بسیار گرم و داغ، به اندازه‌ای که دره مرگ خوانده شود! این پارک ملی که در جنوب شرقی کالیفرنیا واقع شده‌است در تاریخ ۱۶ آگوست سال ۲۰۲۰ به ۱۳۰ درجه فارنهایت (۵۴ درجه سانتیگراد) رسید که گرم ترین دمای رسمی ثبت شده بر روی زمین است. دانشمندان آب و هوا هنوز در پی تایید کتبی رکورد شکسته شده به عنوان گرمترین نقطه زمین هستند. اگر این رکورد دمایی به تایید برسد (فرایندی که می تواند ماه‌ها به طول بینجامد)، بالاترین دمایی خواهد بود که تاکنون بر روی کره زمین به ثبت رسیده است.
البته دره مرگ نیازی به تایید رسمی ندارد تا نشان دهد این بیابان محلی در حال سرخ شدن و پختن (!) است. حرارت معادل ۱۳۰ درجه فارنهایت همان دماییست که آشپزها به عنوان دمای داخلی گوشت نیمه پخته و استیک شده از آن یاد می‌کنند! این درحالیست که در ژوئیه ۱۹۱۳، دره مرگ رکورد غیررسمی ۱۳۴ درجه فارنهایت را به ثبت رسانید و دارای تابستان‌هایی با متوسط دمای بالای ۱۰۰ درجه فارنهایت (۳۷٫۷ درجه سانتیگراد) می‌باشد.
اما جنبه‌های شگفت انگیز دره مرگ به دمای بسیار بالای آن ختم نمی‌شود. این منطقه همچنین پایین‌ترین و خشک‌ترین ناحیه در آمریکای شمالی است. پایین ترین نقطه آن، حوضه بدواتر است که در ۲۸۲ فوتی (۸۶ متر) پایین سطح دریا می‌باشد. (برای درک بهتر این قضیه بهتر است بدانید حداکثر عمق پذیرفته شده برای غواصی، ۲۰۰ فوت (۶۱ متر) زیر دریا است).
این دره همچنین با دریافت «صفر اینچ» باران در سال‌های ۱۹۲۹ و ۱۹۵۳ و تنها ۰٫۶۴ اینچ (۱٫۶ سانتی متر) باران بین سال های ۱۹۳۱ تا ۱۹۳۴ به مدت ۴۰ ماه به عنوان خشک‌ترین ناحیه نیز شناخته می‌شود.
علت گرمی دره مرگ چیست؟
این پارک با مساحت حدود ۳٫۴ میلیون جریب (۱٫۳ میلیون هکتاری) شامل دره‌ایست که توسط مناظری مانند بیابان، زمین‌های نمک، تپه‌های شنی و کوه‌ها احاطه شده است. همین مناظر هستند که باعث ایجاد گرمای غیرقابل تحمل دره مرگ در تابستانی تا ۱۲۰ درجه فارنهایت (۴۸ درجه سانتیگراد) می‌شود. پوشش گیاهی ضعیف و هوای صاف و خشک، زمینه را برای اثر گرمای نور خورشید بر روی کف بیابان فراهم می‌کنند. گرمایی که به زمین تابش می‌کند ابتدا در دره عمق دره به دام می‌افتد؛ سپس به سمت بالا حرکت می‌کند و آنجا توسط مرز کوهستانی دره مرگ به دام می‌افتد. پس از آن هوای گرم به دام افتاده مجددا نزول می کند و با چرخه دمایی نواحی پایین‌تر، گرم تر هم می شود.
