عفونت مزمن گوش، عفونتی است که بهبود نمی یابد. عفونت گوش تکراری می تواند مانند عفونت مزمن گوش عمل کند. این حالت نیز به عنوان اوتیت مدیای حاد مکرر شناخته می شود. فضای پشت لاله گوش (گوش میانی) تحت تأثیر این عفونت قرار دارد.
لوله استاش، لوله ای که مایعات را از گوش میانی تخلیه می کند، می تواند مسدود شود و منجر به عفونت شود. این تجمع مایعات در گوش میانی با فشار دادن پرده گوش، باعث درد می شود. اگر عفونت به سرعت پیشرفت کند یا درمان نشود می تواند باعث پارگی پرده گوش شود. لوله های استاش در کودکان کوچکتر و افقی ترند، بنابراین راحتتر مسدود می‌شوند. این یکی از دلایلی است که عفونت گوش در کودکان بیشتر اتفاق می افتد.
علائم عفونت مزمن گوش چیست؟
عفونت مزمن گوش می تواند علائم خفیف تری نسبت به عفونت حاد گوش ایجاد کند. علائم ممکن است روی یک یا هر دو گوش تأثیر بگذارد و ممکن است ثابت باشد و یا رفت و آمد کند. علائم عفونت مزمن گوش شامل موارد زیر است:
- احساس فشار در گوش
- درد خفیف گوش
- تخلیه مایعات از گوش
- تب کم
- از دست دادن شنوایی
- مشکل خواب
یک نوزاد مبتلا به عفونت گوش ممکن است بیش از حد معمول پرسر و صدا به نظر برسد ، مخصوصاً هنگام خوابیدن ، زیرا این امر باعث فشار بر گوش می شود. عادات غذایی و خواب کودک شما نیز ممکن است تغییر کند. کشیدن گوش نیز می تواند نشانه عفونت مزمن گوش در نوزادان باشد. با این حال ، این می تواند به دلیل دندان درآوردن یا اکتشاف بدن نیز ایجاد شود.
زمان مراجعه به پزشک
اگر شما یا فرزندتان علائمی از عفونت حاد گوش مانند گوش درد ، تب و مشکل شنوایی دارید ، باید به پزشک خود مراجعه کنید. درمان سریع عفونت حاد گوش می تواند به جلوگیری از عفونت مزمن گوش کمک کند. همچنین اگرموارد زیر باشد به پزشک مراجعه کنید:
- شما به عفونت حاد گوش مبتلا شده اید اما به درمان تجویز شده توسط پزشک پاسخ نمی دهد.
- شما به عفونت حاد گوش مبتلا شده اید و علائم جدیدی را تجربه کرده اید ، یا اگر علائم بدتر شود.
- اگر کودک شما علائم عفونت مکرر گوش را نشان می دهد
گزینه های درمان عفونت مزمن گوش
عفونت های مزمن گوش نیاز به درمان پزشکی دارند. با این حال ، درمان های خانگی می توانند علائم شما را تسکین دهند. درمان های خانگی شامل موارد زیر است:
- یک حوله گرم یا خنک را در ناحیه دردناک نگه دارید.
- استفاده از قطره های بی حس کننده گوش
- مصرف مسکن بدون نسخه ، مانند استامینوفن یا داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAID) مانند ایبوپروفن
دارو
اگر به عفونت مزمن گوش مبتلا باشید ، پزشک آنتی بیوتیک تجویز می کند. در صورت شدید بودن عفونت ، این موارد ممکن است به صورت خوراکی یا به ندرت تجویز شوند. در صورت داشتن سوراخ در پرده گوش ، پزشک ممکن است قطره گوش را پیشنهاد کند. نباید از برخی از انواع قطره گوش استفاده کنید. همچنین ممکن است پزشک قطره گوش آنتی بیوتیکی را به شما پیشنهاد کند یا استفاده از محلول سرکه رقیق را پیشنهاد کند.
