امدادگر کسی است که با رعایت یکسری نکات به کمک افراد آسیب دیده آمده و با انجام برخی کارها تلاش می‌کند شخص آسیب دیده را درمان کند و در طی این کار باعث ایجاد آسیب بیشتر نشود.
اولویت‌های کمک های اولیه
- وضعیت را به سرعت و با آرامش بررسی کنید.
- از خود و افراد دچار آسیب دربرابر خطرات احتمالی محافظت کنید.
- از انتقال هرگونه بیماری بین خود و شخص دچار آسیب جلوگیری کنید.
- آرام باشید و با اعتماد به نفس کارها را انجام دهید.
- تلفات را ارزیابی کنید: میزات آسیب و ماهیت آسیب‌ها را مشخص کنید.
- به سرعت درمان را آغاز کرده و ابتدا به افراد بدحال‌تر رسیدگی کنید.
- برای ارائه کمک مطلوب، سعی کنید کارها را به ترتیب انجام دهید: به ۱۱۵ زنگ بزنید و شرایط را گزارش دهید. در تماس با اورژانس درنگ نکنید و به هیچ عنوان آن را به تاخیر نیاندازید. تا زمان رسیدن کمک حرفهای، محل را ترک نکنید.
مراحل کلیدی برای آغاز یک امدادرسانی موثر عبارتند از:
- در حین کمک، آرام باشید.
- از خطرات موجود برای خود و شخص آسیب دیده آگاهی پیدا کنید.
- در شخص آسیب دیده و افراد شاهد حس اعتماد ایجاد کنید.
- به سرعت درمان را آغاز کرده و ابتدا به افراد بدحال‌تر رسیدگی کنید.
- درخواست کمک مناسب کنید.
- نیازها را به یاد داشته باشید؛ حتی نیازهای خود را.
آرام باشید
آرام بودن در حین ارائه‌ی کمک های اولیه بسیار اهمیت دارد.
خودتان را کنترل کنید
در شرایط اضطراری، بدن با آزاد کردن هورمون‌هایی پاسخ ستیز و گریز ایجاد می‌کند. هنگامی که این اتفاق می‌افتد، ضربان قلب بالاتر رفته، تنفس سریع‌تر شده و ممکن است شخص عرق کند. شما همچنین ممکن است احساس هوشیاری بیشتری داشته باشید و بخواهید فرار کنید یا حتی درجا خشکتان بزند!
در زمان امداد رسانی، باید دقت کنید که هم خودتان و هم شخص آسیب دیده را از آلودگی‌های عفونی حفظ کنید.
به یاد داشته باشید، خطر عفونت حتی با وجود جزئی بودن، بازهم یک خطر محسوب می‌شود. این یک نگرانی خاص در هنگام درمان یک زخم می‌باشد، چرا که ویروس‌های منتقله از راه خون مانند هپاتیت B و C و ویروس نقص ایمنی انسان (HIV) می‌توانند از طریق خون منتقل شوند. در عمل، خطر کم است و نباید شما را از کمک باز دارد. خطر زمانی افزایش می‌یابد که خون فرد آلوده با زخم یا خراش در بدن شما تماس یابد.
معمولاً در نظر گرفتن اقدامات مانند شستن دست های خود و پوشیدن دستکش یکبار مصرف، محافظت کافی را برای شما و شخص آسیب دیده فراهم خواهد کرد.
اگر محافظ صورت یا ماسک در دسترس است، آن را باید هنگام دادن تنفس استفاده کرد.
احتیاط
برای محافظت از خود از عفونت، می‌توانید تجهیزات حفاظتی با خود حمل کنید مانند:
- ماسک جیبی یا محافظ صورت
- دستکش یکبار مصرف بدون لاتکس
- ژل الکلی برای تمیز کردن دست
زمان کمک پزشکی
مراقبت باشید تا سوزن وارد انگشتتان نشده و با شیشه خرده و وسایل تیزی که در اطرافتان می‌باشند بدنتان را نبرید. اگر شما به طور تصادفی پوست خود را خراشیده یا برش دهید، و یا چشمتان با ترشحات برخورد کرد، محل را به طور کامل شسته و درصورت نیاز اقدامات پزشکی لازم را انجام دهید. درصورتی که کمک های اولیه شغل شما بوده و یا دائما مجبور به انجام آن می‌شوید، بهتر است خود را در برابر بیماری‌ها واکسینه کنید. اگر فکر می کنید در حین کمک رسانی درمعرض عفونت قرار گرفته‌اید، بهتر است اقدامات لازم جهت تشخیص سریع و درمان عفونت را انجام دهید؛ برای این کار می‌توانید از یک پزشک کمک بگیرید.
