آرواره‌های بازِ ونوس مگس‌خوار (همان گیاه گوشت خوار دیونه که شاید از زمان دبیرستان یادتان باشد؛ Dionaea muscipula) به خاطر به دام انداختن لحظه‌ایِ هر موجود بدشانسی که بخواهد کنجکاوی کند، معروف است. با این حال مطالعه‌ای جدید نشان می‌دهد که برخی از حشرات هرگز طعمه‌ی این گیاه گوشت‌خوار نمی‌شوند. راز بقای این حشرات چیست؟
این حشرات گرده‌افشانانی هستند که به تولیدمثل گیاه کمک می‌کنند. محققان گزارش این یافته‌ها را هفته‌ی پیش در The American Naturalist منتشر کردند. چون مگس‌خوار، بومی ناحیه‌ی کوچکی از کارولینای شمالی و جنوبی است، می‌تواند به طور بالقوه‌ای حشراتی را که به تولیدمثلش کمک می‌کنند، نیز بخورند. محققان علاقه داشتند بدانند که این گیاه چطور می‌تواند بین یک گرده‌افشان و وعده‌ی شام تفاوت قائل شود؟!
بدین منظور، آن‌ها بیش از ۶۰۰ حشره را جمع‌آوری کردند: ۴۰۰ تا از آن‌ها با گل‌ها برخورد داشتند. ۲۰۰ تا هم قربانی از سه سایت تحقیقاتی متفاوت. سپس مقدار گرده‌های موجود روی بدن هر حشره اندازه‌گیری شد تا تناوب گرده‌افشانی آن مشخص شود.
دانشمندان هم‌پوشانی بسیار باریکی بین طعمه بودن و گرده‌افشانی یافتند؛ برای مثال، سوسک‌های شطرنجی و زنبور عرق تقریباً هیچ وقت خورده نمی‌شوند. دلیل این امر شاید این باشد که گل‌ها در ارتفاع بسیار بالاتری نسبت به برگ‌های گوشت‌خوار هستند (تقریباً ۱۵ تا ۳۰ سانتی‌متر). بنابراین گرده‌افشانانی که پرواز می‌کنند می‌توانند جشن بگیرند، ولی حشراتی که در ارتفاع پائین‌تری هستند، باید غذای جشن شوند!
