آنورگاسمی (Anorgasmia) یک اصطلاح پزشکی است و برای توصیف دشواری مکرر برای رسیدن به ارگاسم پس از تحریک جنسی فراوان استفاده می‌شود. آنورگاسمی در زنان باعث پریشانی خود فرد یا بروز مشکل در رابطه فرد با پارتنرش می‌شود.
شدت ارگاسم در هر فرد متفاوت است و زنان از نظر تعداد دفعات ارگاسم و میزان تحریک مورد نیاز برای تحریک ارگاسم نیز تفاوت‌هایی دارند. بیشتر زنان به درجاتی از تحریک مستقیم یا غیرمستقیم کلیتوریس نیاز دارند و فقط از طریق دخول ارضا نمی‌شوند. به علاوه، ارگاسم فرد اغلب با افزایش سن، مسائل پزشکی یا داروهای مصرفی، تغییر می‌کند.
اگر از اوج ارگاسم‌های خود راضی هستید، هیچ جای نگرانی نیست. با این حال، اگر کمبود ارگاسم یا شدت ارگاسم شما را اذیت می‌کند، بهتر است با پزشک در مورد آنورگاسمی صحبت کنید.
علائم آنورگاسمی زنان
ارگاسم احساس لذت شدید جسمی و رهایی تنش است که همراه با انقباضات غیرارادی و ریتمیک عضلات کف لگن می‌باشد. اما شرایط مانند فیلم‌ها پیش نمی‌رود. نوع احساس ارگاسم در زنان متفاوت است و حتی در یک فرد، می‌تواند در هرارگاسم متفاوت باشد.
طبق تعریف، علائم اصلی آنورگاسمی در زنان به صورت عدم توانایی یا تأخیر طولانی در رسیدن به ارگاسم که برای فرد ناراحت کننده باشد، تعریف می‌شود. آنورگاسمی زنان انواع مختلفی دارد:
- آنورگاسمی مادام العمر (Lifelong anorgasmia): فرد هرگز ارگاسم را تجربه نمی‌کند.
- آنورگاسمی اکتسابی (Acquired anorgasmia): فرد پیش از این ارگاسم داشته، اما اکنون در رسیدن به آن مشکل دارد.
- آنورگاسمی وضعیتی (Situational anorgasmia): فرد تنها در شرایط خاصی می‌تواند ارگاسم داشته باشد، مثلاً تنها هنگام رابطه جنسی دهانی یا خودارضایی (masturbation) یا فقط با یک پارتنر خاص.
- آنورگاسمی جنرالیزه (Generalized anorgasmia): فرد در هر شرایطی یا با هر پارتنری قادر به تجربه ارگاسم نیست.
چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟
اگر در مورد ارگاسم سوالی دارید یا در مورد توانایی رسیدن به ارگاسم نگران هستید، با پزشک خود صحبت کنید.
علت آنورگاسمی در زنان
ارگاسم یک واکنش پیچیده می‌باشد که به عوامل مختلف جسمی، عاطفی و روانی بستگی دارد. مشکل در هر یک از این موارد می‌تواند توانایی فرد در رسیدن به ارگاسم را تحت تأثیر قرار دهد.
علل فیزیکی
طیف گسترده ای از بیماری‌ها، تغییرات جسمی و داروها می‌توانند موجب اختلال در ارگاسم شوند:
- بیماری‌ها: بیماری‌های جدی مانند مولتیپل اسکلروزیس و بیماری پارکینسون و تأثیرات روان شناختی این بیماری‌ها می‌تواند موجب آنورگاسمی در زنان شود
- مسائل مربوط به زنان: جراحی‌های زنان، مانند جراحی رحم یا جراحی‌های سرطان، می‌توانند بر ارگاسم تأثیر بگذارند. همچنین کمبود ارگاسم اغلب با سایر نگرانی‌های جنسی، مانند مقاربت ناخوشایند یا دردناک همراه است.
