بررسی کلی
بیماری دوپویترن نوعی بدشکلی دست است که معمولا در طول سال ها ایجاد میشود. این بیماری بر لایه بافتی که در زیر پوست کف دست شما قرار دارد تأثیر می گذارد. گره هایی از بافت در زیر پوست شکل می گیرند و در نهایت یک بند ضخیم ایجاد می شود که می تواند یک یا چند انگشت را به حالت خمیده بکشاند.
انگشتان آسیب دیده را نمی توان به طور کامل صاف کرد که می تواند فعالیتهای روزمره مانند قرار دادن دست در جیب، پوشیدن دستکش یا دست دادن را مختل کند.
انقباض دوپویترن عمدتاً بر دو انگشت دورتر از انگشت شست تأثیر می گذارد و بیشتر در مردان مسن با نژاد اروپای شمالی رخ می دهد. تعدادی درمان برای کند کردن پیشرفت انقباض دوپویترن و تسکین علائم آن موجود است.
علائم
انقباض دوپویترن به طور معمول با گذشت سالها و به آرامی پیشرفت می کند. این حالت معمولاً با ضخیم شدن پوست در کف دست شروع می شود. با پیشرفت آن پوست روی کف دست ممکن است چروک یا گود به نظر برسد. توده ای از بافت می تواند در کف دست شما ایجاد شود. این توده ممکن است به لمس حساس باشد اما معمولاً دردناک نیست.
در مراحل بعدی بیماری دوپویترن بند بافتی در زیر پوست کف دست شما شکل می گیرد و می تواند تا انگشتان شما گسترش یابد. هرچه این بندها سفت تر شوند ممکن است انگشتان دست شما به سمت کف دست شما کشیده شوند که گاهی اوقات شدید است.
در انگشت ۴ و ۵ بیشتر دیده می شود اگرچه انگشت میانی نیز ممکن است درگیر شود. انگشت شست و اشاره بندرت تحت تأثیر قرار می گیرند. انقباض دوپویترن در هر دو دست ممکن است رخ دهد اگرچه در یک دست معمولاً شدیدتر دیده می شود.
علل
پزشکان نمی دانند چه عواملی باعث انقباض دوپویترن می شود . هیچ مدرکی در دست نیست که صدمات یا مشاغل که موجب لرزش دست ها میشوند باعث ایجاد این بیماری می شود.
عوامل خطر
اعتقاد بر این است که تعدادی از عوامل، خطر بیماری شما را افزایش می دهد، از جمله:
سن.
انقباض دوپویترن معمولاً بعد از سن ۵۰ سالگی رخ می دهد.
جنسیت.
مردان احتمالاً در مقایسه با زنان مبتلا به دوپویترن دارای انقباض شدیدتر هستند.
نژاد.
افراد نژاد اروپای شمالی در معرض خطر بیشتری برای این بیماری هستند.
سابقه خانوادگی.
اغلب به صورت خانوادگی دیده میشود.
مصرف دخانیات و الکل.
سیگار کشیدن شاید به دلیل تغییرات میکروسکوپی در رگ های خونی با افزایش خطر انقباض دوپویترن در ارتباط است. مصرف الکل همچنین با دوپویترن مرتبط است .
دیابت.
گزارش شده که مبتلایان به دیابت در معرض خطر انقباض دوپویترن هستند .
عوارض
انقباض دوپویترن می تواند کارکردهای خاص استفاده از دست را برای شما دشوار کند. از آنجایی که انگشت شست و اشاره معمولاً تحت تأثیر قرار نمی گیرند بسیاری از افراد در فعالیت های حرکتی مانند نوشتن ناتوانی زیادی ندارند. اما با پیشرفت بیماری دوپویترن می تواند توانایی شما را در باز کردن کامل دست، گرفتن اشیاء بزرگ و یا بردن دست در مکانهای باریک محدود کند.
تشخیص
در بیشتر موارد پزشکان می توانند انقباض دوپویترن را با توجه به ظاهر دستان شما تشخیص دهند. آزمایش های دیگر بندرت لازم است.