به حداقل رساندن خطر آلودگی متقاطع
- دست های خود را شسته و دستکش یکبار مصرف بدون لاتکس (در صورتی که شما یا مصدوم به لاتکس حساسیت داشته باشید) بپوشید. اگر دستکش در دسترس نیست، از مصدوم بخواهید زخم های خود را بپوشاند یا به جای دستکش، از کیسه های پلاستیکی تمیز استفاده کنید.
- بریدگی و خراش های دست خود را با زخم بندی های ضد آب بپوشانید.
- درصورتی که با مایعات بدن سر و کار داشته باشید، از پیش بند پلاستیکی (نوع یکبار مصرف یا قابل شست و شو) و عینک مخصوص استفاده کنید.
- همه مواد زاید را با خیال راحت دور کنید.
- زخم یا هر بخشی از یک پانسمان که ممکن است با زخم روی دست برهنه شما تماس یابد را لمس نکنید.
- درحال رسیدگی به مصدوم از تنفس، سرفه، یا عطسه روی زخم پرهیز کنید.
برخورد با مصدوم
به دقت گوش کنید
چشم و گوش خود را باز کنید و تمام پاسخ‌های مصدوم را بررسی کنید. با تمام مهارت های کلامی و غیر کلامی گوش دادن این کار را انجام دهید.
- ارتباط چشمی برقرار کنید ولی به مصدوم زل نزنید.
- از یک صدای آرام و با اعتماد به نفس با مصدوم صحبت کنید اما دقت کنید به اندازه‌ای آرام حرف نزنید که مصدوم نشنود و به اندازه‌ای بلند حرف نزنید که شخص بترسد (داد نزنید).
- بیش از حد سریع صحبت نکنید.
- دستور العمل‌ها را ساده نگهدارید: از جملات کوتاه و کلمات ساده استفاده کنید.
- زمانی که مصدوم حرف می‌زند کارهایی انجام دهید که متوجه شود درحال گوش دادن به او هستید؛ برای مثال سر خود را تکان دهید یا بگویید «مممم»، «بله»، «آهان» و …
- مطمئن شوید مصدوم متوجه حرفهای شما می‌شود؛ برای این که اطمینان حاصل کنید می‌توانید از او بپرسید!
- از حرکات ساده و اشارات دست استفاده کنید.
- مصدوم را اذیت نکنید اما همیشه این حس را در او ایجاد کنید که حرفهای او را فهمیده‌اید؛ برای این کار می‌توانید اطلاعاتی که مصدوم به شما داده است را برای او یک بار به صورت خلاصه وار تکرار کنید.
درمان مصدوم
در حین رسیدگی به مصدوم، با آرامش و با مطلاحظه رفتار کنید تا حس اعتماد را در شخص مصدوم ایجاد کنید.
درباره احساس مصدوم فکر کنید. بررسی کنید که آیا آنچه که مصدوم به شما گفته است را به درستی فهمیده‌اید و تاثیر اقدامات خود را تعیین کنید؛ برای مثال بررسی کنید که آیا شخص مصدوم دچار کاهش یا افزایش در ناراحتی، عصبانیت یا تنش شده است یا نه. تغییر حالت روحی می‌تواند نشان دهنده‌ی بدتر شدن وضعیت باشد.
آماده باشید شیوه خود را بسته به احساس فرد تغییر دهید، سوالات کمتر پرسیده یا درباره موضوعی دیگر حرف بزنید. از مصدوم درباره نزدیک ترین خویشاوند یا دوست او که می‌توانند کمک کنند بپرسید و کمک کنید با آنها ارتباط برقرار کند. درصورتی که مصدوم مسئولیت خاصی دارد کمک کنید در انجام مسئولیت خود تلاش کند.
در کنار مصدوم بمانید. بجز زمانی که برای درخواست کمک باشد، در زمان دیگری نباید مصدوم را ترک کنید به خصوص اگر جراحات و بیماری او شدید بوده و احتمال مرگ وی وجود داشته باشد. در حین صحبت کردن با مصدوم، دست او را بگیرید و یا دست و بازوی او را لمس کنید. هرگز اجازه ندهید مصدوم احساس تنهایی کند.
