تفاوت ایدز با HIV در چیست؟

در میان عموم مردم مفهوم HIV و ایدز اغلب اشتباه گرفته می‌شود. این دو بیماری تشخیص‌های متفاوتی دارند، اما به شدت به هم وابسته بوده و شباهت بسیاری دارند: HIV ویروسی است که می تواند منجر به بیماری‌ای به نام ایدز شود که همان HIV مرحله ۳ است.

در برخی مواقع تشخیص HIV از ایدز امری بسیار حیاتی است. امروزه در سایه‌ی تحقیقات و کشف درمان‌های جدید، مبتلایان به HIV در هر مرحله از بیماری، عمر طولانی و پربارتری دارند. طوری که در فرد HIV مثبت که به درمان منظم با داروهای ضد ویروسی پایبند است، طول عمر تقریباً عادی مورد انتظار است.

HIV یک‌ویروس است.

HIV ویروسی است که می تواند به آسیب سیستم ایمنی بدن منجر شود. اصطلاح HIV به معنای «ویروس نقص ایمنی انسان» است. همین نام ویروس را به طور کامل توصیف می‌کند: فقط می‌تواند انسان را مبتلا کند و به سیستم ایمنی آن حمله کند. در نتیجه سیستم ایمنی بدن قادر به ایفای نقش صحیح نخواهد بود.
سیستم ایمنی بدن ما می‌تواند بسیاری از ویروس ها را به طور کامل از بدن حذف کند، اما در مورد HIV چنین نیست. با این وجود داروها می‌توانند HIV را با ایجاد اختلال در چرخه‌ی حیاتی ویروسی کنترل کنند.

ایدز یک بیماری است.

در حالی که HIV ویروسی است که ممکن است باعث عفونت شود، ایدز (که مخفف سندرم نقص ایمنی اکتسابی است) یک بیماری است. ابتلا به HIV می‌تواند به رخداد ایدز منجر شود.

ایدز یا همان مرحله ۳ HIV، به دنبال آسیب جدی HIV به سیستم ایمنی بدن ایجاد می‌شود. ایدز یک بیماری پیچیده با علائمی است که در افراد مختلف متفاوت اند. علائم مرحله ۳ HIV مربوط به عفونت‌هایی است که در افرادی با سیستم ایمنی آسیب دیده‌، که نمی‌توانند با این ویروس مبارزه کنند، قابل مشاهده است. در مجموع این علائم به عنوان عفونت‌های فرصت طلب شناخته می‌‌شوند که شامل سل، ذات الریه و… اند.

هنگامی که سیستم ایمنی بدن به طور صحیح کار نمی‌کند، احتمال رخداد انواع خاصی از سرطان نیز افزایش پیدا می‌کند. چسبندگی و پیروی از درمان ضدویروسی می‌تواند مانع از پیشرفت مرحله ۳ HIV شود.

‏HIV همیشه تا مرحله ۳ پیشرفت نمی‌کند.

HIV ویروس است و ایدز شرایطی است که این ویروس در بدن ایجاد می‌کند، درنتیجه عفونت HIV لزوما تا مرحله ۳ پیشرفت نمی‌کند. در‌واقع بسیاری از مبتلایان به ویروس HIV سال‌ها بدون داشتن ایدز زندگی می‌کنند.

به لطف پیشرفت‌های درمانی، شخصی که مبتلا به HIV است می‌تواند انتظار طول عمر تقریبا طبیعی را داشته باشد. هرچند که شخص می‌تواند به ویروس HIV آلوده باشد ولی مبتلا به ایدز نباشد، اما هر فردی که به ایدز مبتلا شده باشد حتما پیش از آن به HIV مبتلا شده است. از آنجا که هیچ درمانی قطعی‌ای وجود ندارد، حتی اگر ایدز ایجاد نشود، عفونت HIV هرگز به‌طور کامل درمان نخواهد شد.

HIV می‌تواند از فردی به فرد دیگر منتقل شود.

از آنجا که HIV نوعی ویروس است، می‌تواند مانند بسیاری از ویروس‌های دیگر بین افراد منتقل شود. از طرف دیگر، ایدز وضعیتی است که فرد پس از ابتلا به ویروس HIV به آن دچار می‌شود، پس در هردو امکان انتقال وجود دارد.
این ویروس از طریق تبادل مایعات بدن ازفردی به فرد دیگر منتقل می‌شود. HIV از طریق رابطه جنسی بدون کاندوم یا سوزن های مشترک در تزریقات منتقل می‌شوند. همچنین یک مادر مبتلا می‌تواند ویروس را در دوران بارداری به فرزند خود منتقل کند.