پزشک شما دست های شما را با یکدیگر مقایسه کرده و وجود چین و چروک را در پوست کف دست شما بررسی می کند. او همچنین قسمت هایی از کف دست و انگشتان شما را فشار می دهد تا وجود گره های سخت شده یا نوار بافتی را بررسی کند.
پزشک شما ممکن است بررسی کند که آیا شما می توانید دست خود را روی سطح صاف قرار دهید یا خیر. عدم توانایی صاف کردن کامل انگشتان نشانه انقباض دوپویترن است .
درمان
اگر بیماری به آرامی پیشرفت کند باعث درد نمی شود و تأثیر کمی در توانایی شما در استفاده از دستان خود برای کارهای روزمره دارد و ممکن است نیازی به درمان نداشته باشید.
درعوض می توانید صبر کنید و ببینید که آیا پیمان دوپویترن پیشرفت می کند یا خیر .
ممکن است بخواهید پیشرفت بیماری را با آزمایش tabletop انجام دهید که می توانید به تنهایی انجامش دهید.
درمان شامل از بین بردن یا جدا کردن تارهایی است که انگشتان را به سمت کف دست می کشند. این کار را از راه های گوناگون می توان انجام داد. انتخاب روش بستگی به شدت علائم شما و سایر مشکلات سلامتی شما دارد.
درمان با سوزن
در این روش از سوزنی استفاده می شود که درون پوست شما وارد می شود تا نوار بافتی که انگشت را منقبض می کند بشکند. انقباضها اغلب عود می کنند اما این روش قابل تکرار است.
مهمترین مزیت تکنیک سوزن زنی این است که هیچ برشی وجود ندارد و می توان همزمان بر روی چندین انگشت نیز انجامش داد و معمولاً بعد از آن احتیاج بسیار کمی به فیزیوتراپی وجود دارد. ضرر اصلی این روش است که در بعضی از نقاط انگشت قابل استفاده نیست زیرا می تواند به عصب یا تاندون آسیب برساند.
تزریق آنزیم
تزریق نوعی آنزیم به طناب محکم در کف دست شما می تواند آن را نرم و ضعیف کند و به پزشک شما اجازه می دهد بعداً برای شکستن سفتی نوار و صاف کردن انگشتان دست شما تلاش کند. FDA برای این منظور کلاژناز کلستریدیوم هیستولیتیکوم ( Xiaflex ( را تأیید کرده است . مزایا و مضرات تزریق آنزیم شبیه سوزن زنی است.
عمل جراحی
گزینه دیگر برای مبتلایان به بیماری پیشرفته که عملکرد محدود و بیماری در حال پیشرفت دارند برداشتن بافت کف دست شما با جراحی است. مهمترین مزیت عمل جراحی این است که منجر به آزادسازی کامل تر و طولانی تر از آنچه در روش های سوزنی یا آنزیم میبینیم می شود. مشکل اصلی این است که معمولاً فیزیوتراپی بعد از عمل مورد نیاز است و بهبودی مدت زمان بیشتری طول می کشد.
در برخی موارد شدید به ویژه اگر جراحی نتواند مشکل را اصلاح کند جراحان تمام بافتهایی را که احتمالاً در معرض انقباض دوپویترن قرار دارند از جمله پوست متصل شده را از بین می برند. در این موارد برای پوشاندن زخم باز پیوند پوستی لازم است. این جراحی پرخطرترین گزینه است و طولانی ترین زمان بهبودی را دارد. بیماران معمولاً بعد از آن ماهها نیاز به فیزیوتراپی شدید دارند.
سبک زندگی و داروهای خانگی
اگر شما انقباض خفیف دوپویترن دارید می توانید از دست خود محافظت کنید:
- با پوشاندن دستگیره ها با عایق لوله یا نوار کوسن از چنگ زدن به ابزارهای محکم خودداریکنید.
- استفاده از دستکش با پدهای ضخیم در هنگام انجام کارهای سنگین
با این وجود علی رغم این اقدامات احتیاطی ممکن است وضعیت شما ادامه یابد یا بدتر شود.