شاید به نظر برسد چنین درجه حرارت بالایی شکنجه‌ای بیشتر نمی‌تواند باشد، اما دره مرگ بسیار بیشتر از یک «کوره» برای مادر طبیعت است. پارک عظیمی که در این منطقه وجود دارد به عنوان بزرگترین پارک ملی جنوب آلاسکا شناخته شده و تنها در سال ۲۰۱۹ حدود ۱٫۷ میلیون بازدید کننده را به خود جلب کرده‌است. در ادامه مطلب پنج مورد از جذابیت‌های این ناحیه آورده شده‌است که تیترهای مربوط به حرارت بالا دره مرگ به این شگفتی‌ها اشاره نمی‌کنند.
۱: رنگ‌های شگفت انگیز دره مرگ
طلوع خورشید و غروب آن این بیابان را از انواع رنگ‌های گرم پر می‌کند، اما رنگ‌های دره مرگ فراتر از سپیده دم و غروب خورشید است. برگرفته از Artist’s Drive ، گسترش کوه‌ها در مسافتی معادل ۹ مایل (۱۴.۴ کیلومتر) دور تا دور این ناحیه، رنگ‌هایی را پدید می‌آورد که گویی با اسپری نقاشی شده‌اند. این کوه‌ها و رنگ‌ها نتیجه ژئولوژي وحشی و فوق العاده دره مرگ است. رنگ های صورتی، بنفش، تیل و آبی این ناحیه ناشی از اکسیداسیون فلزات موجود در کوه‌های سیاه این دره است. این رنگ‌ها را می‌توان به خوبی در “Artist’s palette” که نمودی زیبا از گسترش کوه‌های سیاه را به تصویر کشیده‌است، مشاهده کرد. این اثرات هنری بیشتر از این که تنها یک تصویر زیبا باشند، اثباتی برای تاریخچه وحشی و پر از آتشفشانی دره مرگ هستند.
۲: بهترین مکان برای خیره شدن به ستاره‌ها
شب‌های دره مرگ، آسمان بسیار صاف و عاری از آلودگی‌های نورهای شهری می‌شود. این منظره یکی از چندین دلایلیست که دره مرگ را به منطقه‌ای شگفت‌انگیز برای عاشقان ستاره‌ها تبدیل می‌کند. به گفته ریچل اوربان، بنیان گذار Bindlestiff Tours که اجرای ماجراهای گروه کوچک دره مرگ را به عهده دارد، آسمان این منطقه و ستاره‌های آن یکی از فریبنده ترین ویژگی‌های این پارک است.
ایمیلی به نوشته اوربان به شرح زیر می‌باشد:
دره مرگ را می‌توان پارک آسمان تاریک نامید! این منطقه به اندازه کافی دور از هر گونه آلودگی‌های نور شهری (حتی لاس وگاس) می‌باشد. به نظر من دره مرگ بهشت ستاره شناسان است. اگر شب مناسبی را انتخاب کنید می‌توانید راه شیری را به وضوح ببینید.
برای تجلیل از آسمان تاریک دره مرگ در شب، این مکان سالانه میزبان جشنواره‌های «آسمان تاریک» است. آنچه در این فستیوال‌ها صورت می‌پذیرد شامل پیاده روی های گروهی، اجتماعات آستروفوتوگرافی (عکاسی از اخترها) ، جشن‌های ستاره و گفت و گوهای رنجرها می‌شود.
۳: منظره‌ای علمی-تخیلی و باور نکردنی
مناظر دره مرگ به تنهایی مانند پس زمینه یک فیلم علمی-تخیلی به نظر می رسد. به همین دلیل است که تولید کنندگان فیلم «جنگ ستارگان» بخش‌هایی از “قسمت چهارم” و “قسمت ششم” را در این منطقه فیلمبرداری کردند. اما ویژگی های زمین شناسی شگفت انگیز آن فراتر از آنچه دیده می‌شود است. در Eureka Dunes، گستره‌ای ۳ مایلی (۴٫۸ کیلومتر) از بلندترین تپه‌های شنی کالیفرنیا، محل تجمع شن‌هاییست که در واقع می توانند «بخوانند». بنا به گفته خدمات پارک ملی، هنگامی که بهمن شن و ماسه در بلندترین تپه به راه می‌افتد، شما می توانید صداهایی را بشنوید که مانند صدای پایپ اورگان (آلت موسیقی) و یا وزوز پهباد است؛ اما این صداها متعلق به شن‌ها و ماسه‌هاست.
