ژنتیک نقش مهمی در پیشرفت اختلال بیش‌فعالی/کم‌توجهی بازی میکند، اما چگونگی نقش ژنتیک در این اختلال هنوز برای ما ناشناخته است. تحقیقات جدید نشان می‌دهد که چگونه ژن ADGRL3 می‌تواند موثر باشد. ADGRL3 پروتئین latrophin را رمزگردانی میکند، که ارتباط بین سلول‌های مغزی را تنظیم میکند. براساس این تحقیق، ژن‌های متنوعی مرتبط با این اختلال قابلیت ترجمه آن را مختل می‌کنند.
مدارک گوناگونی برای نقش ADGRL در اختلال بیش‌فعالی/کم‌توجهی وجود دارد – و هم‌چنین عوامل گوناگونی در ژن وجود دارد که می‌تواند موجب به این اختلال شود. این تحقیق، دانشمندان را به درک چگونگی نقش ADGRL3 در این اختلال نزدیک‌تر کرد.
این تحقیق برای بررسی محدودیت‌های داروهای موجود که برای همه‌ی بیماران جواب نمی‌دهند، و ساخت داروهای جدید برای هدف گرفتن پروتئین‌هایی که با ADGRL3 رمزگذاری می‌شوند صورت گرفت. محققین منطقه ژنوم ADGRL3 را ۸۳۸ نفر، که ۳۷۲ نفر آنان دچار این اختلال بودند را بررسی کردند. یکی از قسمت‌های ژن، تقویت کننده ترجمه ECR47 ، بیشترین ارتباط را با اختلال بیش‌فعالی/کم‌توجهی و دیگر اختلالاتی که در کنار آن رخ می‌دهد از خود نشان داد.
ECR47 مانند یک تقویت‌کننده ترجمه عمل میکند که بیانن ژن را در مغز افزایش می‌دهد. با این حال، محققین گونه‌ای از ECR47 را یافته‌اند که می‌تواند به یک فاکتور ترجمه مهم به نام YY1 متصل شود که در روند ترجمه اختلال ایجاد میکند.
در آنالیز مغز ۱۳۷ مورد از سوژه‌ها، ارتباطی بین ECR47 و کاهش بیان ADGRL3 در تالاموس پیدا شد. این یافته نقش ژنتیک در اختلال بیش‌فعالی/کم‌توجهی را می‌تواند توجیح کند.
