مقاومت آنتیبیوتیکی یکی از بزرگترین مسائل و مشکلات مهم قرن بیست یکم است که ناچیز شمرده شده و برخی از دانشمندان آن را هماندازهی تغییرات آبوهوایی مهم و خطرناک دانسته و در گزارش سال ۲۰۱۴ پیشنهاد کردهاند که عمل نکردن آنتیبیوتیکها در ۲۰۵۰ سیصد میلیون فرد را از بین خواهد برد.
اکنون دانشمندان استرالیایی در تلاش برای تغییرِ راه رفته و پاسخ به مقاومت آنتیبیوتیکی هستند تا بتوان آسان و مؤثرتر در مقابل عمل نکردن داروها واکنش نشان داد. چیزی که این محققان پیشنهاد میکنند، روشی است که مشکلات عامل را اندازهگیری کرده و راهحلی قابل شمارش ارائه میدهد که میتواند برای دانستن این که سنجشها برای کنترل مقاومت آنتیبیوتیکی کارگر بودهاند، مؤثر باشد.
باکتریها و دیگر میکروبها چرخهی زندگی کوتاهی داشته و راهی دارند برای انتقال ژنهایشان به همدیگر. این به آن معنی است که با یافتن آنتیبیوتیکی جدید برای کشتن باکتریها، آنها میتوانند تعدادی از راهها را در مقابل آن پیدا کنند و ژن آنها را سریعاً بین همدیگر پخش کرده و مقاومت ایجاد کنند.
در حال حاضر، راهی که ما با آن مقاومت آنتیبیوتیکی را بررسی میکنیم، مشاهدهی تعداد عفونتهای میکروبی در هر زمانیست که به آنتیبیوتیکها پاسخ نمیدهند ولی شاید این مؤثرترین راه برای نزدیک شدن به مشکل نباشد. دنبال کردن بحران به طور عمدهای با شمارش تعداد در حال افزایش مقاومت پاتوژنها محدود شده است. گذشته از این کار، باید ژنهای مقاومت هم مورد بررسی قرار گیرند. این ژنها در دنیای میکروبی وجود دارند و نه فقط در پاتوژنها.
انجام این کار مشاهدهی شمار ژنهای مقامتی که در حال افزایش هستند را امکانپذیر کرده و قبل از اینکه آنها تبدیل به پاتوژن شوند این کار را انجام میدهد. با این روش تنوع آنها نیز در نظر گرفته میشود. به جای این، تیم در نظر دارد همهی انواع باکتریها را مورد بررسی قرار دهند؛ حتی آنهایی که با ما کاری ندارند! این کار به خاطر این انجام میشود که این ژنها توسط پروسهای به نام انتقال افقی ژن (horizontal gene transfer) بین میکروبها منتقل میشوند.
این بررسی شامل ژنهایی در باکتریهای فاضلابها، بیمارستانها و محیطهای اطراف است. این کار به ما این امکان را میدهد تا بفهمیم که کدام ژنها در حال ایجاد مقاومت بوده و کدام یک به صورت بالقوه میتوانند این کار را انجام دهند. با توجه به این که سازمان بهداشت جهانی این موضوع را بحران آیندهی جهان میداند پیشبینی مقاومتهای آنتیمیکروبی قبل از وقوع آن میتواند قبل از رسیدن آن به حد آستانه در برخی مناطق کمککننده باشد.
فهمیدن این که در کدام زمانها از کدام آنتیبیوتیکها باید استفاده کرد بسیار مهم است؛ چون مشکل بسیاری از پزشکان هم همین موضوع میباشد. به عبارت دیگر تا کی میتوان به یک آنتیبیوتیک اعتماد کرد.
متولیان سلامت جهانی همچنین به راهی برای مشاهدهی تلاشهایشان به منظور کاهش مقاومت آنتیبیوتیکی نیاز دارند، قبل از این که بیماری غیرقابلدرمان جدیدی یکباره همهگیر شود. چیزی که این محققان پیشنهاد میکنند پروتکلی جهانیست که هم اندازهی مشکل را تعریف کرده و بسنجد و هم راهحلهایی برای کنترل این مسألهی حیاتی پیشنهاد دهد.
نتایج این تحقیق در ژورنال Open Biology منتشر شده است.