشود. این ممکناست موجب ناراحتی در مچ یا دست شود. نشانههای معمول سندرم کانال کارپال شامل:
بیحسی یا خارش: این نشانهها ممکناست در انگشت شست،سبابه، میانی یا حلقه وجودداشتهباشند، اما در انگشت کوچک نه. این حس معمولاً هنگام گرفتن فرماناتومبیل، گوشی یا روزنامه بهوجودمیآید، یا معمولاً هنگام برخاستن از خواب. این حس ممکناست از مچ به بازو گسترشیابد.
اکثر مردم دست خود را تکانمیدهند تا بلکه علایم بیماری را التیامدهند. همچنان که بیماری پیشرفتمیکند، بیحسی ممکناست دایمی شود.
ضعف در دست: ممکناست بیمار احساس ضعف در دست داشتهباشد یا اشیا از دستش بیافتد.
چه زمانی به پزشک مراجعهکنیم
اکر نشانههای مزمنی که مشکوک به سندرم تونل کارپال است دارید، به خصوص اگر با کارهای روزمره و الگوهای خواب شما مداخله کنند، به پزشک مراجعهکنید. اگر این بیماری را بدون درمان رهاکنید، منجربه آسیب دایمی عصب و عضله میشود.
علتها
سندرم تونل کارپال در اثر تحتفشار قرارگرفتن عصبمدین ایجادمیشود.
عصبمدین از طریق یک گذرگاه در مچ از ساعد به دست میرود. این عصب حس انگشتان درسمت کفدستی، به جز انگشت کوچک را تأمینمیکند. این عصب همچنین حرکت عضلات اطراف قسمتپایینی انگشتشست را تأمینمیکند.
در کل،هرچیزی که عصبمدین را در فضای تونل کارپال تحتفشار قراردهد یا آزاردهد، میتواند منجربه سندرم تونل کارپال شود. بهعنوان مثال شکستگی مچ میتواند تونل کارپال را تنگکند و موجب آزار عصب شود، همچنین ورم حاصل از آرتریتروماتویید نیز میتواندباعث این عارضه شود.
در بیشتر موارد،هیچ علت واحدی را نمیتوان به عنوان علت در نظرگرفت. ممکناست ترکیبی از عوامل خطرزا در پیشرفت بیماری دخالت داشتهباشند.