علی‌رغم نادر بودن اختلال « کم اشتهایی عصبی» یا آنورکسیا نرووزا، این اختلال یکی از مهلک‌ترین اختلالات شناخته شده در روانشناسی است و ریسک اصلی متوجه بانوان جوان می‌شود. برآورد‌هایی که در مورد آمار آنورکسیا نرووزا وجود دارد نشان می‌دهد که این اختلال بین جوانان و در سنین بالای ۱۰ سال پیش می‌آید. به جای بیمارستان‌ها و خدمات تخصصی که منبع معتبر‌تری برای اطلاعات هستند، این نتایج از بررسی سوابق پزشکی افراد بدست آمده است.
محققان سوابق ماهانه‌ای را که روانپزشکان متخصص از سیستم روانپزشکی مراقبت از کودکان و بزرگسالان در ایالات متحد و ایرلند بدست آورده‌اند را به مدت ۸ ماه در سال ۲۰۱۵ بررسی کردند. این سوابق نشان می‌داد که برای اولین بار آنورکسیا نرووزا در سنین ۸ الی ۱۷ سالگی بین افراد تشخیص داده شده است.
بر اساس این آمار، شمار افراد مبتلا از هر ۱۰۰،۰۰۰ دختر، ۲۶ نفر و از هر ۱۰۰،۰۰۰ پسر، شامل ۲ نفر می‌شود. همچنین آن‌ها شاهد افزایش ۱۴ نفر مورد مبتلا در هر ۱۰۰،۰۰۰ نفر بودند. این موارد بیشتر شامل بانوان جوان (۹۱٪) ، از انگلیس (۷۰٪) و از نژاد سفیدپوستان (۹۲٪) می‌شود.
شمار افراد مبتلا به این اختلال با افزایش سن به طور پیوسته افزایش می‌یابد. بیشترین مقدار آن در سن ۱۶ سالگی است و کاهش قابل توجهی در سن ۱۷ سالگی دیده می‌شود. بیشترین مبتلایان در دختران در سن ۱۵ سالگی و در پسران ۱۶ سالگی است.
با تمرکز بر نیمه‌ی اول این بازه سنی، محققان به این نتیجه رسیده‌اند که شمار موارد جدید مبتلا در سنین ۸ الی ۱۲ به ۳/۲ در هر ۱۰۰،۰۰۰ نفر رسیده‌است، در حالی این آمار در سال ۲۰۰۶ به میزان ۲/۱ در هر ۱۰۰،۰۰۰ نفر بود. این نتایج مورد حمایت مطالعات صورت گرفته در سطح بین‌المللی است و باور دارد که میزان افراد مبتلا به آنورکسیا نرووزا در بین جوانان در حال افزایش است.
درحالی که افزایش میزان آنورکسیا نرووزا در جوانان به علت بروز فشار ناشی از کاهش وزن در سنین پایین تر است، این نتایج همچنین نشان می‌دهد که خدمات سلامت، خانواده‌ها و مدارس در تشخیص این اختلال در مراحل اولیه آن موفق‌تر بوده اند.
تشخیص زودهنگام این اختلال، این امکان را به جوانان می دهد که هر چه سریع‌تر اقدامات و کمک‌های لازم را در بهبود بیماری خود، پیش از آنکه اختلال تغذیه‌ای آن‌ها به یک مشکل مزمن و طولانی مدت تبدیل شود، دریافت کنند. تمرکز اصلی تحقیقات بعدی بر انجام مداخلات زودهنگام و مناسب‌تر برای کودکان کم سن و سال‌تر است.
پروفسور سارا بایفورد، محقق اصلی این تحقیقات و عضو انجمن روانپزشکی، روانشناسی و علوم عصبی
تمامی این ارقام، حاصل تخمین‌ها و برآورد‌ها است و مواردی که در این تحقیقات دخالت داده نشده‌اند، مانند کسانی که روند تشخیص و درمان خود را پیگیری نمی‌کنند و یا افرادی که مشکلشان را فقط با پزشک عمومی خود در میان می‌گذارند، ممکن است در میزان دقت محاسبات انجام شده تاثیر داشته باشند. با این حال این دستاورد‌ها یکی از بهترین نتایج بدست آمده در تخمین میزان افراد مبتلا به آنورکسیا نرووزا در سنین جوانی در ایالات متحد و ایرلند است.
محققان معتقدند برای پی بردن به علت افزایش موارد مبتلا به آنورکسی نرووزا در سنین جوانی، به تحقیقات بیشتری نیاز است. با این حال ارائه دهندگان خدمات درمانی و سلامت باید توجه بیشتری به گرایشاتی که موجب بروز و تشخیص این اختلال می‌شود، داشته باشند.