طلب کمک از دیگران
در شرایط اضطراری ممکن است مجبور شوید چند کار را باهم انجام دهید؛ حفظ ایمنی خود و مصدوم، تماس با ۱۱۵، آغاز کمک های اولیه و… برخی از افراد حاضر در محل می‌توانند در انجام کارهای زیر به شما کمک کنند:
- محل را ایمن کنید؛ برای مثال عبور و مرور افراد و وسایل نقلیه را کنترل کنید و تماشاچیان را دور نگهدارید.
- برای دریافت کمک اورژانسی با ۱۱۵ تماس بگیرید.
- لوازم کمک های اولیه را فراهم آورید.
- کنترل خونریزی با فشار مستقیم و یا حمایت از یک اندام آسیب دیده.
- کمک به حفظ حریم خصوصی مصدوم با نگه داشتن یک پتو در اطراف صحنه و تشویق تماشاچیان به دور شدن.
- درصورتی که مصدوم درمعرض خطر است، فوراً او را به یک مکان امن انتقال دهید، تنها در صورتی محل جدید امن تر است این کار را انجام دهید.
درخواست کمک
کمک های بیشتر از طیف وسیعی از منابع در دسترس است. اگر کمک مورد نیاز است، شما باید در مورد نوع کمک مورد نیاز و چگونگی دسترسی به آن تصمیم بگیرید. ابتدا یک نگاه کلی به مصدوم بیاندازید تا شدت صدمات را مشخص کنید. درصورتی که مشکل مصدوم جدی نباشد، گزینه‌های پیش روی فرد را برای او توضیح داده و اجازه دهید خود او تصمیم بگیرد که چه کاری انجام دهد. اگر آسیب مصدوم جدی است، کمک اضطراری طلب کنید. در جای جای کتاب راه‌های انتخاب سطح مناسب از کمک پیشنهاد خواهد شد که می‌توانید از آنها استفاده کنید.
در صورتی که مصدوم به کمک پزشکی فوری نیاز داشته باشد سریعاً به ۱۱۵ زنگ بزنید، مخصوصاً اگر به مواردی مانند حمله قلبی مشکوک باشید چرا که نیاز به انتقال به بیمارستان توسط آمبولانس خواهد بود.
- مصدوم را به بیمارستان انتقال دهید. این گزینه را زمانی انتخاب کنید که مصدوم نیاز به مراقبت بیمارستانی داشته باشد و وضع مصدوم با انتقال بدتر نخواهد شد؛ برای مثال در آسیب به انگشت. درصورتی که نیاز به مراقبت خاصی نباشد می‌توانید با اتومبیل شخصی خود و یا تاکسی به مرکز درمانی انتقال دهید.
- به پزشک یا مرکز درمانی مراجعه کنید. با توجه به امکاناتی که در منطقه نزدیک به حادثه در دسترس است، باید تصمیم بگیرید به کدام مرکز درمانی مراجعه کنید. امدادرسانی:
راه های درخواست کمک
می‌توانید از موارد زیر کمک بخواهید:
- سرویس اورژانس؛ با شماره‌گیری ۱۱۵
- شخص آموزش دیده برای اقدامات اولیه
- خدمات بهداشتی و درمانی، از جمله، دکتر، دندانپزشک، و بیمارستان بهتر است این شماره‌ها را در محلی مانند تلفن همراه خود ذخیره کنید.
ارزیابی وضعیت
بررسی دقیق صحنه یکی از مهمترین عوامل در مدیریت یک حادثه است. شما باید آرامش خود را حفظ کنید. بیان کنید که برای کمک های اولیه آموزش دیده‌اید و درصورت نبود شخصی که کمک پزشکی بلد باشد، وضیفه امدادرسانی را برعهده بگیرید.
خطرات را شناسایی کرده و منابع خطر را مشخص کنید. مراقب آتش، لوازم تیز، مواد شیمیایی و آوار و … باشید.
همه وقایع باید به شیوه ای مشابه اداره شوند. موارد زیر را در نظر بگیرید:
- خطرات چیستند و آیا وجود دارند یا نه؟ آیا لوازم حفاظتی پوشیده‌اید؟ آیا ادامه روند برای شما امکان پذیر است؟
- عواملی که در حادثه نقش دارند کدامند؟ مکانیسم های آسیب چیستند؟ چه تعداد مصدوم وجود دارد؟ صدمات بالقوه چیست؟
- چه اتفاقی افتاد؟ چند نفر درگیر بوده و چه رده سنی دارند؟ کودک یا شخص پیر در بین مصدومین وجود دارد یا نه؟
امن کردن محل
موارد حادثه ساز همیشه می‌توانند حادثه‌ای جدید ایجاد کنند و بر مشکلات قبلی اضافه کنند لذا باید تا جای ممکن از محل حذف شوند. ممکن است یک اقدام ساده مانند خاموش کردن اتومبیل برای کاهش خطر آتش سوزی کافی باشد.