- داروها: بسیاری از داروهای تجویز شده و بدون نسخه می‌توانند از بروز ارگاسم جلوگیری کنند، از جمله داروهای فشار خون، داروهای روان پزشکی، آنتی هیستامین‌ها و داروهای ضد افسردگی ( به ویژه مهار کننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI).
- الکل و سیگار: مصرف زیاد الکل می‌تواند موجب اختلال در ارضاشدن فرد شود. سیگار کشیدن نیز می‌تواند موجب محدود شدن جریان خون به اندام‌های جنسی شود.
- افزایش سن: با افزایش سن و بروز تغییرات طبیعی در آناتومی، هورمون‌ها، سیستم عصبی و سیستم گردش خون، می‌تواند بر روی فرد اثر بگذارد. کاهش سطح استروژن هنگام ورود به دوره یائسگی و تجربه علائم یائسگی، مانند تعریق شبانه، تغییرات خلقی، می‌توانند بر میل جنسی اثر بگذارند.
علل روانشناختی
بسیاری از عوامل روانشناختی در توانایی ارگاسم فرد نقش دارند، از جمله:
- مشکلات بهداشت روان، مانند اضطراب یا افسردگی
- تصور ضعیفی که فرد از بدن خود در ذهن دارد (body image)
- فشارهای روانی و استرس
- اعتقادات فرهنگی و مذهبی
- خجالت
- احساس گناه در مورد لذت بردن از رابطه جنسی
- سو استفاده جنسی یا عاطفی در گذشته
مسائل مربوط به رابطه
مشکلات زوجین در خارج از اتاق خواب می‌تواند بر روابط جنسی آنها تأثیر بگذارد. مشکلاتی مانند:
- عدم ارتباط با شریک زندگی خود
- درگیری‌های حل نشده
- داشتن ارتباطی ضعیف در مورد نیازها و ترجیحات جنسی
- خیانت یا از بین رفتن اعتماد
- خشونت شریک زندگی
تشخیص آنورگاسمی در زنان
ارزیابی پزشکی برای اختلال ارگاسم زنان معمولاً شامل موارد زیر است:
- سابقه پزشکی کامل: پزشک ممکن است در مورد سابقه جنسی، سابقه جراحی و رابطه فعلی شما سوال کند. اجازه ندهید خجالت کشیدن مانع پاسخ صریح به سوالات شود. این سوالات سرنخ‌هایی درباره علت آنورگاسمی ارائه می‌دهند.
- معاینه بدنی: پزشک احتمالاً یک معاینه عمومی بدنی را برای یافتن علل جسمی آنورگاسمی مانند یک بیماری خاص انجام می دهد. همچنین ممکن است ناحیه تناسلی فرد را از نظر وجود مشکلات جسمی یا آناتومیکی مشخصی معاینه کند.
درمان آنورگاسمی در زنان
درمان آنورگاسمی در زنان به علتِ وجود علائم بستگی دارد. درمان ممکن است شامل تغییر در سبک زندگی، تراپی و دارو درمانی باشد.
تغییر شیوه زندگی و تراپی
برای اکثر زنان، بخش اصلی درمان شامل پرداختن به مشکلات موجود در رابطه و عوامل استرس زای روزمره است. درک بدن و آزمایش انواع تحریکات جنسی نیز می‌تواند کمک کننده باشد.
- بدن خود را بهتر درک کنید: درک آناتومی، چگونگی و مکانی که دوست دارید لمس شوید می‌تواند به رضایت جنسی بهتر منجر شود. اگر به دوره تازه سازی آناتومی دستگاه تناسلی خود نیاز دارید، از دکتر خود یک نمودار بخواهید یا بدن خود را در آینه کاوش کنید.
تحریک با دست یا ویبراتور می‌تواند به فرد در درک این که چه نوع لمسی برای او بهتر است کمک کرده و اطلاعاتی را فراهم کند که می‌توانید با شریک زندگی خود به اشتراک بگذارید. اگر از این که خود بدن خود را کشف کنید، احساس راحتی ندارید، سعی کنید این کار را با پارتنر خود انجام دهید.
