ارلیشیوز یک بیماری باکتریایی است؛ که از طریق کنه منتقل می شود و علائمی مشابه آنفلوانزا را نشان می دهد. علائم و نشانه های ارلیشیوز از درد خفیف بدن گرفته تا تب شدید می باشد و معمولاً طی یک یا دو هفته بعد از گزیدگی کنه ظاهر می شود. اگر بلافاصله با آنتی بیوتیک های مناسب درمان شود، ارلیشیوز به طور کلی طی چند روز بهبود می یابد.
یکی دیگر از عفونت های ناشی از کنه – آناپلاسموز – ارتباط نزدیکی با ارلیشیوز دارد. اما این دو تفاوت هایی با یکدیگر دارند و در اثر میکروارگانیسم های مختلفی ایجاد می شوند.
بهترین راه برای جلوگیری از این عفونت ها، جلوگیری از نیش کنه است. اسپری های دفع کننده، چک کردن کامل بدن بعد بهترین راه جلوگیری از ارلیشیوز می باشد.
علائم
اگر کنه حامل باکتری که باعث بیماری ارلیشیوز می شود؛ حداقل به مدت۲۴ساعت شما را تغذیه کرده باشد، علائم شبیه آنفلوانزا را ممکن است نشان دهد معمولاً در طی ۷ تا ۱۴ روز بعد از نیش زدن علائم زیر بروز می یابد:
تب خفیف
سردرد
لرز
دردهای عضلانی
حالت تهوع
استفراغ
اسهال
خستگی
از دست دادن اشتها
درد مفاصل
گیجی
راش های پوستی
سرفه
برخی از افراد آلوده به ارلیشیوز ممکن است علائم خفیفی داشته باشند؛ که نیاز مراقبت پزشکی نباشد، و بدن به تنهایی با این بیماری مبارزه می کند. اما ارلیشیوز درمان نشده با علائم مداوم می تواند به یک بیماری جدی منجر شود که نیاز به بستری داشته باشد.
چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟
ممکن است تا ۱۴ روز پس از نیش کنه طول بکشد تا علائم بیماری ارلیشیوز بروز یابد. اگر در مدت دو هفته بعد از نیش علائم ظاهر گردد، به پزشک خود مراجعه کنید.
اگر خیلی از علائم فوق را به زودی بعد از قرارگیری در منطقه ای که در آن جا ابتلا به این بیماری شایع است، تجربه کردید، به پزشک خود مراجعه کنید. حتما به پزشک خود بگویید که اخیراً دچار نیش کنه شده اید یا از منطقه ای با حاوی جمعیت کثیری از کنه بوده بازدید کرده اید.
ارلیشیوز ناشی از باکتریهای ارلیشیا است و در درجه اول توسط کنه Lone Star منتقل می شود.
کنه ها از خون تغذیه می شوند،به میزبان چسبیده و تغذیه می کند تا جایی که بیش از حد نرمال متورم می شوند. حین تغذیه، کنه هایی که دارای باکتری های تولید کننده بیماری هستند؛ می توانند باکتری ها را به یک میزبان سالم منتقل کنند. ممکن است باکتری ها خودشان میزبانی همانند گوزن سفید یا کویوت را انتخاب کرده و آلوده کنند.
معمولاً برای ابتلا به بیماری ارلیشیوز، باید کنه نیش بزند. این باکتری ها از طریق نیش وارد پوست شما می شوند و درنهایت از مسیری وارد جریان خون می شوند.
قبل از انتقال باکتری ها، یک کنه باید حداقل ۲۴ ساعت به آن چسبیده و تغذیه کند. کنه چسبیده با ظاهری متورم ممکن است طولانی مدت تغذیه کند؛ که باکتری منتقل شود. از بین بردن کنه در اسرع وقت ممکن است از بروز عفونت جلوگیری کند.
همچنين ممكن است ممكن باشد كه ارلیشیوز از طريق انتقال خون، از مادر به جنين و از طريق تماس مستقيم با حيوان آلوده و ذبح شده منتقل شود.
عوامل خطر
بیماری ارلیشیوز هنگامی گسترش می یابد که یک کنه آلوده شما را نیش بزند و از شما ۲۴ ساعت یا بیشتر تغذیه می کند. عوامل زیر ممکن است خطر ابتلا به عفونت ناشی از کنه را افزایش دهد:
بیرون از منزل بودن در هوای گرم: بیشتر موارد ابتلا به بیماری ارلیشیوز در ماه های بهار و تابستان رخ می دهد؛ که جمعیت کنه ها به حداکثر میزان خود می رسند.
