بیماری ویپل یک عفونت باکتریایی نادر است که غالباً مفاصل و سیستم گوارش شما را تحت تأثیر قرار می دهد. این بیماری با اختلال در تجزیه مواد غذایی، هضم طبیعی را مختل می کند. و توانایی بدن در جذب مواد مغذی مانند چربی ها و کربوهیدرات ها را مختل می کند.
بیماری ویپل می تواند اعضای دیگر بدن ، از جمله مغز، قلب و چشم شما را نیز آلوده کند.
بدون درمان مناسب، بیماری ویپل می تواند جدی یا کشنده باشد. با این حال، یک دوره آنتی بیوتیک می تواند این بیماری را درمان کند.
علائم بیماری ویپل
علائم و نشانه های رایج
علائم و نشانه های گوارشی در بیماری ویپل شایع است و ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- اسهال
- گرفتگی و درد در معده ، که ممکن است بعد از غذا بدتر شود.
- کاهش وزن، همراه با سو جذب مواد مغذی
سایر علائم و نشانه های مکرر مرتبط با بیماری ویپل عبارتند از:
- مفاصل ملتهب، به ویژه مچ پا، زانو و مچ دست
- خستگی
- ضعف
- کم خونی
علائم و نشانه های کمتر شایع
در برخی موارد، علائم و نشانه های بیماری ویپل ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- تب
- سرفه کردن
- بزرگ شدن غدد لنفاوی
- تیرگی پوست در نواحی در معرض آفتاب و جای زخم
- درد قفسه سینه
علائم و نشانه های مغز و سیستم عصبی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- مشکل در راه رفتن
- مشکلات بینایی، از جمله عدم کنترل حرکات چشم
- گیجی
- از دست دادن حافظه
علائم درطی سالهای طولانی در اکثر افراد مبتلا به این بیماری به آرامی ایجاد می شود. در برخی افراد، علائمی مانند درد مفصل و کاهش وزن سالها قبل از علائم گوارشی ایجاد می شود که منجر به تشخیص می شود.
چه موقع به پزشک مراجعه کنیم
بیماری ویپل به طور بالقوه تهدید کننده زندگی است اما در عین حال قابل درمان است. در صورت مشاهده علائم غیرمعمول، مانند کاهش وزن بدون دلیل یا درد مفاصل، با پزشک خود تماس بگیرید. پزشک می تواند آزمایشاتی را برای تعیین علت علائم شما انجام دهد.
حتی پس از تشخیص عفونت و تحت درمان بودن، در صورت عدم بهبود علائم به پزشک اطلاع دهید. گاهی اوقات آنتی بیوتیک درمانی موثر نیست زیرا باکتری ها در برابر داروی خاصی که مصرف می کنید مقاوم هستند. این بیماری می تواند عود کند، بنابراین مهم است که مراقب علائمی باشید که دوباره ظاهر می شوند.
علل ایجاد بیماری ویپل
بیماری ویپل توسط نوعی باکتری به نام Tropheryma whipplei ایجاد می شود. این باکتری ها ابتدا بر پوشش مخاط روده کوچک شما تأثیر می گذارند و زخم های کوچک (ضایعات) درون دیواره روده ایجاد می کنند. این باکتری ها همچنین به برآمدگی های ظریف و شبیه مو (پرزها) که روده کوچک را پوشانده اند، آسیب می رسانند.
اطلاعات زیادی در مورد این باکتریها در دست نیست. اگرچه به نظر می رسد به راحتی در محیط وجود دارند، دانشمندان نمی دانند از کجا آمده و چگونه به انسان منتقل شده اند. همه کسانی که ناقل باکتری هستند، به این بیماری مبتلا نمی شوند. برخی از محققان بر این باورند که افراد مبتلا به این بیماری ممکن است نقص ژنتیکی در پاسخ سیستم ایمنی بدن خود داشته باشند که باعث می شود هنگام قرار گرفتن در معرض باکتری، بیمار شوند.
بیماری ویپل بسیار نادر است و کمتر از ۱ از ۱ میلیون نفر به آن مبتلا هستند.