HIV همیشه علائم ایجاد نمی‌کند.

اچ آی وی معمولاً حدود دو تا چهار هفته پس از انتقال باعث ایجاد علائم مشابه آنفولانزا می‌شود. این دوره‌ی زمانی کوتاه، عفونت حاد نامیده می‌شود. سیستم ایمنی بدن عفونت را تحت کنترل گرفته و منجر به یک دوره تاخیر در بروز می‌شود.

سیستم ایمنی بدن نمی‌تواند HIV را به طور کامل از بین ببرد، اما می‌تواند آن را برای مدت طولانی کنترل کند. در این دوره از زمان کمون که گاهی سال‌ها ادامه پیدا می‌کند، فرد مبتلا به HIV ممکن است به هیچ وجه علائمی را تجربه نکند. هرچند بدون درمان ضدویروسی، ممکن است فرد مبتلا به ایدز شده و در نتیجه علائم زیادی را در ارتباط با این بیماری بروز دهد.

عفونت HIV با یک تست ساده قابل تشخیص است.

در انتقال HIV، سیستم ایمنی بدن، آنتی بادی‌هایی را علیه ویروس تولید می‌کند. آزمایش خون یا بزاق برای شناسایی آنتی‌بادی‌ها، می‌تواند حضور ویروس را نشان دهد. چند هفته پس از انتقال زمان لازم است تا آزمایش آنتی‌بادی HIV مثبت شود.
آزمایش دیگر بعد از شناسایی آنتی‌ژن‌ها، شناسایی پروتئین‌های تولیدشده توسط ویروس و آنتی‌بادی‌ها است. این آزمایش می تواند HIV را تنها چند روز پس از عفونت تشخیص دهد. هر دو تست روش‌های دقیق و آسانی اند.

تشخیص ایدز پیچیده است.

ایدز، عفونت HIV در مراحل آخر است. ارائه دهندگان خدمات بهداشتی چند عامل را برای تعیین اینکه آیا تاخیر HIV تا مرحله ۳ HIV پیشرفت کرده است یا نه، بررسی می‌کنند.

از آنجا که HIV سلول‌های ایمنی به نام سلولهای CD4 را از بین می برد، یکی از راه های تشخیصی بیماری ایدز که به وفور انجام می‌شود، شمارش این سلول‌ها است.
فرد سالم و بدون HIV می‌تواند از ۵۰۰ تا ۱۲۰۰ سلول CD4 داشته باشد. هنگامی که سلول‌ها به ۲۰۰ عدد کاهش یافت، فرد مبتلا به مرحله ۳ HIV می‌شود.

یکی دیگر ازعواملی که نشانگر ابتلا به مرحله HIV 3 است، وجود عفونت‌های فرصت‌طلب است. عفونت های فرصت طلب بیماری هایی هستند که توسط ویروس‌ها ، قارچ‌ها یا باکتری‌ها ایجاد می‌شود. این ارگانیسم‌ها در افراد با سیستم ایمنی سالم آسیبی ایجاد نمی‌کند.

درمان و امید به زندگی

اگر HIV به این مرحله برسد، امید به زندگی بطور چشمگیری کاهش می‌یابد. در این مرحله، درمان آسیب‌‌های سیستم ایمنی بدن دشوار است. عفونت‌ها و مواردی مانند برخی سرطان‌ها ، که ناشی از اختلال شدید در سیستم ایمنی بدن است نیز شیوع بیشتری دارد.
البته با درمان ضدویروسی موفقیت‌آمیز و ترمیم مجدد سیستم ایمنی، طول عمر بسیاری از افراد مبتلا به HIV مرحله ۳ نیز افزایش یافته‌است.

با درمان‌های امروزه در مورد عفونت HIV ، مردم می‌توانند با HIV زندگی کنند و هرگز مبتلا به ایدز نشوند.
این نکته همچنین حائز اهمیت است که درمان ضدویروسی موفقیت‌آمیز و بار ویروسی غیر قابل کشف پایدار، خطر انتقال ویروس به شریک زندگی را به شدت کاهش می‌دهد..