نگاه کلی
پارگی لابروم لگن عبارت است از پارگی حلقه اطراف غضروف (لابروم) که لبه بیرونی مفصل لگن فرد را می‌پوشاند. این لابروم علاوه بر زیرسازی مفصل، همانند یک درزگیر یا واشر عمل کرده و به نگهداری سر استخوان فمور در محل مفصل لگن کمک می‌کند.
ورزشکارانی که به ورزش‌هایی همچون هاکی روی یخ، فوتبال، گلف و رقص باله مشغول اند، در معرض خطر بیشتری برای پارگی لابرم لگن هستند. ناهنجاری‌های ساختاری لگن نیز می‌توانند منجر به این عارضه شوند.
علائم
این عارضه در بسیاری از موارد هیچ علائم و نشانه‌ای ندارد. گرچه گاهی فرد ممکن است دچار یک یا چند مورد از علائم زیر شود:
- احساس قفل شدگی، کلیک یا گرفتگی در مفصل ران
- درد در لگن یا کشاله ران
- سفتی یا محدود شدن حرکت مفصل ران
چه موقع به پزشک مراجعه کنیم
اگر علائم بدتر شوند یا ظرف ۶ هفته بهبود نیابند باید به پزشک مراجعه شود.
دلایل
دلایل ایجاد پارگی لابروم لگن ممکن است موارد زیر باشند:
- آسیب: ضربه یا دررفتگی مفصل ران-که می‌تواند در تصادف رانندگی یا ورزش‌هایی مانند فوتبال اتفاق بیافتد-می‌تواند سبب پارگی لابروم لگن شود.
- ناهنجاری‌های ساختاری: برخی افراد با ناهنجاری‌های لگن به دنیا می‌آیند که می‌تواند سایش و پارگی مفصل را تسریع بخشد و سبب پارگی لابروم لگن شود.
- حرکات تکراری: فعالیت‌های ورزشی یا غیر از آن-شامل حرکات چرخشی که در گلف شایع اند-می‌توانند موجب پارگی و سایش شوند.
عوارض
این عارضه ممکن است فرد را مستعد ابتلا به آرتروز مفاصل کند.
تشخیص
پزشک در معاینه مفصل لگن فرد را در جهات مختلف حرکت می‌دهد تا درد و محدوده حرکت را مشخص سازد. همچنین وی ممکن است بخواهد راه رفتن بیمار را مشاهده کند.
تصویر برداری
به ندرت ممکن است پارگی لابروم به تنهایی رخ دهد. در بیشتر موارد، ساختارهای دیگر مفصل لگن نیز آسیب می‌بیند. تصویر برداری با اشعه ایکس بهترین روش مشاهده استخوان می‌باشد. از طریق این تصویر برداری می‌توان شکستگی‌ها و ناهنجاری‌ها را بررسی کرد.
با استفاده از MRI می‌تواند تصاویر دقیقی از بافت نرم لگن تهیه کرد. می‌توان با تزریق ماده حاجب به فضای این مفصل، پارگی را مشاهده کرد.
تزریق ماده بی‌حس کننده
درد لگن می‌تواند ناشی از آسیب‌های داخل یا خارج مفصلی باشند. پزشک ماده بی‌حس کننده را به فضای مفصل تزریق می‌کند. اگر درد تسکین یابد، احتمالاً مشکل در داخل مفصل است.
درمان
گزینه‌های درمانی بسته به شدت علائم خواهد بود. برخی افراد با درمان‌های محافظه کارانه در چند هفته درمان می‌شوند، در حالیکه ممکن است عده‌ای دیگر برای اصلاح یا برداشت قسمت پاره شده لابروم، نیاز به جراحی داشته باشند.
دارو درمانی
داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی(NSAIDs) مانند ایبوپروفن و سدیم ناپروکسن، می‌توانند درد را تسکین داده و التهاب را کاهش دهند. همچنین می‌تواند با تزریق کورتیکواستروئید به مفصل، درد را به طور موقت کنترل کرد.
فیزیوتراپی
فیزیوتراپیست می‌تواند به فرد کمک کند تا محدوده حرکت، قدرت و پایداری مفصل را افزایش دهد. همچنین وی می‌تواند حرکاتی را که بر مفصل لگن فشار وارد می‌کنند، بررسی کند تا از این طریق به وی کمک کند تا از انجام این حرکات خودداری کند.
جراحی
اگر درمان‌های محافظه کارانه علائم را کاهش ندهند، پزشک ممکن است جراحی را توصیه کند.
بسته به علت و وسعت پارگی، جراح ممکن است قسمت پاره شده لابروم را بریده و خارج کند یا آن را با دوختن ترمیم کند.
عوارض بعد از عمل چیه و چجوری رفع میشه؟