اتموئید یک استخوان منفرد و ظریف است که در کرانیوم قدامی قرار دارد(سطح فوقانی جمجمه که مغز را احاطه و محافظت می‌کند). ریشه ی نام این استخوان از واژه یونانی اتموس به معنای غربال می‌باشد. علت این نامگذاری وزن کم و ساختار اسفنجی استخوان است. در زبان فارسی به اتموئید استخوان پرویزنی می گویند. در ادامه به نکات بالینی این استخوان می پردازیم.
شکستگی اتموئید
شکستگی استخوان اتموئید در صورتی که ترومای صورت رخ دهد، دیده می شود. معمولا هر سه استخوان اتموئید ، نازال و اوبیت با هم می شکنند و یک نوع شکستگی پیچیده ایجاد می کنند.
شایع ترین علل برخورد سر با داشبورد اتومبیل یا سقوط از ارتفاع است. برخی علایم و نشانه های شکستگی به آناتومی استخوان اتموئید بر می گردند:
شکستگی صفحه ی غربالی
در این حالت شاید شاخه های بولب بویایی آسیب ببینند و بیمار دچار آنوزمی (از دست دادن حس بویایی) شود.
شکستگی لابیرنت اتموئیدال
در این حالت در اثر شکستگی در سینوس های این استخوان شاید بین فضای اوربیت و حفره ی بینی شکاف ایجاد شود. این شکاف باعث ورود هوا به داخل اوربیت و ایجاد آمفیزم می شود.
همچنین در شکستگی لابیرنت اتموئیدال چربی داخل حفره ی اوربیتال نیز می تواند وارد حفره ی بینی شود.
مقاله مرتبط: مسائل کلینیکی آناتومی جمجمه ( شکستگی جمجمه )
رینوره
در شکستگی صفحه ی غربالی شاید شکافی بین سیستم عصبی مرکزی و حفره ی بینی ایجاد شود. در نتیجه، مایع مغزی-نخاعی می تواند وارد حفره ی بینی شود و از بینی بیرون بریزد.
تظاهر بالینی این حالت به صورت ترشحاتی شفاف و آبکی از یک سوراخ بینی می باشد و رینوره ی مایع مغزی-نخاعی نام دارد.
ترشحات خودبخود قطع می شوند و بدون نیاز به مداخله می توان آنها را مدیریت کرد ولی بعضی اوقات نیاز به جراحی است.
رینوره ی خودبخودی مایع مغزی-نخاعی می تواند ناشی از ضایعات مادرزادی یا اکتسابی استخوان اتموئید باشد.
ترجمه شده از :
کتاب Clinically oriented anatomy
