تعریف
دکرون یک بیماری دردناک است که بر تاندون‌های طرف شست مچ اثر می‌گذارد. افراد مبتلا به دکرون احتمالاً هنگام چرخاندن مچ، گرفتن اشیا و مشت کردن دست دچار درد می‌شوند.
علائم
- علائم بیماری دکرون عبارتنداز:
- درد قاعده انگشت شست
- ورم قاعده انگشت شست
- مشکل در حرکت دادن شست و مچ هنگام انجام کارها
- احساس گرفتن و ول کردن هنگام حرکت شست
اگر بیماری درمان نشود درد ممکن است به دست ها نیز منتقل شود.
دلایل
استفاده بیش از حد و مزمن از مچ معمولاً با بیماری دکرون در ارتباط است.
دو عدد از تاندون های مچ و قاعده شست در حالت عادی از طریق کانالی که به قاعده شست وصل است، به آرامی حرکت می‌کنند. انجام دادن یک حرکت بخصوص طی زمان‌های متمادی ممکن است غلاف اطراف این دو تاندون را تحریک کند و سبب ضخیم شدن و تورم شود که حرکت آنها را محدود می‌کند.
دیگر دلایل ایجاد دکرون عبارتنداز:
- آسیب مستقیم به مچ یا تاندون
- بیماری التهابی مانند آرتروز
عوامل خطرزا
عواملی که خطر ابتلا به بیماری دکرون را افزایش می‌دهند عبارتنداز:
- سن: افراد بین ۳۰ تا ۵۰ سال بیشتر از دیگران در معرض خطر ابتلا هستند
- جنسیت: این بیماری در زنان شایع‌تر است
- حاملگی
- بلند کردن بچه
- مشاغلی که شانل حرکات مکرر دست و مچ می‌باشد
عوارض
اگر بیماری دکرون درمان نشود ممکن است کار با دست را برای فرد بیمار مشکل کند و محدوده حرکت مچ را محدود کند.
تشخیص
باری تشخیص دکرون پزشک ابتدا دست فرد را معاینه می‌کند تا ببیند آیا وارد کردن فشار به سمت شست مچ درد ایجاد می‌کند یا خیر.
پزشک همچنین تست فینکلستین را انجام خواهد داد، که در آن فرد شست خود را بطرف کف دست خم می‌کند و انگشتان دیگر را روی آن خم می‌کند. سپس مچ خود را بطرف انگشت کوچک خم می‌کند. اگر این عمل سبب ایجاد درد در طرف شست مچ شود، فرد احتمالاً مبتلا به دکرون است.
تشخیص دکرون نیازی به عکس برداری ندارد.
درمان
هدف درمانی دکرون کاهش التهاب، بازیابی حرکات شست و جلوگیری از عود بیماری است.
دارو درمانی
برای کاهش درد پزشک ممکن است داروهایی مانند ایبوپروفن و ناپروکسن را تجویز کند.
همچین وی ممکن است داروهای کورتیکواستروئیدی را برای کاهش التهاب تزریق تجویز کند. اگر درمان در ۶ ماه اول پس از ایجاد علائم انجام گیرد، بیشتر افراد با دریافت یک دز تزریقی از داروهای کورتیکواستروئیدی درمان می‌شود.
مداوا
درمان اولیه دکرون ممکن است شامل:
حرکن ندادن شست و مچ با استفاده از مچ بند برای کمک به استراحت تاندون‌ها
اجتناب از حرکات دادن مکرر مچ تا حد امکان
گذاشتن یخ روی ناحیه آسیب دیده
جراحی
اگر مشکل فرد جدی باشد، پزشک ممکن است جراحی سرپائی را توصیه کند. جراحی شامل یک پروسه است که در آن پزشک غلاف اطراف تاندون ها را بررسی می‌کند، سپس غلاف را باز می‌کند تا فشار از روی تاندون‌ها برداشته شود و آزادانه حرکت کنند.