زندگی یا بازدید از منطقه پر جمعیت: اگر در منطقه ی پر جمعیت قرار دارید، بیشتر در معرض خطر قرار دارید. در ایالات متحده، این نوع کنه بیشتر در کشورهای جنوب شرقی، شرقی و جنوب مرکزی است.
جنس مذکر: عفونت های ارلیشیوز در مردان شایع تر است، احتمالاً به دلیل افزایش ساعت بیرون ماندن از منزل برای کار می باشد.
عوارض ارلیشیوز
بدون درمان سریع، ارلیشیوز می تواند بر روی یک بزرگسال یا کودک تأثیرات جدی بگذارد.
مبتلایانی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند؛ در معرض خطر جدی تر و بالقوه ای هستند. عوارض جدی عفونت درمان نشده شامل موارد زیر است:
●نارسایی کلیه
●نارسایی تنفسی
●نارسایی قلبی
●تشنج
●کما
پیشگیری از ارلیشیوز
بهترین راه برای ویشگیری از بروز بیماری ارلیشیوز، جلوگیری از نیش کنه است.
بیشتر کنه ها هنگام راه رفتن یا کار در مناطق چمن زنی، در مزارع بزرگ، خود را به پاهای افراد متصل می کنند. پس ازچسبیدن کنه به بدن، معمولاً به سمت بالا می خزند تا راهی پیدا کنند که به پوست شما وارد شوند. ممکن است کنه خراشی در پشت زانو، کشاله ران، زیر بغل، گوش، پشت گردن و جاهای دیگررا برای نفوذ پیدا کند.
اگر کنه را در ۲۴ ساعت اولیه بعد از چسبیدن به پوست بردارید، خطر ابتلا به عفونت را کاهش می یابد. اگرچه ممکن است نتوانید ازنفوذ آن ها به دیگر قسمت های بدن جلوگیری کنید؛ اما نکات زیر می تواند دربرداشتن کنه ها را قبل از چسبیدن به پوست شما راحت تر کند:
لباس هایی با رنگ روشن بپوشید. انتخاب لباس رنگ روشن به شما و دیگران کمک می کند تا قبل از اینکه کنه ها بتوانند خود را به پوست بچسبانند، متوجه کنه های روی لباستان شوید.
از کفش پاشنه بلند یا صندل خودداری کنید. کنه ها معمولاً در مناطق یا مزارع مرتفع زندگی می کنن؛ که به راحتی می توانند به پاهایتان بچسبند. پوشیدن کفش های پا یا صندل باز، خطر چسبیدن کنه را به پوست لخت شما افزایش می دهد.
از اسپری دفع کننده استفاده کنید. محصولاتی که حاوی (DEET (Off! Deep Woods ، Repel یا permethrin (دفع Permanone) هستند، اغلب کنه ها را دفع می کنند. Permethrin فقط برای استفاده در لباس است. می توانید از DEET بر روی پوست یا لباس خود استفاده کنید، اما توصیه های موجود در برچسب را بخوانید.
برای كودكان از دفع كننده DEET که حاوی كمتر از ۳۰ درصد DEET استفاده كنید و از این محصول با احتیاط استفاده كنید. از DEET روی دست یا صورت فرزندان خود استفاده نکنید.
شلوار و پیراهن آستین بلند بپوشید. هرچه پوست کمتر در معرض دید باشد، کنه ها کمتر نیش می زند. برای محافظت بیشتر: پیراهن، شلوار و جوراب را آغشته با پرمترین بپوشید.
پیراهن خود را درون شلوار و شلوار خود به جوراب خود قرار دهید. با این کار، کنه ها قادر به خزیدن روی پوست شما نخواهند بود. با این حال، توجه داشته باشید؛ که اگر کنه روی لباس شما باشد، تا زمانی که در تماس با پوست نباشند، آسیبی نمی رسانند. هنگام بیرون رفتن از منزل لباس خود را چک کنید.
در مسیرهای پیاده روی راه روید. کنه ها نواحی چمنزار را ترجیح می دهد و ممکن است در مسیرهای پیاده رو کمتر دیده شوند.
بدن خود را مرتبا چک کنید. حتماً سر و گردن خود را بررسی کنید؛ زیرا کنه ها تا زمانی که مکان خنک مناسبی پیدا کنند، به شدت افزایش می یابند. هنگامی که در باغ قدم می زنید انگشتانتان را لابهلای موهایتان ببرید و از عدم وجود کنه اطمینان یابید.
