یافته‌هایی که در مجله Cerebral Cortex منتشر شده‌اند ، نشان می‌دهد که چگونه مغز ، ظرفیت تصور آینده را پشتیبانی می‌کند و چه مناطقی از مغز ابزار لازم برای انجام این شاهکار را ارئه می‌دهد.
بسیاری از شرایط عصبی و بیماری‌ها ، هیپوکامپ را تحت تاثیر قرار می‌دهند ، ونیز به طور طبیعی در پیری هیپوکامپ به خطر می‌افتد.
تفکر آینده توانایی‌های شناختی موجود در همه انسان‌ها است. به عبارت دیگر “برنامه ریزی برای آنچه در پیش روست” که آیا به حرکتی در زندگی روزمره و یا تصمیم گیری برای نقاط عطف مهم در آینده ؛ نیاز است یا نه.
محققان BUSM با استفاده از تصویرسازی مغناطیسی، اسکن های عملکردی از مغزی بزرگسالان سالمی را که در حال تصور حوادث هستند ؛ تهیه کرده‌اند. سپس فعالیت مغز در هیپوکامپ شرکت کنندگان را در زمان پاسخ‌گویی به پرسش ها مربوط به حال حاضر و آینده را مقایسه کردند. پس از آن، فعالیت مغز را در زمانی که شرکت کنندگان به پرسش‌هایی در مورد آینده بسته به اینکه به تصویر سازی ذهنی نیاز داشت یا نه را مقایسه کردند.
دانیلا پالومبو دکترا در زمینه اختلالات حافظه از مرکز تحقیقات در BUSM می‌گوید:
“ما هیچ تفاوتی در فعالیت هیپوکامپ زمان تصویر سازی از حال و اینده مشاهده نمی‌کنیم، اما ما فعالیت های قوی تری را در زمان تصویر سازی ذهنی شرکت کنندگان، در مقایسه با زمانی که تصویر سازی نمی‌کنند؛ در هیپوکامپ مشاهده کردیم که نشان دهنده نقش هیپوکامپ در تصویر سازی است بدون اینکه سفر زمانی مطرح باشد.”
به گفته محققان، اهمیت مطالعه چگونگی کمک هیپوکامپ به توانایی‌های شناختی این است که دخالت هیپوکامپ در بسیاری از شرایط، در همه جا وجود دارد.این یافته کمک به ارائه بهتر از نقش هیپوکامپ در تفکر آینده در مغز طبیعی،کمک می‌کند و در نهایت ممکن است به ما کمک کند تا درک بهتری از ماهیت از دست دادن شناختی در افرادی که عملکرد هیپوکامپشان دچار اختلال شده‌است ؛ بدست اوریم.
پالومبو معتقد است که نوعی دانش در مورد جنبه های تصور آینده وجود دارد که وابسته به هیپوکامپ نیست و استراتژی توانبخشی می‌تواند توابعی را که بعد از اختلال هیپوکامپ سالم مانده‌اند، مورد بهره برداری قرار دهد و مسیرهای جایگزین برای تفکر آینده فراهم می کند.