عمل جراحی
پزشک شما ممکن است جراحی را برای عفونت های مزمن گوش توصیه کند که به درمان پاسخ نمی دهند یا باعث مشکلات شنوایی می شوند. مشکلات شنوایی به ویژه در کودکان می تواند مشکل ساز شود. مشکلات شنوایی می تواند باعث ایجاد مشکلات گفتاری و زبانی در یک زمان مهم از رشد شود.
پزشک شما ممکن است یک لوله کوچک را از طریق لاله گوش وارد کند تا گوش میانی و گوش خارجی را به هم متصل کند. قرار دادن لوله های گوش، در تخلیه مایع از گوش میانی کمک می کند ، که می تواند تعداد عفونت ها و شدت علائم را کاهش دهد. لوله های گوش معمولاً در هر دو گوش قرار می گیرند. به این روش تمپانوستومی دو طرفه گفته می شود.
برای انجام این روش ، یک جراح یک سوراخ کوچک در پرده گوش (میرینگوتومی) ایجاد می کند. مایع از گوش مکش می شود و یک لوله کوچک از طریق سوراخ وارد می شود. لوله ها معمولاً خود به خود می ریزند ، حدود شش تا ۱۸ ماه بعد از قرار دادن آنها. در صورت عدم افتادن لوله ها ممکن است نیاز به جراحی داشته باشید.
در صورت گسترش عفونت، انواع دیگر جراحی ممکن است لازم باشد. در گوش میانی استخوان های کوچکی وجود دارد که ممکن است آلوده شود. اگر این اتفاق بیفتد، ممکن است برای ترمیم یا جایگزینی آنها نیاز به جراحی باشد. عفونت مزمن گوش می تواند به پرده گوش نیز آسیب برساند. اگر پرده گوش به درستی بهبود نمی یابد ، ممکن است برای ترمیم آسیب به جراحی نیاز داشته باشید.
به ندرت ، عفونت می تواند به استخوان ماستوئید ، که در پشت گوش قرار دارد ، گسترش یابد. در صورت گسترش عفونت به استخوان ماستوئید ، برای پاک سازی جراحی لازم است. این عمل به عنوان ماستوئیدکتومی شناخته می شود.
عواقب علائم درمان نشده چیست؟
عفونت مزمن گوش در صورت عدم درمان می تواند مشکلات زیادی ایجاد کند. عوارض احتمالی عبارتند از:
- از دست دادن شنوایی
- آسیب به استخوان های گوش میانی
- عفونت استخوان ماستوئید
- آسیب به عملکرد تعادلی گوش
- تخلیه از سوراخ در پرده گوش
- تمپانوسکلروز، سفت شدن بافت در گوش
- کلستئاتوم ، کیست در گوش میانی
- فلج صورت
- التهاب در اطراف یا درداخل مغز
نکات پیشگیری از عفونت مزمن گوش
تعدادی از کارها وجود دارد که می توانید برای کاهش خطر ابتلا به عفونت مزمن گوش خود و فرزندتان انجام دهید. اگر عفونت حاد گوش دارید ، با پزشک خود صحبت کنید تا بتواند آن را درمان کند و مزمن نشود.
همچنین به روز نگه داشتن واکسیناسیون آنفلوانزا ، ذات الریه و مننژیت بسیار مهم است. با توجه به منبع معتبر مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) ، باکتری های پنوموکوک ، که می توانند باعث ذات الریه و مننژیت پنوموکوکی شوند ، همچنین باعث ایجاد حدود نیمی از عفونت های گوش میانی می شوند.
سایر نکات برای جلوگیری از عفونت گوش شامل موارد زیر است:
- ترك سیگار و اجتناب از استعمال دخانیات
- شیر دادن از پستان مادر برای نوزادان در اولین سال زندگی
- رعایت بهداشت، از جمله شستن منظم دستها