- تحریک جنسی را افزایش دهید: زنانی که هرگز ارگاسم را تجربه نکرده‌اند، ممکن است به اندازه کافی تحریک جنسی نداشته‌اند. بیشتر زنان برای تحریک ارگاسم به تحریک مستقیم یا غیرمستقیم کلیتوریس نیاز دارند.
تغییر پوزیشن می‌تواند باعث تحریک بیشتر کلیتوریس هنگام مقاربت شود. استفاده از ویبراتور یا خیال پردازی در هنگام رابطه جنسی نیز می‌تواند به تحریک ارگاسم کمک کند.
در برخی از خانم‌ها، استفاده از دستگاهی به نام کلیتورال وکیوم (clitoral vacuum) می‌تواند جریان خون را بهبود بخشد و تحریک را افزایش دهد. این دستگاه به صورت دستی استفاده می‌شود، با باتری کار می‌کند و یک بخش فنجان مانند دارد که روی قسمت کلیتوریس قرار می‌گیرد.
- از مشاوره زوجین کمک بخواهید: مشورت با یک مشاور می‌تواند به فرد کمک کند تا بر روی اختلافات و کشمکش‌های موجود در رابطه کار کرده و در نتیجه توانایی فرد در رسیدن به ارگاسم را بهبود بخشد.
- سکس تراپی: متخصصین رابطه جنسی در درمان نگرانی‌های مربوط به رابطه جنسی تخصص دارند. درمان اغلب شامل آموزش جنسی، کمک به مهارت‌های ارتباطی و تمرینات رفتاری است که شما و همسرتان می‌توانید در خانه امتحان کنید.
درمان‌های دارویی آنورگاسمی در زنان
- درمان بیماری زمینه‌ای: اگر یک بیماری زمینه‌ای مانع موجب آنورگاسمی در زنان شود، درمان علت زمینه‌ای ممکن است موجب برطرف شدن مشکل شود. تغییر یا اصلاح داروهای شناخته شده برای مهار ارگاسم نیز ممکن است علائم را از بین ببرد.
- استروژن درمانی در زنان یائسه: اگر آنورگاسمی با علائم یائسگی، مانند تعریق شبانه و گرگرفتگی همراه باشد، استروژن درمانی سیستمیک با قرص، پچ (patch) یا ژل ممکن است علائم را تسکین داده و رابطه جنسی را بهبود بخشد.
استروژن درمانی موضعی، به صورت کرم یا شیاف واژینال یا حلقه آزاد کننده استروژن که در واژن قرار می‌گیرد، می‌تواند جریان خون واژن را افزایش داده و موجب بهبود تحریک جنسی شود.
تستوسترون درمانی: تستوسترون در عملکرد جنسی زنان نقش دارد، اما میزان تاثیر آن مشخص نیست. جایگزینی تستوسترون در زنان بحث برانگیز است و از نظر سازمان غذا و دارو (FDA) برای اختلال عملکرد جنسی در زنان تأیید نشده است.
علاوه بر این، تستسترون دمانی می‌تواند موجب عوارض جانبی از جمله آکنه، هیرسوتیسم (hirsutism) و طاسی با الگوی مردانه شود. به نظر می‌رسد که درمان با تستوسترون در زنانی با سطح تستوسترون پایین به علت برداشتن جراحی تخمدان (اوفورکتومی)، بسیار موثر باشد.
اگر تصمیم دارید از این روش درمانی استفاده کنید، پزشک باید تأثیرات دارو بر فرد را کنترل کند.
درمان جایگزین
محصولات طبیعی، مانند موادی که حاوی ال-آرژینین (L-arginine) هستند، برای بهبود زندگی جنسی زنان به بازار عرضه می‌شوند. اما این مکمل‌ها به خوبی برای این استفاده مطالعه نشده و توسط FDA تایید نشده‌اند.
