علایم و علت شناسی
عمده شکستگی های کرانیال از ضربات غیر نافذ یا ترومای نافذ ایجاد می شود و علایم و نشانه های متعددی می تواند داشته باشد. علایم بالینی می توانند واضح باشند، مانند آسیب های واضح و خونریزی. برخی از علایم نیاز به دقت بیشتری دارند مانند نشت مایع شفاف از گوش ها و بینی( نشت مایع مغزی-نخاعی نشان دهنده ی شکستگی قاعده ی جمجمه است)، عدم تعادل، گیجی، یاوه گویی و لجبازی و کله شقی
محل آسیب های جمجمه ای
قسمت های معینی از جمجمه وجود دارد که ذاتا نواحی ضعیفی هستند:
پتریون: یک محل اتصال H شکل بین استخوان های تمپورال، پریتال، فرونتال و اسفنوئید. در عین حال نازک ترین قسمت کرانیوم هم هست. یک شکستگی در اینجا می تواند به شاخه ی قدامی شریان مننژیال میان آسیب برساند که می تواند باعث خونریزی اکسترا دورال شود.
حفره ی کرانیال قدامی: فروفتگی جمجمه که از استخوان های فرونتال، اتموئید و اسفنوئید تشکیل شده است.
حفره ی کرانیال میانی: فرورفتگی جمجمه که از استخوان های تمپورال و اکسیپیتال تشکیل شده است.
انواع شکستگی های جمجمه ای
۴ نوع شکستگی شایع کرانیال وجود دارد:
فرورفته
شکستگی استخوان همراه با فرورفتگی استخوان شکسته به درون. این شکستگی در اثر ضربه ی مستقیم که باعث تو رفتن استخوان و آسیب به بافت مغزی زیرین می شود.
شکستگی خطی
یک شکستگی ساده که تمام ضخامت آنرا در برمی گیرد. این نوع از شکستگی ها خطوط شکستگی شعاعی دارند که از محل ضربه به اطراف پخش می شوند. شایع ترین نوع شکستگی جمجمه.
شکستگی قاعده ی جمجمه
قاعده ی جمجمه را تحت تاثیر قرار می دهد. عمدتا همراه با کبودی پشت گوش ها( که به Battle’s sign و اکیموز مستوئید معروف است) و کبودی اطراف اوربیت و چشم(که به Raccoon eye’s معروف است) دیده می شوند.
شکستگی دیاستاتیک
در طول خطوط سوچور ها رخ می دهد و باعث باز شدن سوچور می شود. بیشتر در کودکان دیده می شود.
ترجمه شده از :
کتاب Clinically oriented anatomy
