اکتشاف یک جمجمهی تقریباً سالم در اتیوپی برای اولین بار ویژگیهای چهرهی یکی از مهمترین گونهها را که به تکامل اولیهی انسان تباران (هومینینها) مرتبط میباشد، آشکار ساخته است. این فسیل ۳.۸ میلیون ساله هر چه از جنوبی کپی عفاری (Australopithecus) میدانستیم به هم ریخته و دانش ما را به چالش میکشد. جنوبی کپی عفاری جنسی است که احتمالاً نیای انسان میباشد.
قبل از پیدایش انسان (Homo) جنوپی کپی عفاری روی زمین ادعای خرد داشت! جنسی که تقریباً ۴ تا ۲ میلیون سال پیش در آفریقا زندگی میکرد. اولین فسیلهای جنوبی کپی عفاری ۹۵ سال پیش در آفریقای جنوبی کشف شد و اکنون میدانیم که این جنس حداقل از پنج گونه تشکیل شده است: آنامنسیس، آفارنسیس (فسیل مشهور لوسی از این گونه است)، آفریکانوس، سدیبا و گراهی. احتمال آن بالاست که یکی از این گونهها (هنوز نمیدانیم کدام یک) نیای جنس هومو باشد که ما بدان تعلق داریم. آثار فسیلی این انسانتباران اولیه به صورتی استثنایی پراکنده هستند و باعث ایجاد ابهام در موضوع میشوند.
دو مقالهی جدیدی که در Nature منتشر شد، پروسهی اکتشاف یک جمجمهی تقریباً کامل آنامنسیس را توصیف میکند که الحاقیهی بسیار مهمی به آثار فسیلی و مطالعهی خاستگاه انسان است. پیش از این، تنها اطلاعاتی که از این گونه داشتیم تکههای ناقصی از دندان و قطعات فک بود؛ بنابراین این کرانیوم جدید که در سایت ورانسو-میل در منطقهی آفار اتیوپی پیدا شده، گام مهمی در درک ما از جنوپی کپی عفاری محسوب میشود.
این کاسهی سر علاوه بر آشکار ساختن خصوصیات چهره، خاستگاه جنوبی کپی عفاری و گونههای حاصل از آن را نیز روشن ساخته است. از همه مهمتر، با تخمین قدمت ۳.۸ میلیون ساله، معلوم میشود که آنامنسیس به احتمال زیاد حدود ۱۰۰ هزار سال را در کنار آفارنسیس زندگی کرده است. این همپوشانی غیر منتظره نشان میدهد بعضی از گونههای جنس جنوبی کپی عفاری (Australopithecus) به صورت خطی تکامل نیافتهاند. یعنی یک گونه پس از گونهی دیگر به وجود نیامده؛ پروسهای که تحت عنوان آناژنز مطالعه میشود. در عوض، مطالعهی جدید سناریوی متفاوتی دارد، که در ن گونههای متعدد تحت عنوان پروسهای به نام کلادوژنز به صورت همزمان وجود داشتهاند. تکامل، همانطور که قبلاً هم به آن پی برده بودیم، اغلب اوقات درهم و پیچیده است.