به عنوان آخرین چاره، مصدوم را به یک محل امن انتقال دهید. معمولاً کمک تخصصی و لوازم اگر لازم باشند کار به انتقال مصدوم می‌کشد.
هنگام نزدیک شدن به مصدوم، مطمئن شوید از خودتان محافظت می‌کنید: لباس شبرنگ، دستکش و محافظ صورت استفاده کنید. به یاد داشته باشید، تمام خطراتی که مصدوم را تهدید می‌کنند می‌توانند شما را نیز تحت تاثیر قرار دهند. درصورتی که مراحل امدادرسانی به طول بیانجامد، مصدوم را از آسیب‌های بیشتر حفظ کنید.
اگر نمی‌توانید مکانی را ایمن کنید، قبل از شروع امداد رسانی حتما با ۱۱۵ تماس بگیرید. برای ایمن کردن محیط، از سایر افراد نیز کمک بگیرید.
خودتان و دیگران را در معرض خطر قرار ندهید. اقدامات احتیاطی زیر را انجام دهید:
- اتومبیل خود را از محل حادثه دورتر نگهدارید، چراغ‌های هشدار و شبرنگ‌ها و علامت خطر را کمی مانده به محل حادثه نصب کنید و یک لباس با قابلیت دید در شب بر تن کنید.
- مثلث خطر یا آتش در حداقل ۴۵ متری محل حادثه می‌تواند انتخاب مناسبی برای علامت دادن خطر باشد. درصورت امکان، افرادی را مامور علامت دادن به سایر رانندگان کنید.
- وسایل نقلیه را ایمن کنید. برای مثال ماشین آسیب دیده را خاموش کنید. وسایل نقلیه را تثبیت کنید. اگر وسیله نقلیه چپ کرده باشد درصورتی که برای خود شما خطری نداشته باشد، امدادرسانی را انجام دهید. درصورتی که امکان خارج کردن مصدومین وجود داشته باشد، وسیله نقلبه را تکان ندهید.
- اطمینان حاصل کنید که هیچ کس در نزدیکی حادثه سیگار مصرف نمی‌کند.
- درمورد خطوط برقی آسیب دیده، سوخت ریخته شده بر خیابان و سایر وضعیت های اضطراری به سرویس اورژانس اطلاع دهید.
از سایر رانندگان و تماشاگران برای اخطار و اطلاع رسانی درباره حادثه کمک بخواهید. زمان رسیدگی به یک مصدوم، از افراد دیگر بخواهید مراقب مصدومین دیگر باشید.
تریاژ
خدمات اورژانس از سیستمی به نام تریاژ برای ارزیابی مصدومین استفاده می‌کنند. همه مصدومین تحت یک بررسی اولیه قرار می‌گیرند تا اولویت درمان مشخص گردد. بعد از بررسی اولیه، ارزیابی ثانویه انجام خواهد شد تا وضعیت مصدوم به صورت دقیق‌تری مشخص گردد. این بررسی تا زمانی که مصدوم بهبود یابد و یا به یک مرکز درمانی انتقال یابد، تکرار خواهد شد.
- مصدومینی که توانایی راه رفتن نداشته باشند، تحت بررسی‌های بیشتر قرار خواهند گرفت. مصدومین به دسته‌های قرمز یا زرد دسته بندی خواهند شد که به ترتیب به معنی اولویت اول (اقدام فوری) و اولویت دوم (اورژانسی) هستند؛ همچنین باید مصدومین بر همین اساس به ترتیب با استفاده از آمبولانس به مرکز درمانی انتقال یابند.
- مصدومینی که توانایی راه رفتن داشته باشند، دسته سبز خواهند بود که در اولویت سوم هستند و فقط درصورت نیاز به مرکز درمانی منتقل خواهند شد.
- افرادی که دچار مصدومیت نشده‌اند معمولاً نیازی به اقدام خاصی ندارند.
