اطلاعات به دست آمده از حدود ۶۰۰ شرکت‌کننده نشان می‌دهد؛ در مقایسه با تعدادی از مطالعات قبلی، اندیشه زنان در مورد جذابیت مردان، در ارتباط با میزان هورمون‌هایشان تغییر نمی‌کند.
نتایج این تحقیق در نشریه Psychological Science، مجموعه‌ای از علوم روانشناسی، منتشر شده‌است.
بندیکت جونز، از دانشگاه Glasgow، می‌گوید:
ما به هیچ شواهدی که نشان بدهد تغییرات میزان هورمون یک زن، بر نوع مردانی که او جذاب می‌یابد، تاثیری نمی‌گذارد. اهمیت این مطالعه به خاطر مقیاس و گستره آن است؛ زیرا در مطالعات قبلی، اغلب گروه‌های کوچکی از زنان را با استفاده از مقیاس‌های محدود، مورد بررسی قرار میدادند. ما با بررسی گروهی بسیار بزرگتر و با استفاده از اندازه‌گیری مستقیم وضعیت هورمونی آن‌ها، به نتایج مشابهی چون تاثیر هورمون‌ها بر ترجیحات یک زن در رابطه با قیافه‌های مردانه، دست نیافتیم.
مقاله مرتبط: زنان مردانی را که ثروت خود را به نمایش می‌گذارند برای روابط طولانی‌مدت مناسب نمی‌دانند
جونز و همکارانش، برای هدف گرفتن محدودیت‌های مطالعات قبلی، ۵۸۴ زن را برای شرکت در مجموعه‌ای از جلسات تست‌های هفتگی استخدام کردند. در هر جلسه، شرکت‌کنندگان گزارش می‌کردند که در آن حاضر، رابطه‌ای عاشقانه دارند و آیا از قرص‌های ضدباروری هورمونی استفاده می‌کنند یا نه. از آن‌ها نمونه‌های بزاق برای ارزیابی هورمونی گرفته می‌شد و این شرکت‌کنندگان فعالیت‌هایی را به انجام می‌رساندند که چگونگی ترجیحات آن‌ها در رابطه با چهره‌های مختلف مردانه را بررسی می‌کردند.
در هر فعالیت ترجیح-چهره، شرکت‌کنندگان ۱۰ جفت صورت مردانه را مشاهده می‌کردند و در هر جفت، چهره‌ای که به نظرشان جذابتر بود را انتخاب می‌کردند و به میزان قوی بودن انتخابشان، امتیاز میدادند. دو چهره‌ای که در یک جفت قرار داشتند، در واقع یک چهره بودند که به روش‌های دیجیتالی تغییر یافته بودند؛ آن‌ها به گونه‌ای تغییر یافته بود که یکی ویژگی‌های زنانه داشته باشد و دیگری ویژگی‌های مردانه داشته باشد. برای پنهان کردن هدف اصلی این مطالعه، محققان این قضاوت‌های جذابیت را به صورت پراکنده در میان سوالات دیگر قرار دادند.
همانطور که انتظار می‌رفت، زنان عموما صورت‌های مردانه را از صورت‌های زنانه، جذابتر میافتند. همچنین زنان در قالبی از روابط کوتاه‌مدت، بر خلاف طولانی‌مدت، قیافه‌های مردانه‌تر را تقریبا به صورت قوی‌تری ترجیح میدادند.
با این وجود، هیچ شواهدی مبنی بر تغییر ترجیحات زنان، بر اساس میزان هورمون‌های جنسی‌شان، مانند استرادیول و پروژسترون، یافت نشد. همچنان ارتباطی میان قضاوت در مورد جذابیت و میزان هورمون‌هایی که به صورت بالقوه می‌توانند اثری داشته باشند، مانند تستوسترون و کروتیزول، یافته نشد.
مقاله مرتبط: ورزش صورت به زنان ميان‌سال کمک می‌کند جوان‌تر به نظر برسند
این یافته‌ها مخالف فرضیه‌ایست که می‌گوید: فشارهای انتخاب جنسی موجب می‌شود زنان، در زمان باروری و افزایش احتمال حاملگی‌شان، همسرانی که مردانگی بیشتری دارند – یعنی کسانی که به طور ژنتیکی اندام خوبی دارند – را بیشتر ترجیح دهند.
این نتایج همچنان نشان داد که استفاده از ضدحاملگی‌های خوراکی، همانطور که قبلا هم اثبات شده بود، از ترجیح قیافه مردانه توسط زنان، نمی‌کاهد.
جونز می‌گوید:
نگرانی‌های افزاینده‌ای در رابطه با اینکه استفاده از قرص‌های ضدحاملگی ممکن است با تغییر ترجیحات زنان در مورد همسر، باعث آسیب دیدن روابط عاشقانه شود، وجود داشته است، اما نتایج ما هیچ شاهدی بر این موضوع به دست نداد.
در ادامه این مطالعات، جونز و همکارانش بررسی‌هایشان را ادامه می‌دهند تا ببینند ایا تغییرات دیگر مرتبط با باروری، در مطالعات بزرگتر و قدرتمندتر، اشکار می‌شوند یا نه.
