افزایش مایع آمنیوتیک تحت عنوان (Polyhydramnios (pol-e-hi-DRAM-nee-os ذکر می شود. مایعی که جنین را در دوران بارداری در رحم احاطه می کند. پلی هیدرامنیوس در حدود ۱ تا ۲ درصد از بارداری ها رخ می دهد.
بیشتر موارد پلی هیدرامنیوس خفیف بوده و ناشی از افزایش تدریجی مایعات آمنیوتیک در نیمه دوم بارداری است. پلی هیدرامنیوس شدید ممکن است باعث تنگی نفس، زایمان زودرس یا علائم دیگر شود.
اگر به پلی هیدرامنیوس مبتلا شده باشید، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما به دقت مانع از بارداری شما می شود تا از عوارض جلوگیری کند. درمان این وضعیت بستگی به شدت آن دارد. پلی هیدرامنیوس خفیف ممکن است به تنهایی از بین برود. افزایش مایع آمنیوتیک در حالت شدید ممکن است نیازمند ظارت دقیق تری باشد.
علائم
علائم پلی هیدرامنیوس ناشی از فشار در داخل رحم و روی اندام های مجاور است.
پلی هیدرامنی خفیف ممکن است علائم کمی داشته باشد. پلی هیدرامنیوس شدید ممکن است موارد زیر را باعث شود:
تنگی نفس یا عدم توانایی در تنفس
تورم در اندام تحتانی و دیواره شکم
ناراحتی رحم یا انقباضات
جابه جایی جنین مثال: زایمان بریچ
اگر رحم شما بیش از حد بزرگ شده باشد و پزشک شما در تشخیص کودک مشکل داشته باشد، ارائه دهنده خدمات درمانی شما ممکن است به افزایش مایع آمنیوتیک شک کند.
علل افزایش مایع آمنیوتیک
برخی از علل شناخته شده پلی هیدرامنیوس عبارتند از:
نقص هنگام تولد که بر دستگاه گوارش یا سیستم عصبی مرکزی کودک تأثیر می گذارد.
دیابت مادر
دوقلو های همسان – عارضه احتمالی حاملگی دوقلو که در آن یکی از آن ها خون زیادی دریافت می کند و دیگری خیلی کم
کمبود گلبول های قرمز در کودک (کم خونی جنین)
ناسازگاری خون بین مادر و نوزاد
عفونت در دوران بارداری
با این حال اغلب، علت پلی هیدرامنیوس مشخص نیست.
عوارض پلی هیدرامنیوس
افزایش مایع آمنیوتیک با موارد زیر همراه است:
زایمان زودرس
پارگی زودرس غشای آمنیوتیک – وقتی آب موجود در کیسه آمنیوتیک زود تر از حد می آید.
دکولمان جفت– وقتی جفت قبل از زایمان از دیواره داخلی رحم جدا می شود.
پرولاپس بند ناف – هنگامی که بند ناف در داخل واژن پیش از کودک فرو می رود.
سزارین
زایمان زودرس
خونریزی شدید به دلیل کمبود کشش عضله رحم بعد از زایمان
هرچه پلی هیدرامنیوس زودتر در بارداری رخ دهد و هرچه مقدار مایعات آمنیوتیک بیش از حد بیشتر باشد، احتمال بروز عوارض بیشتر خواهد بود.
تشخیص افزایش مایع آمنیوتیک
اگر ارائه دهنده خدمات درمانی شما به افزایش مایع آمنیوتیک مشکوک باشد، سونوگرافی جنینی را انجام می دهد. در این تست از امواج صوتی با فرکانس بالا برای تولید تصاویر کودک شما در مانیتور استفاده می شود.
