مانند موش‌ها، مغز شما هم ممکن است دارای ” سلول های زمان ” باشد که به شکل‌گیری خاطرات بلند مدت کمک میکند.
مغز هنگام پردازش خاطرات بلندمدت زمان را چگونه نشان می‌دهد؟
خلاصه: یک مطالعه جدید یک گام مهم در درک رمز و راز چگونگی کد کردن زمان حین شکل گیری خاطرات بلند مدت در مغز را نشان می‌دهد.
شیوه‌ای که ما خاطراتمان را کد میکنیم شامل قطعات متعدد اطلاعات است، و دانشمندان چگونگی کارکرد بیشتر آن‌ها را بررسی کرده‌اند. ولی یک بُعد هنوز بررسی نشده است: زمان.
یک مطالعه‌ی جدید U of T یک گام مهم در درک رمز و راز چگونگی کد کردن زمان حین شکل گیری خاطرات بلند مدت در مغز را نشان می‌دهد.
این تحقیق، که توسط یک گروه از محققان در دپارتمان روانشناسی در U of T Scarborough انجام شده‌است، اولین مطالعه‌ای است که نشان می‌دهد که هیپوکامپ انسان به اطلاعات زمانی در بازه‌های زمانی کوتاه حساس است.
دستیار پروفسور اندی لی، نویسنده ارشد این مطالعه می‌گوید: “حافظه بلند مدت ما درباره‌ی وقایعی که تجربه کرده‌ایم از اطلاعات مختلفی تشکیل شده است و زمان یک مولفه مهم آن است.”
ما تقریبا اطلاعات زیادی در مورد اینکه مغز چگونه اطلاعات مربوط به افراد، اشیا یا مکان وقایع را در تشکیل خاطرات بلند مدت ذخیره میکند داریم، اما درباره‌ی اینکه مغز انسان چگونه زمان را پردازش میکند اطلاعات نسبتا کمی داریم.
در حقیقت، درحالی‌که تحقیقاتی وجود دارد که نشان می‌دهد چگونه مغز ترتیب وقایع را پردازش میکند، هیچ شواهد روشنی وجود نداشت که هیپوكامپ انسانی به اطلاعات زمانی در بازه‌های زمانی کوتاه به‌مدت چند ثانی حساس باشد.
لی که تخصصش در استفاده از تکنیک‌هایی مانند fMRI برای بررسی فرایند‌های مربوط به حافظه خصوصا هیپوکامپ است، می‌گوید: “ما اینجا فقط بر روی بازه‌های زمانی کوتاه تمرکز کردیم، پس درباره‌ی اینکه این واحدهای سازنده چگونه باهم ترکیب می‌شوند تا خاطره را بسازند کسی چیزی نمی‌داند.”
“ما به طور موثری یکی از واحدهای ساختمانی کوچک درگیر در زمان و حافظه را روشن کردیم”
این مطالعه بر اساس یک مطالعه در ۲۰۱۱ بر روی جوندگان است که سلول‌هایی به نام ” سلول های زمان ” در هیپوکامپ را پیدا کرده است. نشان داده شده‌است که سلول های زمان در طی وقفه خالی بین دو واقعه فعال می‌شوند، و سیگنال گذر زمان به ترتیب ثانیه را می‌دهد. ایده این است که سلول های زمان به اتصال اطلاعات مربوط به زمان به یکدیگر در هنگام تشکیل یک خاطره کمک می‌کنند.
لی و تیمش، از جمله کاندیدای PhD، Sathesan Thavabalasingam و Edward O’Neil برای آزمایش اینکه آیا مکانیسم مشابهی در هیپوکامپ انسان وجود دارد که به پیوستگی اطلاعات زمانی در تشکیل خاطرات کمک کند، از ۱۸ نفر شرکت‌کننده خواسته شد که ۴ توالی کوتاه را یاد بگیرند و حفظ کنند که از نظر محتوای تصویر و زمان بین هر واقعه متفاوت اند. در طول fMRI، یک تکنیک تصویربرداری عصبی که فعالیت مغز را بر اساس جریان خون اندازه می‌گیرد، از آن‌ها خواسته شد تا یک تکلیف حافظه‌ای بازشناسی را انجام دهند و سپس به‌صورت ذهنی هر توالی را تا حد امکان با جزئیات نشان دهند.
محققان دریافتند که الگوهای فعالیت مغز در هیپوکامپ قدامی منعکس‌کننده مدت زمان خالی بین وقایع است، که در مطالعه جوندگان یافت شد.
Thavabalasingam که به همراه O’Neil اولین نویسنده‌های این مطالعه هستند می‌گوید: “این مطالعه شکاف بین مطالعه‌ی جوندگان را پل می‌زند تا نشان دهد که هیپوکامپ ما به اطلاعات زمانی طی پردازش خاطرات بلند مدت علاقمند است.”
او اضافه میکند، مهم است مکانیک چگونگی پردازش اطلاعات زمانی در مغز را بدانیم چرا که یکی از ابعاد مهم درگیر در ایجاد خاطرات بلند مدت است.
“شما نمیتوانید خاطره ای از یک رویداد را داشته باشید بدون اینکه حدودا بدانید چقدر طول کشیده‌است. این موضوع برای فهمیدن اینکه مغز چگونه بازه‌های زمانی یک تجربه را پردازش میکند و اینکه چگونه در خاطرات بلند مدت نشان داده‌میشود، مهم است.”
تحقیق، که در مجله Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شده است، از شورای تحقیقات علوم طبیعی و مهندسی کانادا (NSERC) بودجه دریافت کرده‌است.
لی می‌گوید در قدم‌های بعدی، مهم است که بفهمیم اینکه این منطقه از مغز در تشکیل خاطرات بلند مدت چگونه به مقیاس‌های زمانی طولانی‌تر می‌پردازد و همچنین چگونه در شکل‌گیری یک خاطره زمان را مقایسه میکند. دیگری این است که بفهمیم چگونه هیپوکامپ تفاوت بین زمان ذهنی و عینی را متوجه می‌شود، یعنی چگونه ممکن است با توجه به تغییر درک ما از زمان، مدت زمان چیزی را کمتر یا بیشتر احساس کنیم.
لی می‌گوید: “وقتی که به تعامل میان زمان و حافظه می رسیم، پیچیدگی های بسیاری وجود دارد. ما در حقیقت شروع به خراشیدن سطح کرده‌ایم.”
اسکنهای MRI از چگونگی حفاظت از خاطرات توسط مغز، پرده برمی‌دارند
