گال یک بیماری پوستی بسیار مسری است که توسط کنه بسیار کوچکی به نام Sarcoptes scabiei ایجاد می شود. این کنه ها می توانند در پوست فرو رفته و تخم‌گذاری کنند. هنگامی که تخمها بیرون می آیند ، کنه های جدید روی پوست خزیده و سوراخ های جدید ایجاد می کنند.
این امر باعث خارش شدید پوست به خصوص در هنگام شب می شود. همچنین ممکن است تاول های کوچک یا برجسته قرمز روی پوست مشاهده شوند. همچنین در نواحی چین خورده پوست مانند زانو ، بازو ، پستان یا اندام تناسلی بثورات ایجاد می کنند.
با اینکه گال از طریق تماس جنسی قابل انتقال است ، اما معمولاً از طریق تماس غیرجنسی و تماس پوست به پوست منتقل می شود.
چگونه گال از طریق تماس جنسی انتقال می‌یابد؟
گال می تواند از طریق تماس نزدیک بدن یا تماس جنسی با فردی که آلوده است منتقل شود. همچنین اگر مدت طولانی در معرض مبلمان ، لباس یا ملحفه آلوده باشید ، احتمال ابتلا به گال را خواهید داشت. گال بعضی اوقات با شپش عانه اشتباه گرفته می شود زیرا هر دو بیماری علائم مشابهی ایجاد می کنند.
اما بر خلاف سایر عفونت های مقاربتی ، کاندوم ، سد دندانی و روش های محافظت در برابر گال موثر نیستند. اگر شما یا پارتنرتان گال دارید ، هر دو باید تحت درمان قرار بگیرید تا از انتقال مجدد بیماری به یکدیگر جلوگیری کنید.
راه‌های دیگر انتقال گال
گال به طور معمول در اثر تماس مستقیم پوست به پوست با کسی که گال دارد ، گسترش می یابد و معمولاً تماس برای گسترش گال باید طولانی شود. این بدان معناست که بعید است از آغوش کوتاه یا دست دادن دچار گال شوید.
این نوع تماس نزدیک بین افراد یک خانه یا در شرایط زیر اتفاق می‌افتد:
- خانه های سالمندان
- بیمارستانها
- کلاسهای درس
- مهدکودک‌ها
- خوابگاه ها و اقامتگاه های دانشجویی
- کمدهای ورزشی و باشگاه
- زندانها
به اشتراک گذاشتن وسایل شخصی که با پوست تماس مستقیم دارند، مانند لباس ، حوله و ملافه نیز می تواند نوعی گال با نام گال پوستی را به دیگران منتقل کند. گال پوستی بیشتر افرادی با سیستم ایمنی ضعیف را تحت تأثیر قرار می دهد.
درمان
درمان گال از طریق استفاده از کرم و لوسیون ها صورت می گیرد. شرکای جنسی اخیر و هر کسی که با شما زندگی می کند نیز باید تحت درمان قرار بگیرند ، حتی اگر علائم و نشانه های گال را نشان ندهند.
احتمالا پزشک توصیه کند بعد از استحمام یا دوش گرفتن ، دارو را روی تمام پوست خود از گردن تا پاها استفاده کنید. همچنین برخی از داروها را می توان روی موها و پوست صورت نیز استفاده کرد.
بخاطر داشته باشید که این درمانهای موضعی غالباً باید حداقل به مدت ۸ تا ۱۰ ساعت در یک نوبت باقی بمانند ، بنابراین از استفاده آن قبل از دوش گرفتن خودداری کنید. بسته به نوع داروی مورد استفاده یا ظهور بثورات جدید ممکن است لازم باشد چندین روش درمانی انجام دهید.
بعضی از داروهای مورد استفاده عبارتند از:
- کرم پرمترین
- لوسیون لیندان
- کروتامیتون
- ایورمکتین (استرومکتول)
- پماد سولفور
همچنین ممکن است پزشک برای کاهش برخی علامت ها از جمله خارش داروها و درمان های خانگی تجویز کند،مانند:
- آنتی هیستامین ها
- لوسیون کالامین
- استروئیدهای موضعی
- آنتی بیوتیک ها
آکادمی پوست آمریکا برای از بین بردن کنه ها و جلوگیری از ابتلا به گال ، توصیه می کند که تمام لباس ها ، ملافه ها و حوله ها را بشویید و همچنین کل خانه خود را از جمله مبلمان را با جاروبرقی پاکسازی کنید.
کنه ها معمولاً بیش از ۴۸ تا ۷۲ ساعت دور از میزبان زنده نمی مانند و اگر ۱۰ دقیقه در معرض دمای ۱۲۲ درجه فارنهایت (۵۰ درجه سانتیگراد) قرار بگیرند ، می میرند.
بیماری تا چه زمانی مسری است؟
اگر قبلاً هرگز مبتلا به گال نشده باشید ، علائم شما ممکن است چهار تا شش هفته طول بکشد تا شروع به ظاهر شدن کند. اما اگر ابتلای قبلی به گال داشته باشید ، معمولاً طی چند روز اولعلائم آن را مشاهده خواهید کرد. گال حتی قبل از اینکه علائم را مشاهده کنید مسری است.
کنه ها می توانند تا مدت یک تا دو ماه بر روی بدن فرد زنده بمانند و گال تا زمان درمان مسری است. در طی چند ساعت از شروع درمان ، مایت ها باید از بین بروند و بیشتر افراد می توانند ۲۴ ساعت پس از درمان به محل کار یا مدرسه خود بازگردند.
پس از درمان گال ، ممکن است بثورات شما برای سه یا چهار هفته دیگر ادامه یابد. اگر چهار هفته پس از اتمام درمان هنوز بثورات پوستی دارید یا بثورات جدید ایجاد می شود ، به پزشک خود مراجعه کنید.