ریسک فاکتورها
از آنجا که اطلاعات کمی در مورد باکتریهای ایجاد کننده بیماری ویپل شناخته شده است، عوامل خطرزای بیماری به طور واضح شناسایی نشده اند. بر اساس گزارش های موجود به نظر می رسد احتمال آلودگی در موارد زیر وجود دارد:
- مردان ۴۰ تا ۶۰ ساله
- مردم سفیدپوست در آمریکای شمالی و اروپا
- کشاورزان و سایر افرادی که در فضای باز کار می کنند و تماس مکرر با فاضلاب دارند.
عوارض بیماری ویپل
پوشش روده باریک شما دارای پرزهای های ریز و شبیه مو (ویلی) است که به بدن کمک می کند مواد مغذی را جذب کند. در این بیماری به پرزها آسیب می رسد و باعث کاهش جذب مواد مغذی می شود. کمبودهای تغذیه ای در افراد مبتلا به بیماری ویپل شایع است. و می تواند منجر به خستگی، ضعف، کاهش وزن و درد مفاصل شود.
بیماری ویپل یک بیماری پیشرونده و بالقوه کشنده است. اگرچه عفونت نادر است، اما مرگ های همراه همچنان گزارش می شوند. این امر تا حد زیادی به دلیل تشخیص دیرهنگام و تأخیر در درمان است. مرگ اغلب به دلیل شیوع عفونت به سیستم عصبی مرکزی ایجاد می شود که می تواند صدمات جبران ناپذیری ایجاد کند.
تشخیص بیماری ویپل
روند تشخیص بیماری ویپل به طور معمول شامل آزمایش های زیر است:
معاینه بدنی
پزشک شما به طور کلی با معاینه بدنی شروع می کند. وی به دنبال علائم و نشانه هایی خواهد بود که وجود این بیماری را نشان می دهد. به عنوان مثال، پزشک ممکن است به دنبال حساسیت به معده و تیرگی پوست، به ویژه در قسمت های بدن شما در معرض آفتاب باشد.
نمونه برداری
یک مرحله مهم در تشخیص بیماری ویپل گرفتن نمونه بافتی (نمونه برداری) است که معمولاً از پوشش روده کوچک است. برای انجام این کار، پزشک به طور معمول آندوسکوپی فوقانی را انجام می دهد. در این روش از یک لوله (اسکوپ) نازک و انعطاف پذیر با نور و دوربین متصل شده است که از دهان، گلو، لوله تنفسی و معده به روده کوچک شما منتقل می شود. این اسکوپ به شما اجازه می دهد تا مجاری گوارشی شما را مشاهده کرده و از نمونه های بافتی استفاده کند.
در طی این روش، پزشکان نمونه های بافتی را از چندین مکان در روده کوچک خارج می کنند. یک پزشک این نمونه را در زیر آزمایشگاه زیر میکروسکوپ بررسی می کند. او به دنبال وجود باکتری های بیماریزا و زخم های آنها (ضایعات) و به طور خاص برای باکتری های Tropheryma whipplei است. اگر این نمونه های بافتی تشخیص را تأیید نکنند، پزشک ممکن است از یک گره لنفاوی بزرگ شده یک نمونه بافت گرفته یا آزمایشات دیگری را انجام دهد.
در بعضی موارد، پزشک ممکن است از شما بخواهد کپسولی را که یک دوربین کوچک در آن قرار دارد، قورت دهید. دوربین می تواند تصاویری از مجاری هضم شما را برای مشاهده پزشک تهیه کند.
یک آزمایش مبتنی بر DNA معروف به واکنش زنجیره ای پلیمراز، که در برخی از مراکز پزشکی موجود است، می تواند باکتری های Tropheryma whipplei را در نمونه های نمونه برداری یا نمونه های مایع نخاعی تشخیص دهد.
آزمایش خون
همچنین ممکن است پزشک آزمایش خون مانند شمارش کامل خون را تجویز کند. آزمایش خون می تواند شرایط خاص مرتبط با بیماری ویپل به ویژه کم خونی، که کاهش تعداد گلبول های قرمز خون و غلظت کم آلبومین، پروتئین در خون شما است را تشخیص دهد.
