آیا راهکار مبارزه با بیماری آلزایمر می‌تواند به سادگی تاباندان نور باشد؟
یک ساعت از روز استفاده از نوردرمانی برای تجزیه‌ی رسوبات مغزی شبیه آنچه در بیماری آلزایمر به وجود می‌آیند، در موش کارآمد جلوه کرده است. راهی طولانی برای کارکردن آن روی انسان‌ها وجود دارد ولی به خاطر بی‌خطری، آزمایش‌های انسانی بسیار زود می‌تواند شروع شود. این روش واقعاً زمینه‌ساز می‌باشد؛ چون بسیار غیرمنتظره و روشیست که برند جدیدی برای مهار بیماری می‌باشد.
محققان MIT موش‌ها را در معرض نوری سوسوکننده با فرکانس ۴۰ هرتز قرار دادند. این کار سلول‌های مغز را برای نوسان کردن تحریک و امواج گاما تولید می‌کند؛ نوعی از فعالیت که معمولاً در بیماران آلزایمری ضعیف‌تر می‌باشد.
پس از قرار گرفتن در معرض نور به مدت یک ساعت در روز در طول یک هفته، مغز موش‌ها محتوی پلاک‌های بتاآمیلوئید کمتری بود که عیاری برای این بیماری می‌باشند. به نظر می‌آید نور فعالیت سلول‌های پاک‌کننده‌ی آمیلوئیدها را بسیار بیشتر و تولید این محصولات را کمتر می‌کند.
تنگل‌های تائو (Tau)
بیشتر معالجاتی که برای این بیماری گسترش داده شده برای هدف قرار دادن بتاآمیلوئیدها ساخته شده‌اند. با این که چندتا از این داروهای ساخته‌شده نتایج امیدوارکننده‌ای روی موش‌ها داشته ولی از تخریب ذهن افراد جلوگیری نکرده‌اند. شاید اصلاً هدف، هدف خوبی نبوده و پروتئین‌های درهم پیچیده‌ی Tau از درون سلول‌های مغز متهم واقعی‌تری باشند.
نوردرمانی این مولکول‌های درهم پیچیده را در مغز موش‌ها کاهش داده است ولی مکانیسم عمل آن معلوم نیست. بتاآمیلوئیدها و مولکول‌های درهم پیچیده‌ی تائو فقط در قشر بینایی جانوران کاهش پیدا کرده‌اند، نه در نواحی مربوط به حافظه که بیماری ابتدا آن‌ها را هدف قرار می‌دهد. محققان به فکر استفاده از این روش درمانی به وسیله‌ی اسکرین‌های گوشی‌ها یا یک کامپیوتر هستند.
اگر نور کار نکرد، دانشمندان به فکر القاء امواج گاما در هیپوکامپ با استفاده از الکترودها روی سر یا کاشته‌شده در مغز هستند. داروهایی نیز در آینده‌ای نچندان دور برای تقویت امواج گاما در کل مغز گسترش خواهند یافت.