اگر بخواهیم به دیگر شگفتی‌های دره مرگ اشاره کنیم، بیاد بیان کنیم که برخی از سنگ‌ها در مرگ دره مسیر صاف سطح زمین به خودی خود حرکت کی‌کنند. هنگامی که سنگ‌ها از بالای کوه‌های نزدیک به پایین غلتیده و وارد این مسیر می‌شوند (مسیر شامل رودخانه‌ای خشک در شمال غربی مرگ دره می‌شود)، به حرکت خود در طول مسیر ادامه داده و در این حین قطعه‌هایی از آن کنده شده و به جا می مانند.
به گزارش ان پی اس، بعضی از سنگ ها تا ۱۵۰۰ فوت (۴۵۷ متر) سفر کرده‌اند. این سنگ‌ها که تحت عنوان “سنگ‌های مسافر دریا” شناخته می‌شوند، فقط در اندازه یک سنگریزه نیست؛ بلکه محدوده‌ای از چند اونس تا صدها پوند را در بر می‌گیرند. به گزارش لایو ساینس، این پدیده زمانی اتفاق می افتد که آب و یخ به مقدار کافی در مسیر شکل می‌گیرند و در نهایت سنگ را به کمک باد ملایم، در طول مسیر گل آلود رود، به حرکت درمی‌آورند.
۴: گیاهات و حیواناتی که با این گرما سازگار شده‌اند
وقتی نام دره مرگ را به این منطقه می‌دهیم، تصور وجود زندگی گیاهی و جانوری در این منطقه نیز دشوار می‌شود. اما واقعیت بر خلاف این است و می‌توان جانداران متنوعی را در این حوالی مشاهده کرد. دره مرگ محل زندگی بیش از ۱۰۰۰ گونه گیاهی و بیش از ۵۰ پستاندار از جمله بز کوهی، خرگوش صحرایی و گرگ صحرایی است. پرندگانی مانند کوکوسان‌ها در این ناحیه در طول تفاوت‌های دمایی فصل‌های مختلف سال زندگی می‌کنند. گونه غیرمعمولی از ماهی‌ها به نام Devil hole pupfish کوچک آبی رنگ، در آب‌هایی با دمای ۹۳ درجه فارنهایت (۳۳ درجه سانتیگراد) در سوراخ شیاطین (ناحیه ای خارج از پارک ملی) زندگی می‌کند.
۵: سلامت و امنیت بازدیدکنندگان در اولویت قرار دارد
اوربان به بازدیدکنندگان از دره مرگ توصیه می‌کند در ماه‌های بین نوامبر و آوریل مراجعه کنند زیرا در این ماه‌ها از گرمای هوا کمی کاسته می‌شود و به ۷۵ درجه فارنهایت (۲۳.۸ درجه سانتیگراد) در ماه نوامبر و ۶۵ درجه فارنهایت (۱۸.۳ درجه سانتیگراد) در ماه دسامبر می‌رسد. او همچنین از مسافران دره مرگ می خواهد که هشدارها را جدی بگیرند. گم شدن در چنین پارک عظیمی بسیار آسان است.
«به جی پی اس خود متکی نباشید، زیرا رشته کوه‌ها ممکن است مانع عمل آن شوند. سیگنال اغلب از دسترس خارج می‌شود و خدمات تلفن همراه نیز با مشکل مواجه می‌شود. از نقشه استفاده کنید و مسیر خود را مشخص نمایید. اگر در گرمترین ماه‌های سال سفر می‌کنید، از مقدار زیادی آب، چادر جهت ایجاد سایه، الکترولیت و تنقلات شور استفاده کنید.»
