ظاهراً یک مرد صندق‌دار در توکیو اطلاعات کارت اعتباری هزار و سیصد مشتری را دزدیده است. بر اساس گفته‌های پلیس، این مرد ادعا دارد که تنها با اتکا به مغز خود این کار را کرده است.
بر اساس گزارش‌های CNN، یوسوک تانیگوچی، ۳۴ ساله، پس از آن که تلاش کرد با کارت دزدی یک کیف ۲ هزار و ششصد دلاری را خریداری کند، روز پنجشنبه توسط پلیس دستگیر شد.
افراد نزدیک به بازپرس به رسانه‌های گفته‌اند که تانیگوچی “حافظه‌ی تصویری” دارد. پلیس می‌گوید که این صندوق دار به سرعت کارت‌های مردم را بعد از خریداری کالاها پس می‌داده است.
سپس تا وقتی آن‌ها را روی کاغذ ثبت کند، در ذهن نگه می‌داشت و بعداً با آن‌ها خرید آنلاین انجام می‌داد. با این حال، این درجه از حافظه‌ی تصویری از لحاظ علمی قابل تصور نیست.
دانشمندان شواهدی مبنی بر حافظه‌های تصویری پیدا نکرده‌اند، اما افرادی را دیده‌ایم که با یک نگاه می‌توانند جزئیات شگفت‌آوری از یک صحنه به یاد بیاورند.
بیشتر مردم حافظه‌ی تصویری و حافظه‌ی روشن را یکی می‌دانند، اما دانشمندانی که روی حافظه کار کرده‌اند، بین این دو حافظه تمایز مشخصی قائل می‌شوند. حافظه‌ی روشن یعنی این که فردی بتواند جزئیات یک تصویر را تا چهار دقیقه پس از دیدن تصویر به یاد بیاورد.
اما تصویر روشن حتی با وجود شباهت‌های ادراکی فراوان یکسان نیست. علاوه بر آن، حافظه‌ی روشن بیشتر در بین کودکان ۶ و ۱۲ سال پیدا می‌شود و بین بزرگسالان نادر است.
در نظر ما “حافظه‌ی تصویری” توانایی نگاه کردن به یک چیز و به خاطر سپردن درست همان تصویر برای روزهای بعد است. به نظر نمی‌آید چنین چیزی وجود داشته باشد. به خاطر سپردن جهان پیرامون با چنان جزئیاتی نمی‌گذارد که فرد کار دیگری با مغزش انجام دهد!
پلیس به مدت زمان دقیق فرآیند به خاطر سپردن تانیگوچی اشاره‌ای نکرده است.
احتمال آن می‌رود که این دزد، طوری تمرین کرده تا ترتیب اعداد را با دقت بالا یاد بگیرد؛ چون حافظه‌ی تصویری و روشن بسیار به ندرت در کسی وجود دارد. مسابقات جهانی حافظه ثابت کرده‌اند که با تمرین می‌توان به مغز یاد داد تا کارهای حافظه‌ای خارق‌العاده انجام دهد.
بنابراین اگر شما قصد این کار را دارید، احتمالاً نیازی به استعداد خاص نیست، با تمرین می‌تواند این کار را انجام داد!