- افرادی که به شدت آسیب دیده باشند و یا فوت کرده باشند در دسته خاکستری و سیاه دسته بندی خواهند شد.
ارزیابی بیمار یا مجروح
به کسانی که در صحنه حادثه حضور دارند بگوید که شما یک فرد آموزش دیده برای ارائه کمک های اوللیه هستید و با آرامش کنترل را به دست بگیرید. با این حال، قبل از ارزیابی کامل وضعیت، برای آغاز امداد رسانی وسوسه نشوید و مطمئن شوید تمامی افراد درگیر در حادثه در امنیت هستند و همچنین قبل از آغاژ‌کمک رسانی، از اورژانس و سایر افراد کمک بخواهید.
مجدداً یادآوری می‌شود که موارد زیر را رعایت کنید:
- حفظ خونسردی و آرامش
- دوری از ریسک کردن
- جلب اعتماد مصدوم
- درخواست کمک مناسب
- فراموش نکردن خود
مدیریت بیمار یا مجروح
سه جنبه برای این کار وجود دارد:
- اول مشکل مصدوم را بیابید
- در قدم دوم افراد را براساس شدت علائم و میزان تحدید کننده بودن برای جان افراد درمان کنید
- در قدم سوم به سراغ مرحله بعدی مراقبت از مصدوم بروید. شما باید تصمیم بگیرید که مصدوم به چه نوع مراقبتی نیاز دارد. ممکن است نیاز داشته باشید به اورژانس زنگ بزنید، در صورتی که مصدوم بخواهد به خانه برود، درصورت نیاز او را همراهی کنید.
دیگر مردم حاضر می تواند در این مورد به شما کمک کنند. از یکی از آنها بخواهید تا با ۱۱۵ تماس گرفته و در این حین خودتان نیز از مصدومین مراقبت کنید. این افراد می‌توانند از مصدومین با مشکل کمتر مراقبت کنند و یا لوازم مورد نیاز برای امداد رسانی را تامین کنند.
بیشتر بخوانید: سنکوپ چیست؟ علت غش کردن و درمان آن
روشهای ارزیابی
زمانی که مصدوم را ارزیابی می‌کنید، باید با آسیب‌های تهدید کننده حیات را شناسایی کرده و به آنها رسیدگی کنید، این کار در ارزیابی اولیه جای دارد. براساس اصل ABC شروع به ارزیابی مصدوم کرده و ابتدا به آسیب‌های جدی‌تر رسیدگی کنید. اصل ABC در ادامه توضیح داده خواهد شد. بسته به یافته های خود ممکن است به مرحله بعدی ارزیابی وارد نشوید. اگر صدمات تهدیدآمیز برای جان افراد به خوبی مدیریت شوند و یا وجود نداشته باشند، می‌توانید ارزیابی را ادامه داده و ارزیابی ثانویه را انجام دهید.
ارزیابی اولیه
این ارزیابی در ابتدا انجام می‌شود و مشخص می‌کند که آیا مصدوم به اقدامات فوری نیاز دارد یا نه.
درصورتی که مصدوم هوشیار بوده و آسیب دیدگی‌های جزئی داشته و به راحتی با شما حرف بزند، این ارزیابی احتمالاً به سرعت تمام خواهد شد. با این حال، اگر مصدوم به طور جدی آسیب دیده باشد(به عنوان مثال، ناهوشیار باشد)، این ارزیابی طولانی تر خواهد شد.
اصل ABC را انجام دهید. در این اصل A حرف اول Airway به معنی راه هوایی، B حرف اول Breathing به معنی تنفس و C حرف اول Circulation به معنی گردش خون می‌باشند. برای انجام این قاعده مراحل زیر را طی کنید:
- راه هوایی: آیا راه هوایی باز و تمیز است؟
درصورتی که مصدوم قادر به صحبت کردن نباشد، مطمئناً راه هوایی باز و تمیز نیست. بسته بودن راه هوایی می‌تواند منجر به تنگی نفس یا حتی ایست تنفسی گردد و متعاقب آن هایپوکسی (کاهش اکسیژن) در بدن رخ می‌دهد که نهایتاً حتی می‌تواند منجر به مرگ گردد.
اگر مصدوم قادر به صحبت کردن با شما باشد روشن است که راه هوایی باز و تمیز است.
