همانطور که هر بدنسازی متوجه است، عضلات به‌کمک فعالیت‌های بدنی قابلیت افزایش ابعاد دارند. با این حال مطالعات اخیر پژوهشگران به بررسی مکانیسم پدیده اثرگذاری بار، بر فرآیند افزایش توده عضلانی دارد.
راز این پدیده در ماده‌ی شیمیایی ترشح شده به‌وسیله ماهیچه‌ها در حین انقباضات ایزومتریک و ایزوتونیک می‌باشد. این ماده سبب فعال‌سازی سلولهای بنیادین ماهیچه‌ای شده و موجب تقسیم‌سلولی آن‌ها نیز می‌گردد. این فرآیند در علم پزشکی به «هایپرپلازی ماهیچه‌ای» ویا افزایش تعداد تار‌های عضلانی اطلاق می‌شود. این ماده با نام «فاکتور پاسخ سرمی» یا Srf قابلیت تحریک تمایز سلولهای بنیادین ذکر شده به تار‌های ماهیچه‌ای دارد. تعداد بیشتر سلولهای ماهیچه‌ای به معنای توده بزرگ‌تر عضلانی و قدرت بیشتر خواهد بود.
دکتر Athanassia Sotiropoulos، یکی از پژوهشگران مرتبط با این پروژه اظهار داشت:
این یافته‌ها ممکن است به ارائه راه‌هایی نوین برای مقابله با آتروفی‌های (کاهش توده عضلانی) ناشی از بیماری و پیری منتج شود.
بررسی موش‌هایی که به طریق ژنتیکی دستکاری شده و فاقد ژن کد کننده Srf بودند نشان داد، تحمل بار عضلانی در صورت فقدان Srf سبب هیچگونه تغییری در توده عضلانی نمی‌گردد.
مولکول Srf پیام‌رسانی خود را به‌وسیله شبکه‌ای از ژن‌ها از جمله ژن مرتبط با Cox2 به انجام می‌رساند. گروهی از دارو‌های ضدالتهاب غیراسترئیدی (NSAIDs) با مهار این آنزیم ممکن است سبب مهار فرآیند رشد توده عضلانی گردند.
در آینده درمان‌های مرتبط با تقویت عضلات (بطور مثال پس از دوره طولانی استراحت بستری) ممکن است با تغییر در فاکتور Srf انجام گیرد. نتایج این پژوهش‌ها در ژورنال Cell Metabolism منتشر شده است.