اگر سونوگرافی اولیه شواهدی از پلی هیدرامنیوس نشان دهد، ارائه دهنده خدمات درمانی شما ممکن است سونوگرافی دقیق تر را انجام دهد. به طور دقیق مایعات اطراف جنین را اندازه گیری می کنند تا میزان مایعات آمنیوتیک (AFV) را تخمین زنند. مقدار۸AFV سانتی متر یا بیشتر، پلی هیدرامنیوس را نشان می دهد.
یک روش جایگزین برای اندازه گیری مایع آمنیوتیک اندازه گیری بزرگترین قسمت از چهار قسمت خاص رحم شما است. مجموع این اندازه گیری ها شاخص مایعات آمنیوتیک (AFI) است. AFI با ضخامت ۲۵ سانت یمتر یا بیشتر نشانگر پلی هیدرامنیوس است. ارائه دهنده خدمات درمانی شما همچنین برای تشخیص یا رد نقایص هنگام تولد و سایر عوارض از سونوگرافی دقیق استفاده خواهد کرد.
در صورت تشخیص پلی هیدرامنیوس، ارائه دهنده خدمات درمانی ممکن است آزمایش های اضافی را ارائه دهد. آزمایش بر اساس عوامل خطر شما ، قرار گرفتن در معرض عفونت و ارزیابی های قبلی کودک انجام می شود. آزمایش های اضافی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
آزمایش خون: آزمایش خون برای بیماری های عفونی مرتبط با پلی هیدرامنیوس ممکن است ارائه شود.
آمنیوسنتز: آمنیوسنتز روشی است که طی آن، نمونه ای از مایع آمنیوتیک – که شامل سلول های جنین و مواد شیمیایی مختلف تولید شده توسط کودک است – برای آزمایش از رحم خارج می شود. آزمایش ممکن است شامل تجزیه و تحلیل کاریوتیپ باشد، که برای غربالگری کروموزوم کودک به دلیل ناهنجاری ها مورد استفاده قرار می گیرد.
اگر به پلی هیدرامنیوس مبتلا شده باشید، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما از نزدیک بر بارداری شما نظارت خواهد کرد. نظارت ممکن است موارد زیر را شامل شود:
تست استرس این آزمایش چگونگی واکنش ضربان قلب کودک هنگام حرکت را بررسی می کند. در حین انجام آزمایش، برای اندازه گیری ضربان قلب کودک، یک وسیله مخصوص روی شکم خود می پوشید. ممکن است از شما خواسته شود که چیزی را بخورد یا بنوشید تا کودک فعال شود. برای بیدار کردن نوزاد و تشویق حرکت ممکن است از وسیله ای مانندbuzzer استفاده شود.
مشخصات بیوفیزیکی در این آزمایش از سونوگرافی استفاده می شود تا اطلاعات بیشتری در مورد تنفس، کشش و حرکت کودک و همچنین میزان مایعات آمنیوتیک در رحم شما ارائه گردد. ممکن است با تست استرس ترکیب شود.
درمان پلی هیدرامنیوس
موارد خفیف پلی هیدرامنیوس به ندرت نیاز به درمان دارد و ممکن است به تنهایی از بین برود. حتی مواردی که باعث ناراحتی می شوند معمولاً بدون مداخله قابل کنترل هستند.
در موارد دیگر، درمان یک بیماری زمینه ای – مانند دیابت – ممکن است به برطرف شدن پلی هیدرامنیوس کمک کند.
اگر زایمان زودرس، تنگی نفس یا درد شکم را تجربه می کنید، ممکن است به درمان نیاز داشته باشید.
درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:
تخلیه مایع آمنیوتیک اضافی ارائه دهنده خدمات درمانی شما ممکن است از آمنیوسنتز برای بیرون کشیدن مایع آمنیوتیک اضافی از رحم استفاده کند. این روش کمی از عوارض مربوطه، از جمله زایمان زودرس، دکولمان جفت و پارگی زودرس غشاها را به همراه دارد.