- تنفس: آیا مصدوم تنفس طبیعی دارد؟
درصورتی که مصدوم به درستی نفس نکشد، ابتدا به ۱۱۵ زنگ بزنید و سپس شروع به احیای قلبی ریوی کنید. در صورت داشتن نامنظم یا مشکل دار، بهتر است وارد مرحله بعد نشوید و ابتدا مشکل تنفسی را حل کنید. اگر مصدوم نفس می‌کشد، دنبال یافت و درمان هرگونه سختی تنفسی مانند آسم بگردید و سپس وارد مرحله بعدی شوید.
- گردش خون: آیا مصدوم خونریزی دارد؟
اگر مصدوم خونریزی اداشته باشد باید فورا درمان شود زیرا می تواند به یک حالت تهدید کننده زندگی به نام شوک منجر شود. برای دریافت کمک اورژانسی با ۱۱۵ تماس بگیرید.
در صورتی که هیچ خونریزی وجود نداشته باشد، به سراغ ارزیابی ثانویه بروید.
ارزیابی ثانویه
این ارزیابی، بررسی دقیق‌تر مصدوم می‌باشد که در طی آن به دنبال آسیب‌ها و جراحاتی که در ارزیابی اولیه به آسانی قابل تشخیص نیستند می‌گردیم. برای انجام این کار، انجام یک معاینه از سر تا پا لازم است. هدف شما یافت موارد ذیل می‌باشد:
- تاریخچه: اتفاقی که رخ داده و هر گونه سابقه پزشکی مربوطه.
- علائم: صدمات و یا ناهنجاری که مصدوم درمورد آن به شما می گوید.
- نشانه‌ها: صدمات و یا ناهنجاری هایی که شما می توانید ببینید.
برای تشخیص مشکلات در ارزیابی ثانویه، باید با یکسری موارد مانند علائم حیاتی و روشهای معاینه آشنا باشید. یافته‌های خود را یادداشت کرده و تمامی اطلاعات مربوط را به تیم پزشکی انتقال دهید.
سطح پاسخ
ابتدا باید ببینید که مصدوم هوشیار است یا نه.
ممکن است مصدوم با شما حرف بزند، ارتباط چشمی برقرار کند یا از هر ژست دیگری استفاده کند تا به شما نشان دهد هوشیار است. ممکن است مصدوم به سوال‌های شما مانند «چی شده؟» یا «حالت خوبه؟» پاسخ ندهد. شما باید بر اساس یافته‌های خود، سطح پاسخ دهی مصدوم را در مقیاس AVPU بیان کنید. این کار اهمیت دارد چرا که برخی بیماری ها و صدمات باعث بدتر شدن سطح پاسخ مصدوم می‌شوند؛ پس اهمیت دارد که سطح پاسخ دهی را سنجیده و بر تغییرات ایجاد شده نظارت کنیم.
مورد خاص: چند مصدوم
در صورتی که بیش از یک مصدوم وجود داشته باشد، شما باید آنها را اولویت بندی کرده و با توجه به شدت جراحات آنها را درمان کنید. برای این کار از اصول ارزیابی اولیه (ABC) استفاده کنید. به یاد داشته باشید که مصدومین بدون پاسخ در معرض بیشترین خطر هستند.
سوال هایی که باید در صحنه حادثه پرسیده شود
زمانی که به یک مصدوم رسیدگی می کنید، برای فهمیدن مکانیسم آسیب، از مصدوم و شاهدین حادثه یکسری سوال بپرسید.
درصورتی که مصدوم قادر به حرف زدن نباشد، سوال کردن از شاهدین بسیار اهمیت خواهد داشت. سوالات احتمالی عبارتند از:
- آیا مصدوم از یک وسیله نقلیه خارج شده؟
- آیا مصدوم کمربند ایمنی بسته بود؟
- آیا خودرو چپ کرده است؟
- آیا مصدوم کلاه ایمنی استفاده می‌کرد؟
- مصدوم چقدر از محل حادثه دروتر افتاده بود؟
- مصدوم بر چه سطحی فرود آمد یا افتاد؟
- آیا شواهدی مبنی بر برخورد بدنی مصدوم با وسایل سفت مانند زمین، میز یا بادگیر خودرو و… وجود دارد؟
- مصدوم چگونه افتاد؟ (برای مثال، پیچ خوردن پا می‌تواند باعث کشیدگی و یا پاره شدن تاندون و یا رباط‌ها شده و متعاقب آن باعث آسیب دیدن مفاصل گردد.)
تمامی اطلاعاتی که جمع آوری کرده‌اید را به سرویس اورژانس تحویل دهید.