درمان بیماری ویپل
درمان این بیماری با آنتی بیوتیک ها، به تنهایی یا به صورت ترکیبی است که می تواند باکتری های عامل عفونت را از بین ببرد.
درمان طولانی مدت است، به طور کلی یک یا دو سال طول می کشد. اما تسکین علائم معمولاً خیلی سریعتر انجام می شود، اغلب در طی یکی دو هفته اول. اکثر افراد بدون هیچ عارضه مغزی و سیستم عصبی پس از مصرف کامل آنتی بیوتیک به طور کامل بهبود می یابند.
هنگام انتخاب آنتی بیوتیک، پزشکان اغلب مواد پاک کننده عفونت روده کوچک و همچنین موادی که از لایه ی اطراف مغز شما عبور می کنند (سد خونی مغزی) را انتخاب می کنند. این کار برای از بین بردن باکتری هایی که ممکن است وارد مغز و سیستم عصبی مرکزی شما شده اند، انجام می شود.
به دلیل استفاده طولانی مدت از آنتی بیوتیک ها، پزشک برای کنترل مقاومت در برابر داروها باید شرایط شما را کنترل کند. اگر در طول درمان، بیماری عود کند، پزشک ممکن است آنتی بیوتیک های شما را تغییر دهد.
درمان موارد استاندارد
در بیشتر موارد، درمان بیماری ویپل با دو تا چهار هفته سفتریاکسون یا پنی سیلین از طریق ورید بازو شروع می شود. به دنبال آن درمان اولیه، به احتمال زیاد یک دوره خوراکی سولفامتوکسازول-تری متوپریم (باکتریم ، سپترا) به مدت یک تا دو سال خواهید گذراند.
عوارض جانبی احتمالی سفتریاکسون و سولفامتوکسازول-تری ماتوپریم شامل واکنش های آلرژیک، اسهال خفیف، یا حالت تهوع و استفراغ است.
سایر داروهایی که در برخی موارد به عنوان یک گزینه جایگزین پیشنهاد شده اند، شامل داکسی سایکلین خوراکی (ویبرامایسین ، دوریکس و سایر داروها) همراه با داروی ضد مالاریا هیدروکسی کلروکوئین (پلاکوئنیل) است که احتمالاً لازم است آن را برای یک تا دو سال مصرف کنید.
عوارض جانبی احتمالی داکسی سایکلین شامل کاهش اشتها، حالت تهوع، استفراغ و حساسیت به نور خورشید است. هیدروکسی کلروکین ممکن است باعث از دست دادن اشتها، اسهال، سردرد، گرفتگی معده و سرگیجه شود.
تسکین علائم
علائم شما باید در طی یک تا دو هفته از شروع درمان با آنتی بیوتیک بهبود یابد و تقریباً در طی یک ماه برطرف شود.
اما حتی اگر علائم به سرعت بهبود می یابند، آزمایشات بعدی ممکن است وجود باکتری را برای دو یا چند سال پس از شروع مصرف آنتی بیوتیک نشان دهد. آزمایش پیگیری به پزشک کمک می کند تا مشخص کند چه زمانی می توانید مصرف آنتی بیوتیک را متوقف کنید. نظارت منظم همچنین می تواند توسعه مقاومت به یک داروی خاص را تشخیص دهد ، که اغلب با عدم بهبود علائم نشان داده می شود.
حتی پس از درمان موفقیت آمیز، این بیماری می تواند عود کند. پزشکان معمولاً معاینه منظم را انجام می دهند. اگر عود مجدد را تجربه کرده اید، باید آنتی بیوتیک درمانی را تکرار کنید.
مصرف مکمل ها
به دلیل مشکلات جذب مواد مغذی مرتبط با این بیماری، پزشک شما ممکن است مکمل های ویتامین و مواد معدنی را برای اطمینان از تغذیه مناسب توصیه کند. بدن شما ممکن است به ویتامین D اضافی، اسید فولیک، کلسیم، آهن و منیزیم نیاز داشته باشد.
