دانشمندان اندامی جدیدی را به نام اینترستیشیوم در بدن آدمی شناسایی کرده‌اند که جلوی چشم همه‌مان بود ولی متوجه آن نمی‌شدیم. این اکتشاف می‌تواند به درک گسترش سرطان درون بدن کمک نماید.
لایه‌هایی که خیلی وقت است فکر می‌کردیم بافت پیوندی متراکمی هستند، در واقع یک سری قسمت‌های پر از مایعی هستند که با نام “میان‌بافت” می‌شناسیم. این اجزای متشکله زیر پوست، پوشش روده، ریه‌ها، عروق خونی و عضلات وجود دارند، و با اتصال به هم شبکه‌ای را تشکیل می‌دهند که با توری پروتئینی محکمی پشتیبانی می‌شود.
بررسی‌های جدیدی که در ژورنال Scientific Reports منتشر شده است، اولین مطالعه‌ای محسوب می‌شود که این پیوندهای فضا را به عنوان ارگان جدید به حساب می‌آورد و در تلاش برای درک عملکرد آن است. بسیار جالب توجه است که میان‌بافت، با وجود جلوی چشم بودن و اندازه‌ی وسیعش در بدن انسان، به چشم محققین نمی‌آمده است.
تیم پشت این اکتشاف پیشنهاد می‌کند که این اجزا شاید به عنوان یک “جاذب شوک” عمل می‌کنند که بافت‌های بدن را از آسیب در امان نگه می‌دارد. پزشکان مرکز پزشکی Mount Sinai Beth اسرائیل، دکتر دیوید کار-لاک و دکتر پتروس بنیاس در حال بررسی مجرای صفراوی یک بیمار، برای کشف نشانه‌های سرطان در او بودند که متوجه این مسأله شدند.
آن‌ها متوجه حفراتی شدند که با آناتومی از پیش تعیین شده‌ی انسان مطابقت نداشت. آن‌ها نظر دکتر نیل تیس، پاتولوژیست دانشگاه نیویورک را در این باره جویا شدند.
مقاله‌ی مرتبط: اندام عنوان‌دار جدیدی در بدن انسان طبقه‌بندی شد
محققان به این باور رسیدند که متدهای متعارف برای بررسی بافت‌های بدن میان‌بافت را از قلم انداخته‌اند؛ چون روش فیکسه کردن برای جمع‌آوری لایه‌های میکروسکوپی پزشکی شامل تخلیه‌ی مایع است. به همین علت هم ساختار این ارگان در آن از بین می‌رود.
به جای ماهیت حقیقی آن‌ها در سراسر بدن، جاذب شوک پر از مایع، سلول‌های پهن آن‌ها همیشه از یاد برده شده و به عنوان لایه‌ی ساده‌ای از بافت پیوندی در نظر گرفته می‌شوند. با رسیدن به این نتیجه‌گیری، باور دانشمندان بر این است که این ساختار نه فقط در مجرای صفراوی، بلکه پیرامون بسیاری از ارگان‌های داخلی حیاتی نیز حضور دارد.
این پدیده‌ی ساختگی فیکسه کردن یک بافت پر از مایع را برای دهه‌هاست که در اسلایدهای بیوپسی جامد کرده است، و نتایج ما این مشکل را تصحیح می‌کند تا آناتومی بسیاری از بافت‌ها را گسترش دهیم.
منجمد کردن بافت نمونه‌برداری شده از مجرای صفراوی ۱۲ بیمار دیگر به محققان اجازه داد تا آناتومی ساختار تازه کشف‌شده‌شان را حفظ کنند.
آن‌ها به این باور رسیدند که این لایه به سیستم لنفاتیک تخلیه می‌شود. سیستم لنفاوی متشکل از عروقی است که لنف را به گردش خود بازمی‌گرداند و در ایمنی بدن نقش دارد.
علاوه بر توانایی برای عایق کردن ارگان‌های بدن و محافظت آن‌ها از صدمات، محققان شواهدی یافتند که سلول‌های سرطانی تومورها می‌توانند راه خود را از میان‌بافت به سیستم لنفاوی پیدا کنند.
به منظور فراهم کردن یک مسیر پرسرعت برای مایع در بدن، سلول‌های به هم متصلِ میان‌بافت، شاید عارضه‌ی جانبی پخش شدن سرطان را در بدن باعث شوند. درک این خط فاصل تازه کشف شده در آناتومی انسان می‌تواند به دانشمندان اجازه دهد تا تست‌های جدیدی برای سرطان توسعه دهند.
این یافته پتانسیل آن را دارد که پیشرفت‌های مهمی را در پزشکی رقم بزند. از جمله این احتمال که نمونه‌برداری مستقیم از مایع میان‌بافتی شاید یک ابزار تشخیصی قوی گردد.