قبل از اقدام به درمان‌های طبیعی با پزشک خود صحبت کنید؛ زیرا می‌تواند باعث بروز عوارض جانبی و تداخل با سایر داروها شود.
مقابله و پشتیبانی
آنورگاسمی در زنان می‌تواند برو همای فرد و همسرش ناامید کننده باشد. به علاوه، تمرکز بر ارضا شدن نیز می‌تواند مشکل را بدتر کند.
اکثر زوج‌ها رابطه‌ای همانند آن چه که در فیلم‌ها نشان داده می‌شود، ندارند. بنابراین سعی کنید انتظارات خود را دوباره بررسی کنید. به جای ارگاسم، بر روی لذت و صمیمیت متقابل تمرکز کنید. ممکن است دریباید که تجربه کردن یک سطح ثابتی از لذت به اندازه ارگاسم راضی کننده باشد.
آماده شدن برای وقت ملاقات با پزشک
اگر آنورگاسمی زنانه ناشی از فعالیت جنسی باعث آزار شما می‌شود، با پزشک خانواده یا متخصص زنان خود مشورت کنیدد.
در ادامه به بررسی برخی از اطلاعات که به شمار کمک می‌کند برای ویزیت پزشک آماده شوید، گفته می‌شود.
آنچه شما می توانید انجام دهید
لیستی از این موارد تهیه کنید:
- علائم شما از چه زمانی شروع شده و در چه شرایطی بروز می‌کند؟
- سابقه جنسی شما، شامل روابط و تجربیات از زمان شروع فعالیت جنسی و هرگونه سابقه آسیب جنسی یا سو استفاده
- شرایط پزشکی شما، از جمله شرایط بهداشت روان
- داروها، ویتامین‌ها و سایر مکمل‌هایی مصرفی ،همراه با دوز داروها
سوالاتی که می‌توانید از پزشک خود بپرسید
در مورد آنورگاسمی در زنان سوالات اساسی که باید از پزشک بپرسید شامل موارد زیر است:
- چه چیزی ممکن است باعث اختلال در ارگاسم شود؟
- به انجام چه آزمایشاتی نیاز دارم؟
- شما چه رویکرد درمانی را پیشنهاد می‌کنید؟
- آیا تغییراتی در شیوه زندگی یا مراکز مراقبت از خود وجود دارد که به من کمک کند؟
- آیا شما تراپی را توصیه می‌کنید؟
- آیا شریک زندگی من باید در مورد روند درمان من اطلاع داشته باشد؟
- آیا بروشور یا سایر منابع مطالعاتی چاپی وجود دارد که در اختیار من قرار دهید؟ چه وب سایت‌هایی را پیشنهاد می‌کنید؟
از پرسیدن سوالات دیگر ابایی نداشته باشید.
سوالاتی که ممکن است پزشک از شما بپرسد.
پزشک ممکن است از شما سوالاتی بپرسد، از جمله:
- از چه سنی فعالیت جنسی داشته‌اید؟
- چه مدت در رسیدن به ارگاسم مشکل داشتید؟
- آیا در طی روابط جنسی با شریک زندگی خود تحریک جنسی می‌شوید؟
- آیا هگام نمقاربت از واژن درد دارید؟
- چقدر از رابطه فعلی خود راضی هستید؟
- از چه داروهای پیشگیری از بارداری استفاده می‌کنید؟
- آیا از الکل یا داروهای تفریحی استفاده می‌کنید؟ چقدر؟
- چه پیام‌هایی در مورد رابطه جنسی بزرگ شدید؟
کاری که می توانید در این بین انجام دهید
با شریک زندگی خود روراست باشید. فعالیت جنسی را ادامه دهید و همچنین راه های دیگر صمیمی بودن را کشف کنید. تغییر تمرکز از ارگاسم به لذت ممکن است کمک کننده باشد.
