رگ‌های خونی مصنوعی که می‌توانند پس‌از جای‌گذاری رشد کنند! نخستین بره‌ای که تحت عمل‌جراحی ایمپلنت رگ خونی قرار گرفت، اکنون مراحل بلوغ خودرا گذرانده‌است.
این رگ‌های‌خونیِ مصنوعی که برای انتقال خون از قلب بره به شش‌ها طراحی شده‌اند، می‌توانند گام بزرگی برای کمک به بیمارانی باشند که ناچار به انجام‌دادن جراحی‌های متعدد قلبی هستند. ویژگی اصلی این ایمپلنت‌ها که آنان را به هدف اصلی پژوهش‌های آینده تبدیل می‌کند، دارا بودن توانایی رشد، همگام با رشد بدن است؛ چراکه مشکل اصلی ایمپلنت‌های سابق، عدم توانایی رشدِ همگام با رشد انسان بوده است، بنابراین بسیاری از بیماران دارای مشکلات قلبی-عروقی ناچار به قرار گرفتن تحت ۵ تا ۷ عمل جراحی برای جایگزینی رگ‌های مذکور، طبق نیاز بدن، بودند.
هدف از تحقیقات جدید، یافتن موادی بوده‌است که بتواند نقشی همانند بافت‌های طبیعی بدن ایفا کند. نخستین‌بار، آنان سلول‌های پوستی گوسفند را درون لوله‌های مخصوص قراردادند؛ سپس به‌منظور ادامه یافتن رشد، سلول‌ها را را در مایعی غنی از مواد مغذی قرار دادند.
در نهایت، سلول‌ها توانستند بافتی را بسازند که به شکل لوله بود. اما مشکل اصلی، عدم توانایی عبور مواد در طول آن بود چرا که کشش ایجاد شده هنگام عبور مواد، موجب نشر پروتئین‌ها به مایع اطراف و از بین رفتن بافت می‌شد. این پروتئین‌ها در نهایت باعث مسدود شدن کانال درون رگ می‌شدند.
به منظور این‌که بدن، ایمپلنت را به‌عنوان عاملی خارجی شناسایی نکند، پژوهشگران لوله را از سلول‌های بافت گوسفند پاک‌سازی کردند؛ آن‌چه باقی‌ماند، داربستی پروتئینی بود که می‌تواند به عنوان مسیری برای عبور مواد عمل کند.
در مرحله‌ی بعد، ایمپلنت درون بدن سه بره‌‌ی ۵ماهه قرار دادند تا در انتقال خون شش به قلب ایفای نقش ایفا کند. نتایج این آزمایش نشان می‌دادند داربست پروتئینی توسط سلول‌های بدن جاندار احاطه شده و همگام با رشد آن، رشد می‌کنند.
با درنظر داشتن بره‌ها تا سن ۱سالگی، تیم تحقیقاتی دریافتند هیچ‌یک از این جانداران مشکل خاصی را بروز نمی‌دهند. هم‌چنین با جداسازی و بررسی آن‌ها دریافتند ایمپلنت‌هایی که زمانی لوله‌هایی بسیار کوچک بودند اکنون دارای طولی بیش از دو برابر طول اولیه و قطری به مراتب بیشترند و عملکرد آنان بسیار شبیه سایر رگ‌های نرمال بدن است.