کنه ها می توانند به اندازه یک دانه توت فرنگی کوچک باشند و معمولاً به پوست می چسبند. حتماً تمام احتمالات را بررسی کنید. دوش گرفتن به تنهایی به ندرت ممکن است کنه های چسبیده از سر و بدن شما را از بین برد.
لباس ها و وسایل خود را چک کنید. وقتی به خانه رسیدید؛ لباس، کوله پشتی و سایر وسایل خود را چک کنید تا به دنبال کنه هایی باشید که ممکن است به وسایلتان چسبیده باشند. پهن کردن لباس هایتان در خشک کن برای حدود یک ساعت، هر گونه کنه را از بین می برد.
حیوانات خانگی خود را فراموش نکنید. هر روز حیوان خانگیتان در بیرون از منزل است وقتی به خانه بازگشت، معاینه روزانه را برای کنه انجام دهید.
فیلم نحوه ی پیشگیری از ارلیشیوز
تشخیص
تشخیص عفونت های ناشی از کنه فقط بر اساس علائم و نشانه ها دشوار است؛ زیرا علائم آن مانند تب و درد عضلات مانند بسیاری از شرایط دیگر شایع است.
نتایج غیر طبیعی حاصل از آزمایش خون فردی که سابقه مواجهه احتمالی داشته است؛ پزشک شما را به سوء ظن ناشی از بیماری کنه سوق دهد. اگر مبتلا به بیماری ارلیشییوز هستید، آزمایش خون شما به احتمال زیاد موارد زیر را نشان می دهد:
تعداد گلبولهای سفید خون کم – این سلول ها علیه بیماریمبارزه می کنند.
پلاکت های کم خون – پلاکت ها برای لخته شدن خون ضروری است.
عملکرد غیر طبیعی کبد
آزمایش خون تخصصی تری برای بیماری ارلیشیوزانجام می شود که شامل موارد زیر است:
آزمایش واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR): این آزمایش به شناسایی ژن های خاص منحصر به فرد مبتلا به بیماری کنه کمک می کند. اما اگر قبلاً درمان را شروع کرده باشید؛ ممکن است نتایج این آزمایش تحت تأثیر قرار گیرد.
تست آنتی بادی فلورسنت غیر مستقیم (IFA): این آزمایش، معمولاً به عنوان تست PCR مورد استفاده قرار نمی گیرد. هدف این آزمایش اندازه گیری میزان آنتی بادی موجود در خون افراد مبتلا باکتری هایی که باعث بروز ارلییشیوز می شود، است.
اگر در منطقه ای زندگی می کنید که کنه ها متداول هستند، پزشک ممکن است قبل ازبررسی نتایج آزمایش خون، آنتی بیوتیک تجویز کند؛ زیرا در مراحل اولیه درمان نتیجه ای بهتر برای برخی از بیماری های ناشی از کنه می گیریم.
درمان ارلیشیوز
اگر پزشک شما مشکوک به ابتلا به بیماری ارلیشیوز یا بیماری دیگر ناشی از کنه باشد، احتمالاً داروی آنتی بیوتیک داکسی سایکلین (Doryx ، Vibramycin و…) تجویز خواهد کرد. شما به طور کلی تا ۱۰ روز آنتی بیوتیک مصرف خواهید کرد. اگربیماری شما عود کند، پزشک ممکن است مدت طولانی تر آنتی بیوتیک تجویز کند.
اگر باردار هستید؛ پزشک ممکن است به جای موارد بالا آنتی بیوتیک ریفامپین (Rifadin ، Rimactane) تجویز کند؛ زیرا داکسی سایکلین در دوران بارداری توصیه نمی شود.
درمان خانگی ارلیشیوز
اگر کنه در بدن خود پیداکردید، نگران نباشید. اگر کنه را طی ۲۴ ساعت پس از تماس با پوست بردارید، بعید است که مبتلا به بیماری ارلیشیوز یا سایر بیماری های ناشی از کنه شوید. برای از بین بردن ایمن کنه، این مراحل را دنبال کنید:
در صورت امکان از موچین استفاده کنید. از یک موچین صاف استفاده کنید یا دست خود را با دستمال یا دستکش بپوشانید وکنه را بردارید. بزاق و مایعات بدن کنه می تواند؛ همان باکتری موجود در دهان خود را داشته باشد و این باکتری از طریق بریدگی یا غشاهای مخاطی در پوست شما وارد بدن شما شود.
