ساکروایلئیت نوعی التهاب در یک یا هر دو مفصل ساکروایلیاک، یعنی جایی که ستون فقرات و لگن به یکدیگر متصل می شوند، است. ساکروایلئیت می تواند باعث ایجاد درد در باسن یا کمر شود. همچنین می تواند به سمت یک یا هر دو پا نیز گسترش یابد. ایستادن طولانی مدت یا بالا رفتن از پله می تواند درد را تشدید کند.
تشخیص ساکروایلئیت ممکن است سخت باشد؛ زیرا می تواند با دلایل دیگر کمردرد اشتباه گرفته شود. این بیماری به دسته ای از بیماریها مرتبط می شود که باعث آرتروز التهابی ستون فقرات می گردد. درمان شامل فیزیوتراپی و داروها است.
علائم ساکروایلئیت
درد همراه با ساکروایلئیت معمولاً در ناحیه باسن و کمر رخ می دهد. همچنین می تواند بر پاها، کشاله ران و حتی پا نیز تأثیر بگذارد. درد ساکروایلئیت با موارد زیر تشدید می شود:
- ایستادن طولانی مدت
- تحمل وزن بیشتر بر روی یک پا نسبت به پای دیگر
- بالا رفتن از پله
- در حال دویدن
- قدمهای بزرگ
علت ساکروایلئیت
دلایل اختلال عملکرد مفصل ساکروایلیاک عبارتند از:
- آسیب تروماتیک: ضربه ناگهانی مانند تصادف با وسیله نقلیه موتوری یا سقوط می تواند به مفاصل ساکروایلیاک آسیب برساند.
- آرتروز: ساییدگی مفصل (آرتروز) می تواند در مفاصل ساکروایلیاک رخ دهد، همانطور که اسپوندیلیت آنکیلوزان، نوعی آرتریت التهابی است که ستون فقرات را تحت تأثیر قرار می دهد.
- بارداری: مفاصل ساکروایلیاک باید کشیده شوند تا فرآیند زایمان صورت گیرد. اضافه وزن و تغییر در راه رفتن در دوران بارداری می تواند باعث ایجاد فشار اضافی در این مفاصل و سایش غیر طبیعی شود.
- عفونت: در موارد نادر، مفصل ساکروایلیاک می تواند عفونت کند.
عوارض ساکروایلئیت
ساکروایلئیت نیز مانند سایر بیماری هایی که باعث درد مزمن می شوند، می تواند منجر به بی حالی و بی خوابی شود.
تشخیص ساکروایلئیت
در طول معاینه فیزیکی، پزشک ممکن است سعی کند علت درد را با فشار دادن نقاطی روی باسن تشخیص دهد. همچنین پزشک، ممکن است پاهای بیمار را به حالت های مختلف حرکت دهد تا مفاصل ساکروایلیاک تحت فشار قرار گیرد.
- آزمایشات تصویربرداری: با اشعه ایکس از لگن می توان نشانه هایی از آسیب به مفصل ساکروایلیاک را بدست آورد. اگر احتمال اسپوندیلیت آنکیلوزان وجود داشته باشد، پزشک ممکن است درخواست MRI کند.
- تزریق ماده بی حس کننده: از آنجا که کمردرد می تواند دلایل زیادی داشته باشد، ممکن است پزشک برای تشخیص از تزریق بی حس کننده (بیهوشی) استفاده کند. به عنوان مثال، اگر چنین تزریق به مفصل ساکروایلیاک، درد را از بین ببرد، احتمالاً مشکل از مفصل ساکروایلیاک است. با این حال، داروی بی حس کننده می تواند به بافتهای اطراف نیز نشت کند و این می تواند میزان اطمینان آزمایش را کاهش دهد.
- درمان به علائم و نشانه های شما و همچنین علت ایجاد ساکروایلئیت بستگی دارد.
داروها
بسته به علت درد، پزشک ممکن است موارد زیر را توصیه کند:
- مسکن ها: اگر داروهای مسکن بدون نسخه تسکین کافی ندهند، ممکن است پزشک نسخه های موثرتری از این نوع داروها را تجویز کند.
- شل کننده عضلات: داروهایی مانند سیکلوبنزاپرین ممکن است به کاهش اسپاسم عضلانی که اغلب با ساکروایلئیت مرتبط است، کمک کند.
- مهار کننده های TNF : مهارکننده های فاکتور نکروز تومور، اغلب باعث تسکین ساکروایلئیت و اسپوندیلیت آنکیلوزان می شود.
درمان ساکروایلئیت
پزشک یا فیزیوتراپیست می تواند به بیمار در یادگیری حرکات کششی برای افزایش یا حفظ انعطاف پذیری مفاصل و تقویت عضلات کمک کند.
