شاید مگس میوه (مگس سرکه) آواز نخواند، هنری نداشته و به رسومات پایبند نباشد، ولی این به آن معنا نیست که آن‌ها فرهنگ ندارند. شواهد جدید مطرح کرده‌اند که مگس‌های سرکه ماده (دروزوفیلا ملانوگستر) می‌توانند بر پایه‌ی شریک‌های جنسی که دیگر مگس‌های سرکه ماده انتخاب می‌کنند، عادات قرار ملاقات منحصر به فردی بسازند.
آداب و رسوم فرهنگی –خصوصیات و رفتارهایی که در طی نسل‌ها حفظ شده و از طریق یادگیری اجتماعی پخش می‌شود- در الگوهای تیمار کردن برخی از کپی‌ها، آهنگهای بعضی از نهنگ‌ها و پرندگان یافت شده است. با این حال، دانشمندان شواهد کمی دارند که نشان دهد موجودات کوچک‌تری مثل حشرات هم فرهنگ داشته باشند.
در همین راستا، دانشمندان آزمایش‌هایی را به راه انداختند که در آن یک مگس سرکه ماده “مشاهده‌گر”، یک مگس “نمایش‌دهنده” تماشا می‌کند که از بین دو نر که تفاوتشان فقط در رنگ‌های صورتی و سبزشان است، یکی را انتخاب می‌نماید. وقتی نوبت جفت‌گیری آن‌ها رسید، مگس‌های مشاهده‌گر هم در ۸۰ درصد مواقع رنگی را انتخاب کردند که قبلاً نمایش‌دهنده انتخاب کرده بود.
دانشمندان همچنین چگونگی انتقال قابل اعتماد این ترجیحات را در طول نسل‌ها به این شکل مطالعه کردند: آن‌ها ۱۲ مشاهده‌گر را در مرکز یک محفظه‌ی شش ضلعی قرار دادند که دور آن ۶ نمایش‌دهنده باید انتخاب بین نر صورتی یا سبز یا انجام می‌دادند. در دور بعدی جفت‌گیری اولین مشاهده‌گران برای جفت‌گیری، در نقش نمایش‌دهنده ظاهر شدند. در طول ۳۶ بار آزمایش، ترجیح بین صورتی یا سبز تا هشتمین نسل منتقل شد تا این که بعد از آن دوباره انتخاب‌ها به صورت تصادفی انجام می‌گرفت.
ولی وقتی گروه‌ها بزرگ‌تر از ۳۰ مگس در هر نسل شدند، دانشمندان با استفاده از شبیه‌سازی‌های کامپیوتری به این نتیجه رسیدند که ترجیحِ به ارث رسیده با احتمال بسیار بیشتری باقی می‌ماند و در طی هزاران نسل به سرعت زیاد می‌شوند.
این دانشمندان می‌خواهند از نتایج خود برای کاوش ژنتیک و مدارهای مغزی یادگیری اجتماعی مگس‌ها استفاده کنند. آن‌ها همچنین امیدوارند که پدیده‌ی وراثت فرهنگی را در جمعیت‌های حشرات وحشی آزمایش کنند تا ببینند می‌توانند سنت فرهنگی پنهانی را در گونه‌هایی به غیر از پستانداران بزرگ و پرندگان پیدا کنند یا خیر.
