محققین توانسته‌اند RNAهایی چندکاربردی بسازند که می‌تواند مقاومت نسبت به درمان در سرطان سینه را کاهش میدهد، و می‌تواند تاثیر درمان‌های کنونی را افزایش دهد.
این تحقیق نشان میدهد استفاده از سیستم نانو برای هدف قرار دادن سرطان سینه HER2-مثبت و متوقف کردن تولید پروتئین MED1 می‌تواند رشد تومور را کاهش داده و از گسترش سرطان جلوگیری کرده و سلول‌های سرطانی را نسبت به تاموکسیفن حساس‌تر کند.
MED1 پروتئینی است که در سلول‌های سرطانی به مقدار بسیار زیاد تولید شده و با نابودی آن‌ها رشد سلول سرطانی متوقف می‌شود. در سرطان سینه HER2-مثبت ترجمه ژن پروتئینی که با نام گیرنده فاکتور رشد اپیدرمی انسان ۲ شناخته می‌شود که رشد سلول‌های سرطانی را نیز افزایش میدهد به شدت افزایش میابد. در بیشتر موارد MED1 همراه با HER2 تولید شده و همدیگر را تقویت می‌کنند، و همچنین تحقیقات قبلی نشان داد که این پروتئین در مقاومت نسبت به درمان‌های ضد استروژن نقشی کلیدی بازی می‌کنند.
در بیشتر سرطان‌های سینه گیرنده‌های استروژن افزایش یافته و از داروی ضد استروژن تاموکسیفن برای درمان آن‌ها استفاده می‌شود. متاسفانه بیشتر از نصف تومورها یا نسبت به این دارو واکنشی نشان نمی‌دهند و یا یا در مراحل بعدی درمان نسبت به آن بی‌تفاوت می‌شوند. در این تحقیق، طرحی ریخته شده که از همکاری بین HER2 و MED1 سواستفاده می‌کند.
محققین نانوذرات RNAای یاقته‌اند که می‌تواند به طور انتخابی به تومور‌هایی که بیان HER2 در آن‌ها افزایش یافته متصل شود، بیان MED را مختل سازد. این نانوذرات نه تنها می‌توانند رشد و گسترش تومورها را کاهش دهند، بلکه می‌توانند آن‌ها را به روش درمانی تاموکسیفن حساس کنند.
این نانوذرات در مدل‌های جانوری مورد آزمایش قرار گرفته‌اند. سلول‌های بنیادی سرطانی، سلول‌های ایجاد کننده توموری هستند که نقشی کلیدی در گسترش تومور و مقاومت نسبت به درمان را بازی می‌کنند. نابودی این سلول‌ها می‌تواند استراتژی بهتری برای درمان سرطان پستان سینه باشد.
این یافته‌ها برای درمان سرطان‌های متاستازیک و مقاوم به تاموکسیفن به کار می‌روند. تحقیقات بیشتری مورد نیاز است و به زودی می‌توان از این نانوذرات در انسان‌ها استفاده کرد.