کنه را به آرامی بردارید. کنه را با قسمت های دهان خود که در آن به پوست شما وصل شده است بگیرید. بدون تکان دادن و چرخاندن، آن را به سمت بالا و خارج از پوست خود بکشید.
اگر خیلی سریع بکشید و کنه را از بدن آن بگیرید؛ احتمالاً بدن کنه از هم جدا شده و با دهان خود روی پوست شما بیوفتد.
کبریت های ژله ای و داغ، درمان های موثری برای از بین بردن کنه از پوست شما نیست. این روش ها ممکن است با تحریک کنه باعث آزاد شدن بیشتر مایعات بدن شود و این می تواند باعث عفونت بیشتر شود.
کنه را بکشید. هنگامی که کنه را با موفقیت برداشتید، با قرار دادن آن در یک ظرف با ریختن الکل در آن، آن را بکشید. کنه را در دستان یا با ناخن های خود خرد نکنید؛ زیرا مایعات ترشح شده ممکن است حاوی باکتری های آلوده باشند.
اگر می خواهید کنه را برای نمونه برداری در صورت بیمار شدن حفظ کنید، آن را درون یک کیسه پلاستیکی یا یک شیشه قرار دهید ، ظرف را مهروموم کنید و آن را در فریزر قرار دهید.
منطقه گزیدگی را تمیز کنید. محل نیش را کاملاً با مواد ضد عفونی کننده یا صابون و آب بشویید. و ، دستان خود را کاملاً بشویید.
محل گزیدگی را پیدا کنید. در روزها و هفته های بعدی، محل گزیدگی را بررسی کنید و به هرگونه علائم و نشانه هایی که مانند تب، دردهای عضلانی یا درد مفاصل ایجاد می شود، توجه کنید.
اگر چیزی غیر معمولی مشاهده کردید، به پزشک خود مراجعه کنید. در صورت امکان کنه را نیز با خود ببرید!
آمادگی برای ملاقات
به احتمال زیاد بسته به شدت علائم و علائم خود، ابتدا باید به پزشک مراقبت های اولیه یا احتمالاً یک پزشک اورژانس مراجعه خواهید کرد. با وجود این ممکن است به پزشک متخصص بیماری های عفونی نیاز باشد.
قبل از قرار ملاقات، می توانید اطلاعاتی درباره ی این بیماری داشته باشید. در اینجا کارهایی که می توانید برای آمادگی ملاقات و آنچه را که می توانید از پزشک خود انتظار داشته باشید را لیست کنید.
آنچه شما می توانید انجام دهید…..
علائمی را که تجربه می کنید بنویسید.
اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله سفر اخیر به مناطقی را که ممکن است علائم رایج باشد، بنویسید.
لیستی از تمام داروها، ویتامین ها و مکمل های مصرفی را با میزان دوز تهیه کنید.
سوالاتتان را برای پرسیدن از دکتر یادداشت کنید.
تهیه لیستی از سوالات می تواند در استفاده بیشتر از وقت خود با پزشک به شما کمک کند. برای ارلیشیوز، برخی از سؤالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:
آیا نیش کنه باعث این علائم شده است؟
آیا علل احتمالی دیگری برای علائم من وجود دارد؟
به چه تست هایی نیاز دارم؟
آیا این عفونت اثرات ماندگار دارد؟
چه درمانی وجود دارد و کدام یک را توصیه می کنید؟
چه نوع عوارض جانبی را می توان از درمان انتظار داشت؟
مشکل سلامتی دیگری دارم. چگونه می توانم به بهترین نحو این شرایط را مدیریت کنم؟
آیا گزینه دیگری برای رویکرد اصلی که پیشنهاد می کنید وجود دارد؟
آیا جایگزینی عمومی برای دارویی که تجویز می کنید وجود دارد؟
برای جلوگیری از این نوع عفونت در آینده چه کاری می توانم انجام دهم؟
آیا بروشور یا مواد چاپی دیگری وجود دارد که می توانم با خود ببرم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟
از پزشک خود سؤال های مربوطه دیگری بپرسید.
احتمالاً پزشک از شما سؤالاتی از قبیل:
از چه زمانی علائم را تجربه کردید؟
آیا علائم شما مداوم بوده یا گاه به گاه؟
علائم شما چقدر شدید است؟
اخیراً سفر کرده اید؟
آیا اخیراً در کوهنوردی، گلف بازی کرده اید یا در سایر فعالیت های فضای باز مشارکت کرده اید؟
آیا کنه ای شما را نیش زده است؟ اگر بله کی؟
آیا در گذشته مشکلی با آنتی بیوتیک ها نداشتید؟