روش های جراحی و سایر روش ها
اگر روش های درمان غیرتهاجمی جواب ندهد، پزشک روشهای دیگری پیشنهاد میکند:
- تزریقات مفصلی: برای کاهش التهاب و درد می توان کورتیکواستروئیدها را به مفصل تزریق کرد. البته تزریق مفصلی سالانه فقط چند بار انجام می شود؛ زیرا استروئیدها می تواند استخوان و تاندون مفصل را تضعیف کنند.
- عصب کشی رادیوفرکانس: انرژی رادیوفرکانس می تواند باعث آسیب یا از بین بردن بافت عصبی درد شود.
- تحریک الکتریکی: قرار دادن یک محرک الکتریکی در استخوان خاجی می تواند به کاهش درد ناشی از ساکروایلئیت کمک کند.
- همجوشی مفصل: عمل جراحی درمان ساکروایلئیت به ندرت انجام می شود. جوش خوردن دو استخوان همراه با یک قطعه فلزی می تواند درد ساکروایلیت را کاهش دهد.
شیوه زندگی و درمان های خانگی
- درمان های خانگی برای درد ساکروایلئیت شامل موارد زیر است:
- مسکن های بدون نسخه: داروهایی مانند ایبوپروفن و استامینوفن ممکن است به تسکین درد همراه با ساکروایلئیت کمک کند. برخی از این داروها می توانند باعث ناراحتی معده یا مشکلات کلیوی یا کبدی شوند. سازمان غذا و دارو اخیراً در مورد افزایش خطر حمله قلبی و سکته مغزی در اثر مصرف داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی، مانند ایبوپروفن، هشدار داده است.
- سرما و گرما: سرما و گرمای متناوب میتواند به تسکین درد ساکروایلیاک کمک کند.
- سایر موارد: تصحیح یا اجتناب از فعالیتهایی که درد را بدتر می کنند، می تواند باعث کاهش التهاب مفاصل ساکروایلیاک شود. حفظ حالت متعادل و مناسب بدن بسیار اهمیت دارد.
آمادگی برای ویزیت پزشک
بیمار احتمالاً روند درمان خود را با مراجعه به ارائه دهنده مراقبت های اولیه شروع کند. وی ممکن است بیمار را به یک روماتولوژیست یا یک جراح ارتوپدی ارجاع دهد.
آنچه می توان انجام داد
هنگام ویزیت پزشک، سوالاتی از این قبیل بپرسید: آیا کاری لازم است از قبل انجام دهید، مثلاً ممانعت از غذا خوردن قبل از انجام یک آزمایش خاص.
لیستی از این موارد تهیه کنید:
- علائم بیماری، از جمله علائمی که با دلایل مراجعه به پرشک ارتباطی ندارند
- اطلاعات کلیدی اصلی، از جمله استرس زیاد، تغییرات اخیر زندگی و سابقه پزشکی خانواده، به ویژه اگر کسی از خانواده نزدیک بیمار علائم مشابه داشته باشد.
- تمام داروها ، ویتامین ها یا سایر مکمل های مصرفی با دوزها
سوالاتی که می توانید از پزشک خود بپرسید
در صورت امکان، یکی از اعضای خانواده یا دوست خود را همراه داشته باشید تا در بخاطر سپردن اطلاعات به شما کمک کند.
برخی از سوالاتی که باید از پزشک بپرسید:
- چه چیزی احتمالاً باعث بروز علائم شده است؟
- دلایل بیماری چه میتواند باشد؟
- به چه آزمایشاتی نیاز دارم؟
- آیا شرایط من موقتی است یا مزمن؟
- بهترین اقدام چیست؟
- روش های اصلی درمان که شما پیشنهاد می کنید چیست؟
- چگونه می توانم این شرایط را با سایر شرایط سلامتی خود به بهترین وجه کنترل کنم؟
- آیا محدودیت هایی وجود دارد که لازم باشد آنها را انجام دهم؟
- آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟
- آیا بروشور یا سایر مطالب چاپی وجود دارد که بتوانم داشته باشم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟
- از پرسیدن سوالات دیگر اجتناب نکنید.
چه انتظاری از پزشک خود دارید
پزشک از شما سوالاتی از این قبیل خواهد پرسید:
- علائم بیماری از چه زمانی شروع شده است؟
- آیا علائم بیماری مداوم است یا گاه به گاه؟
- درد دقیقاً کجاست و شدت آن چقدر است؟
- چه نوع فعالیتی درد را بدترمی کند یا کاهش می دهد؟
عالی بود