بر اساس مطالعه اى كه در ژورنال Lancet منتشر شد، افرادى كه در مابين پنجاه مترى خيابان هاى شلوغ زندگى مى كنند در مقايسه با آنهايى كه دور تر هستند، مستعد پيشرفت زوال عقل مى باشند.
اين مطالعه همچنين ارتباط بين آلودگى ناشى از ترافيك و خطر بيمارى پاركينسون و MS را نيز تحت پوشش قرار داد كه البته در اين زمينه هيچ ارتباطى پيدا نشد.
مطالعات گذشته اين نكته را بيان كرده اند كه زندگى كردن در كنار خيابان هاى اصلى احتمالا تاثير سوئى بر فرايند ادراك و شناخت فرد خواهد داشت. هرچند اطلاعات كمترى در رابطه با ارتباط اين مسئله با بيمارى هايى همچون زوال عقل، پاركينسون و MS وجود داشت، اين مطالعه براى اولين بار اين ارتباط را بررسى كرده است.
مسئول تيم تحقيق، دكتر Hong Chen از دانشكده سلامت عمومى اونتاريو كانادا اذعان مى دارد:
مطالعه ما نشان داد كه خيابان هاى شلوغ مى توانند منبع استرس هاى محيط زيستى باشند كه در پيشرفت زوال عقل، نقش قابل توجهى را ايفا كنند. با مواجه تعداد زیادی از مردم با ترافيك و نرخ بالاى زوال عقل، حتى اثر بسيار ناچيز اين اتفاق مى تواند بار سنگينى را بر سلامت عمومى وارد سازد.
براى اين مطالعه، دكتر چن و تيمش مدارك پزشكى و كد هاى پستى افراد بزرگسال بين ٢٠ تا ٨٥ سال را جمع آورى كردند. ( كد پستى را جهت بررسى ميزان فاصله از خيابان اصلى جمع كردند.) آنها اين مطالعه را در استان Ontario از سال ٢٠٠١ تا ٢٠١٢ انجام دادند. اين استان جمعيتى بالغ بر ٦.٦ ميليون نفر دارد. تقريبا همه افراد مورد مطالعه (٩٥٪) در يك كيلومترى خيابان شلوغ زندگى ميكنند كه نصفشان در٢٠٠ مترى آن هستند.
در طول مطالعه، تيم، ٢٤٣,٦١١ مورد از زوال عقل، ٣١,٥٧٧ مورد بيمار پاركينسون و ٩,٢٤٧ مورد بيمارMS را شناسايى كردند.
محققان هيچ ارتباطى بين زندگى در نزديكى خيابان شلوغ و ميزان بروز پاركينسون و MS پيدا نكردند. هرچند، آنها در افرادى كه در نزديكى خيابان ساكن بودند، نرخ بالاى زوال عقل را مشاهده كردند.
در مقايسه با افرادى كه با فاصله بيش از ٣٠٠ مترى خيابان اصلى سكونت داشتند، خطر زوال عقل در آنهايى كه در ٥٠ مترى خيابان اصلى زندگى مى كردند، ٧٪ بيشتر بود. همچنين در افراد ساكن بين ٥٠-١٠٠ مترى، اين خطر،٤٪ شناسايى شد و ٢٪ افزايش خطر زوال عقل نيز در افراد ساكن بين ١٠١-٢٠٠ مترى خيابان اصلى مشاهده گرديد. هيچ افزايش ريسك زوال عقل در افراد ساكن بين ٢٠١ تا ٣٠٠ مترى مشاهده نگردید.
چون اين مطالعه از نوع مطالعه مشاهده اى بود، علت اين پديده مشخص نگرديد، اما اين مطالعه عوامل خارجى از جمله شرايط اجتماعى- اقتصادى، سطح تحصيلات، BMI، ديابت و جراحات مغزى را تطبيق داده بود؛ يعنى اثر اين عوامل را بر مطالعه حذف كرده بود.
پروفسور Rob Howard از كالج لندن در خصوص اين مطالعه بيان كرد:
جداى از مسير علت اين اتفاق، اين مطالعه يك مورد بسيار پر اهميت را براى ما خاطر نشان كرد كه چرا ما بايد محيط هواى شهرمان را پاكيزه نگه داريم.
دكتر چن مى گويد:
تحقيقات زيادى براى اثبات وجود اين ارتباط نياز داريم، مخصوصا در مورد اثر گذارى جنبه هاى مختلف ترافيك، از جمله آلودگى و سر و صداى آن.