آماده شدن برای قرار ملاقات
اگر علائم و نشانه های مشترک بیماری ویپل دارید، با پزشک خود قرار ملاقات بگذارید. بیماری ویپل نادر است. و علائم و نشانه ها می تواند سایر اختلالات شایعتر را نشان دهد، بنابراین تشخیص آن دشوار است. در نتیجه اغلب در مراحل بعدی تشخیص داده می شود. با این حال، یک تشخیص زودهنگام خطر ابتلا به اثرات جدی سلامتی مرتبط با عدم درمان این بیماری را کاهش می دهد.
اگر پزشک در مورد تشخیص اطمینان نداشته باشد، بسته به علائمی که دارید ممکن است شما را به پزشکی که متخصص بیماری های گوارشی است یا به متخصص دیگری ارجاع دهد.
اطلاعاتی که باید از قبل جمع آوری شود
- علائم خود را بنویسید، از جمله هنگامی که اولین بار متوجه آنها شده اید و اینکه آیا با گذشت زمان تغییر کرده یا بدتر شوند.
- اطلاعات پزشکی اصلی خود را، از جمله سایر بیماری ها یا مشکلاتی که داشته اید، و نام تمام داروها، ویتامین ها و مکمل هایی که مصرف می کنید را یادداشت کنید.
- اطلاعات شخصی اصلی، از جمله تغییرات اخیر در سبک زندگی یا عوامل استرس زا را در زندگی خود بنویسید. این عوامل می توانند به علائم و نشانه های گوارشی مرتبط باشند.
- در صورت امکان یکی از اعضای خانواده یا دوست خود را همراه داشته باشید.
- سوالات خود را برای پرسیدن از دکتر بنویسید. تا از وقت خود با دکتر خود نهایت استفاده را ببرید.
در مورد علائم و نشانه های مشترک بیماری ویپل، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک بپرسید شامل موارد زیر است:
- به احتمال زیاد علت بیماری من چیست؟
- آیا علل احتمالی دیگری برای وضعیت من وجود دارد؟
- به چه آزمایش های تشخیصی نیاز دارم؟
- شما چه رویکرد درمانی را پیشنهاد می کنید؟
- من بیماری دیگری دارم. چگونه می توانم آنها را با هم مدیریت کنم؟
- در چه مدت علائم من با درمان بهبود می‌یابد؟
- برای چه مدت نیاز به مصرف داروها دارم؟
- آیا من در معرض عوارض ناشی از این شرایط هستم؟
- آیا در معرض خطر عود هستم؟
- هر چند وقت یک بار باید برای نظارت بر وضعیت خودم مراجعه کنم؟
- آیا لازم است رژیم خود را تغییر دهم؟
- آیا باید از مکمل های غذایی استفاده کنم؟
- آیا تغییراتی در سبک زندگی وجود دارد که بتوانم برای کاهش یا مدیریت علائم خود انجام دهم؟
در پرسیدن هرگونه سوال دیگر تردید نکنید.
چه انتظاری از پزشک خود دارید
سوالات پزشک از شما شامل:
- علائم شما چیست و چه زمانی متوجه آنها شده اید؟
- آیا علائم شما به مرور زمان بدتر شده است؟
- آیا علائم شما به طور معمول بعد از غذا بدتر است؟
- آیا بدون تلاش وزن کم کرده اید؟
- آیا مفاصل شما درد می کند؟
- آیا احساس ضعف یا خستگی می کنید؟
- آیا در تنفس یا سرفه مشکل دارید؟
- آیا دچار سردرگمی یا مشکلات حافظه شده اید؟
- آیا به مشکلات چشم یا بینایی خود پی برده اید؟
- آیا یکی از نزدیکان شما اخیراً علائم یا نشانه های مشابهی داشته است؟
- آیا بیماری پزشکی دیگری از جمله آلرژی غذایی برای شما تشخیص داده شده است؟
- آیا سابقه خانوادگی اختلالات روده یا سرطان روده بزرگ دارید؟
- چه داروهایی از جمله داروهای بدون نسخه، ویتامین ها ، گیاهان و مکمل ها را مصرف می کنید؟
- آیا به دارویی حساسیت دارید؟