دارو ارائه دهنده خدمات درمانی شما ممکن است برای کاهش تولید ادرار جنین و حجم مایعات آمنیوتیک، از داروی ایندومتاسین (ایندوکین) تجویز کند. ایندومتاسین قبل از ۳۱ هفته بارداری توصیه نمی شود. با توجه به خطر ابتلا به مشکلات قلبی جنین، ممکن است قلب کودک شما با اکوکاردیوگرام جنین و سونوگرافی داپلر کنترل شود. عوارض جانبی دیگر ممکن است شامل تهوع، استفراغ، رفلاکس اسید و التهاب غده معده (گاستریت) باشد.
بعد از درمان، پزشک شما هنوز هم می خواهد سطح مایعات آمنیوتیک شما را تقریباً هر یک تا سه هفته کنترل کند.
اگر شما پلی هیدرامنیوز خفیف تا متوسط داشته باشید، احتمالاً می توانید در ۳۹ یا ۴۰ هفته زایمان کنید. اگر پلی هیدرامنیوز شدید دارید، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی در مورد زمان مناسب زایمان، برای جلوگیری از عوارض برای شما و کودک خود صحبت خواهد کرد.
Polyhydramnios می تواند یک دوران نگران کننده در دوران بارداری باشد. با ارائه دهنده مراقبت از بارداری خود اطمینان حاصل کنید که شما و نوزادتان بهترین مراقبت ممکن را داشته باشید.
آمادگی برای قرار ملاقات
احتمالاً با ارائه دهنده خدمات مراقبت بارداری خود صحبت را شروع می کنید. در اینجا برخی از اطلاعات به شما کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید و از پزشک انتظارات خود را بدانید.
آنچه شما می توانید انجام دهید.
قبل از قرار ملاقات:
علائمی را که تجربه می کنید بنویسید، از زمان شروع آن ها و تغییر در طول زمان.
اطلاعات كليدي شخصي، از جمله شرايط پزشكي ديگر را كه تحت درمان قرار مي گيريد بنويسيد.
لیستی از تمام داروها، ویتامین ها یا مکمل هایی که مصرف می کنید تهیه کنید.
از یک دوست یا یکی از اعضای خانواده بخواهید در صورت امکان با قرار ملاقات شما را همراهی کنند. داشتن شخص دیگری در آنجا ممکن است به شما کمک کند موردی را فراموش نکنید.
سوالاتتان را بنویسید.
تهیه لیستی از سوالات به شما کمک می کند تا از پزشک خود بهترین استفاده را ببرید.
در مورد پلی هیدرامنیوس، برخی از سؤال های اساسی که باید مطرح شود عبارت اند از:
به چه نوع تست هایی نیاز دارم؟ چه زود نیاز به آزمایش دارم؟
چه روش درمانی را پیشنهاد می کنید؟
آیا باید فعالیت هایم را محدود کنم؟
چه علائم و نشانه های اضطراری را باید در خانه نظارت کنم؟
این شرایط چگونه می تواند بر کودک من تأثیر بگذارد؟
اگر دوباره باردار شوم، آیا این اتفاق دوباره می افتد؟
آیا اطلاعات چاپی دارید که بتوانم با خود ببرم؟ برای کسب اطلاعات بیشتر چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟
چه انتظاری از پزشک دارید
پزشک شما به احتمال زیاد یک معاینه فیزیکی را انجام داده و برخی آزمایشات را انجام می دهد، از جمله معاینه سونوگرافی. او همچنین ممکن است چندین سؤال از شما بپرسد ، مانند:
از چه زمانی شروع به تجربه علائم کردید؟
آیا علائم شما مداوم بوده یا گاه به گاه؟
آیا تنگی نفس دارید؟
آیا شما احساس سرگیجه می کنید؟
آیا متوجه افزایش تورم شده اید؟ به نظر می رسد بیشتر از حد معمول مایعات را حفظ می کنید؟
به نظرشما علایم خوش خیم است یا بدخیم؟
